Vikan - 09.01.1975, Blaðsíða 16

— Var Edith Miller ekki viö-
skiptavinur yöar?
— Jii, um lengri tlma. HUn lét
hreinsa skartgripi slna hér annaö
hvert ár.
— Hver margir af starfsmönn-
um yöar vissu um þetta?
— Viö erum aöeins þrir. Þaö
er ég sjálfur, aöstoöarmaöur
minn og einn maöur á vinnustof-
unni, sem sér um verkefnin.
Johnson virti skartgripasalann
fyrir sér. Hann var þybbinn og
sennilega kominn yfir sextugt.
Svo sagöi hann: — Þér passiö nú
ekki inn 1 myndina.
— Hvaöa mynd?
— Myndina af • þeim manni,
sem rændi skartgripum Edith
Miller I gærkvöldi. Ráöskonan
kom aö henni látinni.
— Er hUn dáin? Þaö er hræöi-
legt. En herra lögregluforingi,
hvaö kemur þetta fyrirtæki mlnu
viö?
— Viö sjáum til. Johnson dró
bréfmiöa upp Ur vasa slnum. —
Viö erum aö leita aö ungum
manni, sem sennilega hefur ekki
gengiö I neinn skóla, liklega um
hundraö og áttatiu á hæö. Hann
reykir ameriskar sigarettur, var
meö hatt og I regnkápu. Getur
þessi lýsing átt viö manninn, sem
vinnur á verkstæöinu?
— Hann er á aldur viö mig, og
hann tekur I nefiö. Hann reykir
ekki. En þessi lýsing passar vel
viö Norman, unga manninn, sem
vinnur á verkstæöinu. En þaö er
ómögulegt, aö hann hafi framiö
slikan glæp. Hann er búinn aö
vinna hjá mér I átta ár. Svo hristi
verslunareigandinn höfuöiö. —
Edith Miller dáin, ég get varla
trúaö þvi.
— Þaö er nú samt satt, þvi miö-
ur.
— En hvaö kemur ykkur til aö
halda, aö Norman eigi sökina á
þessu?
— HUn bjó ein með ráöskonu
sinni. HUn bar aldrei skartgripi
sina, þar sem hún hefur veriö
blind I tuttugu ár. Ráöskonan hef-
ur aldrei séö þessa skartgripi.
Þeir voru alltaf I IbUöinni, nema
þegar hún lét ykkur hreinsa þá
annaö hvert ár. HUn vissi, aö
þjófurinn hlaut aö vera hér, á
þessum staö.
— En hvernig gat hún skýrt frá
þvi? Er hún ekki dáin?
— HUn hefur verið óvenjuleg
kona. Blind, en alls ekki svo
hjálparvana. HUn var miklu
snjallari en þjófurinn. Hann kom
inn I ibúö hennar, og allt bendir til
þess, aö þau hafi átt einhverjar
samræöur, þegar hún hikaöi viö
aö afhenda honum lykilinn aö
öryggisskáp sinum. En á meöan
krotaöi hún sitt af hverju á blaö,
þó aö hann yröi ekki var viö þaö.
,Johnson leit á bréfmiöann og
las: Ungur maöur, Hattur.
Hanskar. Regnkápa. Amerlskar
sigarettur. Æstur. Veit ýmsar
staöreyndir. Walter I umgjörö-
inni. Lokkur af Lindu I brjóstnæl-
unni. Hlýtur aö vinna I skart-
gripaversluninni.
Johnson braut saman blaöiö og
stakk þvi i vasann.
— HUn var ekkert blávatn. Þaö
var myrkur I herberginu, og hún
var blind, samtskrifaöihún þetta
allt niöur, án þess aö hann yröi
var viö þaö, fyrir framan augun á
honum, á þerripappirinn á skrif-
boröinu. HUn geröi punkta meö
bandprjóninum. Aðeins sex
punkta, en þaö svarar til sextlu og
þriggja oröa og sagöi allt sem hún
vildi segja. Þetta er þaö, sem
kallaö er blindraskrift.
— Þaö er best, aö ég sendi eftir
Norman. Þetta er meö ólikind-
um! Og fyrir framan augun á
honum! Meö bandprjóni! Og I
myrkri!
HILMISBOK
ER VÖNDUÐ BÓK
r ,
Islands
kóngur
4KIL»Rr KINN
NJASmARIMM. ISluAMDSKONCUR'NN Þ i t mOi UUOORINM
tEINSKALDla PRCSTORINN. Rf- f SIF ANCINM. ‘.PILAC ik k U P •'
HJUKRUNAWMAftViHÍNfá. LANDKONNUDURINN BLADAVAl ,i
UTGFTANDINN OG LÖ'.RECl UMJONNlNN
JORGtN JURGtNSIN sFGIRIRA
SJÁLFSÆVISAGA JÖRUNDAR HUNDADAGAKONUNGS
Djörfustu reyfarahöfundar ættu erfitt meö aö láta sögu-
hetjur sinar lenda I jafntlöum og merkilegum ævintýrum
og Jörundur hundadagakonungur lýsir i sjálf'sævisögu
sinni. Samt vitum viö úr öörum heimildum, til dæmis um
konungsveldi hans á íslandi, aö frásögn hans er rétt i
höfuöatriöum.
Stjómarbylting Jörundará íslandi var aöeins hápunktur
furöulegrar lifsreynslu hans. Hann haföi áöur veriö sjó-
maöur og skipstjóri og flækzt um heimsins höf. Hingaö til
hafa menn litiö vitaö um feril hans eftir aö hann var fluttur
fanginn frá islandi og hafa fýrir satt, aö hann hafi fljótlaga
látizt sem fangi i Ástraliu. En þaö er ekki einu sinni hálfur
sannleikurinn.
Jörundur sat hvaö eftir annaö i fángelsi á ævi sinni, en
þess á milli var hann á bólakafi i ævintýrum. Hvaö eftir
annaö átti hann gnægö fjár, sem hann tapaöi siöan viö
spilaboröiö. Hann var um tima erindreki og njósnari i
Evrópu á vegum Breta og var meöal annars viöstaddur
þegar Napóleon tapaöi hinni miklu orrustu viö Waterloo.
Hann var afkastamikill rithöfundur og skrifaöi um guö-
fræöi, hagfræöi og landafræöi, auk skáldsagna og leikrita.
Hann var einu sinni fangelsisprestur og tvisvar var hann
hjúkrunarmaöur. í Ástraliu geröist hann um tima blaöa-
.maöur og útgefandi og var svo lengi vel lögregluþjónn og
lögreglustjóri i eltingaleik viö bófaflokka. Og þar lauk
hann ævi sinni sem viröulegur góöborgari.
Sjálfsævisaga Jörundar birtist fyrst I áströisku tlmariti
á árunum 1835—1838. Hún kom siöan út i bókarformi i Eng-
landi áriö 1891 og litur nú fyrst dagsins ljós á islenzku.
Þetta er einstæö sjálfsævisaga og einstæöur reyfari, sem
enginn afkomandi þegna Jörundar á tslandi má láta hjá
liöa aö lesa. Ekki er hægt aö hugsa sér skemmtilegri leiö tii
aö ræna sig nætursvefni.
Hilmirht
16 VIKAN 2.TBL.