Vikan

Tölublað

Vikan - 02.01.1976, Blaðsíða 17

Vikan - 02.01.1976, Blaðsíða 17
í huganutn kallaði frú Light- foot þetta .vandræðamál Faus- tinu Crayle“ Pað var mjög tákn- rænt fyrir forstöðukonuna að reyna heldur ekkert til að kom- ast að því, hvað raunverulega hafði skeð. Hún sýndi hvorki forvitni eða ótta. F.n hvort sem þessar undarlegu sögur um Faus- tinu Crayle voru byggðar á ill- gjörnum lygurn eða taugaveiklun- arkenndum skynvillum, þá voru þær jafn háskalegar fyrir Bereton skólann. og það var það eina, sem máli skipti fyrir rektor skólans, lrú Lightfoot. I vikttlokin leið-henni betur, og þá var hún líka örugg ttm að hún myndi aldrei hcyra ungfrú Crayle nefnda á nafn framar. En svo var það á fögrum haust- morgni, þegar hún var búin að koma scr vel fyrir með póstinn, að Arlene kom með nafnspiald tnn til hennar. Á því stóð: Dr. med. Basil Willing Á kortinu stóð líka, að hann væri doktor í sálfræði og starfáði hjá lögregl- unni í Nevv York fvlki. Basil Willfng gekk letilega inn á skrifstofuna. en sarnt var vfir honum einhver sérstök reisn. Mann var útitekinn og skeggjað- itl. bar með sét', að hann stund- aði mikið titilíf. Fnnið var hátt og augun snör og greindarleg. Hann var nokkuð ungur að sjá. — Dr. Willing? Frú Lightfoot hélt nafnspjaldinu upp að augun- um og las það aftur. — Við hérna erum i Massachusetts, en þetta er frá New York fvlki. F.g fæ ckki séð, hvað Bereton getur kontið lögreglunni í New York við. — Fg hafði ekkert annað nafn- spjald, enda nota cg þau sjaldan. Starf mitt hjá lögreglunni er .að- eins aukastarf, ég cr doktor í sál- fræði. Ivg er hingað kominn til að tala við vður um Faustinu Crayle. Hún kom til mín til að leita ráða. Hún var kcnnslukona hjá mágkonu minni fvrir tveim árum. Frú Lightfoot gat verið stutt í spuna, þegar hún vildi það við hafa. — Hvað eruð þér að segja, maður minn-' Basil Willing var heldur ckki með neinar vífilengjur: — Ég vil gjarnan fá að vita, hvcrs vegna kennslukonunni Faus- tinu Crayle var sagt upp starfinu hér eftir aðeins fimm vikur, án Ivrirvara og án þcss að fá að TVÍFAM STUTT FRAMHALDSSAGA EFTIR HELEN Mc.CLOY. Stúlkan var á aldur við stúlk- urnar í efstu bekkjununt, líklega átján til tuttugu ára; alls. ekki cldri. Hún var í gráunt kjól með löngum ermurn og með hvíta svuntu. Frú Lightfoot hafði bet- ur, þegar um andlitsfarða og lág- hælaða skó var að ræða, en Ar- lene hafði algjörlega neitað því að vera nteð hvítan kappa á höfð- inu og tók ekki í niál að ganga t þykkum brúnurn sokkum. — Komdu inn og lokaðu dyr- unum á eftir þér, Arlene. Viltu gjöra svo vel og endurtaka það. sem þú sagðir ntér unt ungfrú Crayle í viðurvist dr. Willing. — Já, en þér báðuð ntig um að segja það engum. — En ég vciti þér leyfi til þess nú. Arlene sneri sér að dr. Will- ing. Hún var líklega með b'Mgna kirtla í nefinu, því að hún and- aði gegnum munninn og varð svolítið kjánaleg við það. — Ég var uppi að taka ofan af rúmunum fyrir nóttina. Begar ég var búin að því, gekk ég nið- ur bakdyrastigann. Bað var farið að skyggja, en samt nógu bjart til að ég sá þrepin. Þá kotn ung- frú Crayle á tnóti tnér. Mér fannst það svolítið skrítið, að hún skyldi nota bakdyrastigann, hún gerði það ekki venjulega. Ég sagði: — Gott kvöld, ungfrú Ctayle. en hún svaraði ekki. Hún leit ekki einu sinni í mig. Það var líka tnjög skrítið, því að ungfrú Crnvle var alltaf svo elskuleg í viðmótj. Ég hugsaði satnt ekkert utn þetta þá. ekki fyrr en ég kotu inn í eld- vita ásta’ðit fyrir uppsögninni, þar setu þér voruð líka neydd til að greiða henni árslaun fvrir jsess- ar finuu vikur samkvæmt santn- ingi. Jæja, — Faustina hafði þá ekki sagt honuin sannleikann, eða vissi hún ekki sjálf. hvað satt var? — Ég veit. að ástæðan getur ekki hafa verið sú, að hún hafi ekki verið fær kennslukona, það veit ég frá tnágkonu minni Mág- kona mín hefði heldur ekki látið hana kenna dætrum sínum, ef hún hefði ekki trevst henni full- komlega. Þá er aðeins að spyrja hinna venjulegu spurninga um stelsýki, vergirni, kvnvillu, eða þá hvort hún hefur verið grunuð um að vera kommúnisti eða óþarf- lega vinstri sinnuð. Svo eru að sjálfsögðu þessar furðulegu trúar- hrevfingar og galdradýrkun. Hún hefði getað levnt öllu slíku fyrír mágkonu ntinni, vegna þess að hún bjó ekki á heimili hennar, kom þangað aðeins nokkra tíma á dag. Frú Lightfoot leit upp: — Það var ekkert af þessu. Basil Will- ing sá, að frúin var nú í miklu uppnámi, og hann vissi, að það var mjög sjaldgæft. að konur eins og frú Ligiitfoot væru örar í skapi. — I Ivað var hún ásökttð um, frú Lightfoot? Ég held, að þér ncyðist til að bera fram einhverja ástæðu fyrir því, að ungfrú Cravle var sagt upp starfi, hún á heirnt ingu á því. Þér hafið gert henni eiginlega alveg ókleift að tá at- vinnu. Það er mikið skrafað. Og svo . . . já, tvö einkennileg atvik komu fyrir. rétt í því að ungfrú Cravle var að fara héðan. atvik, sem hún getur ekki fundið neina skýringu á sjálf. Hún mærti tveim nemendum i stiganum. þrettán ára stúlkum — Barbiiru Vining og Diönu Chase. Hún sá engin svipbrigði á þeim, og þær sögðu mjóróma: Verið þér sa’lar. ung- frú Crayle. En þegar hún var komin fram hjá þeim, hevrði hún þær flissa að baki sér. Svo mætti ungfrú Cravle þjónustustúlku yð- ar í anddyrinu og framkoma henn- ar var ennþá undarlegti. Hún hörfaði undan, hræðslan uppmál- uð, eins og hún væri mjög hrædd við ungfrú Crayle. Frú Lightfoot sagði með upp- gjafarsvip: — Ég býst við því. að ég verði að segja vður alla söguna. Hann virti frúna vandlega fvr- ir sér. — Hvers vegna eruð þér hrædd við að segja mér alla mála- vexti? Svarið kom honum á óvart: — Það er vegna þess, að ég held- að þér trúið mér ekki. Það er þá best, að þér fáið að hevra það frá fyrstu hendi. Við getum bvrjað á Arlene. Hún þrýsti á hnapp. l .TBL. VIKAN 17

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.