Vikan


Vikan - 19.09.1974, Blaðsíða 14

Vikan - 19.09.1974, Blaðsíða 14
Heimurinn getur verið erfiður, þegar maður er aðeins 10 ára og á flótta f jarri heimili sinu. Og hann getur lika verið erfiður lögreglumanni þegar litli flótta- maðurinn neitar að svara spurningum . . Lögreglumaöurinn gekk hægt og ýtti reifthjólinu á undan sér. Hann var aö ihuga hve mikils hann myndi fara á mis, þegar hann yrfti aö beygja sig fyrir tækninni aft skipta á reiöhjólinu sinu fyrir mótorhjól. Þegar hann yrfti farinn aft æöa áfram á þessu fáránlega appa- rati, ærandi fólk um allar jarftir og spúandi reyk i allar áttir, myndi hann áreiftanlega ekki taka eftir öllu þvi, sem maftur sér, þegar maöur fer um á reift- hjóli. Hann myndi til dæmis ekki veita athygli þessari rauftu hrúgu, vift giröinguna hans Bert Rudd. En —■ þessi hrúga var þarna ekki i gær. Þetta var eins og tuska, sem heffti getaft borizt meft vindinum. Jim ýtti reiöhjólinu inn fyrir girftinguna og þegar hann kom nær sá hann, aö þetta var ekki tuska. Þetta var manneskja. Hann vonaöi innilega aö þetta væri manneskja en ekki lik. Þeir I rannsóknalögreglunni i borginni voru mikli}_betri en hann aft fást vift lik. Nú sá hann, aö þaö var litil stúlka, sem-lá þarna. Hann kom nær. Skyldi hún vera lifandi eöa dáin? Hún var mjög föl, en ekki eins föl og ... Hann beygöi sig yfir hana og snerti öxl hennar laust. Honum létti, þegar hún hreyffti sig og opnafti augun. Um leið og hún sá hann fór hún aö snökta. — Nú, hvaö er eiginlega aö? spurfti hann. Hún settist upp, skelfd á svip. Andlitiö var tárvott. Hann glzkafti á,aö hún væri 10 ára. — Er ekki svolitiö kalt aft sofa svona undir berum himni? Hún kinkafti kolli. — Hvaft heitirftu? Hún klemmdi saman varirnar og hristi höfuftiö. — Heyröu nú vina min, ætlarftu ekki aft segja mér, hvaft þú heitir? Hún hristi höfuftift aftur og hann leit ákveftinn á hana. — Þú ættir aft standa upp. Þaö er of kalt og rakt aft liggja þarna. Þú gætir fengift lungnabólgu. Hann rétti fram höndina og hún leyföi honum aft hjálpa sér á fæt- ur. Hann ætlafti aö reyna aftur. — Jæja, hvaö heitiröu og hvaö ertu aft gera hérna? — Ég man þaft ekki, sagfti hún. — Ég er viss um aft þú manst þaft, ef þú reynir. — Nei, endurtók hún og á svip hennar mátti sjá^ö hún bjóst ekki vift aft hann tryfti henni. Hann gerfti þaft heldur ekki. — Jæja gófta min, ég held aft þaft væri bezt,aö þú kæmir meft mér á stöftina. Lögreglustöftin var ekki annaft en litla húsift hans, þrjú herbergi niftri, tvö uppi, byggt árið 1910. — Ég vil þaö ekki, sagöi telpan óróleg. — Jæja, allt i lagi. Komdu þá meft mér heim og konan min gef- ur þér eitthvaö heitt aft drekka. Mér sýnist að þú hefftir gott afþvi. Hann dáðist aö sjálfum sér fyrir aö hafa beitt svona miklum klókindum. Telpan samþykkti þetta. Þegar þau voru lögð af staft, spurði hann aftur, hvar hún ætti heima. — Ég veit þaft ekki. — Nú, jæja. Þá verftum við aft reyna aft finna þaft út þegar þér verftur fariö að hlýna. Samræftur þeirra gengu heldur stirftlega. Þaft var sama upp á hverju hann fitjaði, svarift var ,,ég veit þaft ekki”. Það þarf liklega kvenlegan næmleika i þetta, hugsaði hann með sér. Betty veit áreiftanlega hvernig bezt er að fara aft telp- unni. Og Betty kunni ráftið. Hún byrj- afti aft hita kakó handa telpunni, settipylsur, beikon, brauft og egg á disk. Hún ætlafti að láta allar spurningar biöa þar til telpunni væri farift aft liöa betur. Telpan hámaði i sig matihn eins og hún heföi ekki smakkaðmatar- bita i heila viku. — Ég er nú svo aldeilis hissa, sagfti Betty þegar hún var búin. *— Ég held að ég þurfi ekki einu sinni aft þvo disk-' inn þinn — eöa hvað heldur þú? Telpan hló. — Ég held ekki, , sagði hún og þar meö „var Isinn brotinn. Betty leit til Jim, sem sat viö arininn. Hann haffti farift i peysu utan yfir lögregluskyrtuna og virtist nú ósköp venjulegur maft- ur. Þaö hlaut aft róa telpuna. — Liöur þér ekki betur núna? spurfti hún. Telpan kinkaöi kolli. —-Gott. Komdu og setztu viö arin- inn. Telpan settist hjá Betty á gaml- an, slitinn sófa andspænis Jim. — Ég held aft vift verftum aö reyna aö finna eitthvert nafn handa þér, sagfti Betty. Telpan kinkafti aftur kolli. — Hvafta nafn ættum viö aö velja? tJr þvi aft þú manst ekki þitt eigift nafn þá ættum viö aö velja eitthvert nafn, sem þér finnst fallegt,- Telpan svaraöi engu- en sat samanhnipruö og staröi i eldinn. — Ég skal átinga upp á nokkr- um nöfnum og þú segir já efta nei. Lizt þér ekki vel á þaö? — Hvernig já eöa nei? — Þú segir já af ég hitti á rétta nafnift, annars nei. — Þaft þýöir ekkert, þvi aft ég man ekki rétta nafniö, sagfti telp- 14 VIKAN 38. TBL.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.