Vikan - 09.01.1975, Blaðsíða 20

Gatsl
hinn
— Jæja, en þú kemur, nauBaði
konan og sneri sér að Gatsby.
Herra Sioane hvislaði einhverju
i eyrað á henni.
— Við veröum ekki of sein, ef
við leggjum strax af stað, fullyrti
konan upphátt.
— Ég á engan hest, sagði Gats-
by. — Ég var vanur hestum I
hernum, en ég hef aldrei keypt
mér hest. Ég verö að fylgja ykkur
eftir i bilnum. Hafið mig afsakaö-
an dálitla stund.
Við gengum út á tröppurnar,
þar sem Sloane og konan hófu
ákafar samræður afsiðis.
— Drottinn minn, ég held að
maðurinn ætli að koma, sagði
Tom. — Gerir hann sér ekki grein
fyrir að hún vill ekki hafa hann
með.
Hún segist vilja hafa hann
með.
— Þaö er stærðar kvöldverðar-
boð heima hjá henni og hann
þekkir þar enga einustu sál. Hann
yggldi sig. — Gaman þætti mér að
vita hvar I fjandanum hann hefur
hitt Daisy. Þótt það geti veriö að
ég sé gamaldags, er vist um að
kvenfólkið flækist vfðar en þvi er
hollt þessa dagana. Þær rekast á
alls konar kynjafugla.
Skyndilega gengu þau herra
Sloane og konan niður þrepin og
stigu á bak hestum sinum.
— Komdu, sagði herra Slqane
við Tom, — viö erum að verða of
sein og verðum að halda af staö.
Hann sneri sér að mér. — Segöu
honum að við höfum ekki getað
beöiö, ef þú vilt vera svo vænn.
— Viö Tom tókumst i hendur en
hin kinkuðu aðeins litillega kolli,
um leið og þau sprettu úr spori
niöur heimreiöina. Þau hurfu að
baki trjáþyrpingar i þann mund
sem Gatsby kom i ljós i útidyrun-
um með hatt á höfði og með léttan
frakka I höndunum.
Tom stóð augljöslega ekki á
sama um að Daisy færi á flakk ein
sins liðs, þvi næsta laugardags- -t
kvöld birtist hann i fylgd meö
henni i boði hjá Gatsby. Ef til vill
var það nærvera hans, sem gerði
þetta kvöld svo sérkennilega 1
þvingað, — mér er það rikara i
minni en öll önnur boð Gatsby
þarna um sumarið. Þarna var
sama fólkiðkomið eða að minnsta
kosti sams konar fólk og vant var,
kampavlniö flóöi sem fyrr og
þarna var sama marglita og rugl-
ingslega örtröðin. En eitthvað
ónotalegt lá I loftinu, einhver
drungi, sem ég hafði ekki orðiö
var við þarna fyrr. Ef til vill var