Vikan - 08.07.1976, Blaðsíða 37

RIANNE
komin út undir bert loft. Jolival
andaói djúpt að sér og fögnuður-
inn leyndi sér ekki.
„Unaðslegt," sagði hann glað-
lega. „Ég gerði mér ekki grein
fyrir því, hversu mjög ég saknaði
þessa ferska lofts.“
Hann var gegndrepa og tenn-
urnar í munni hans glömruðu, en
hann virtist ekki gefa því neinn
gaum.
Marianne leyfði sér hins vegar
ekki að baða sig í hinu nýfengna
frelsi. Tíminn var naumur. Ridd-
arar skuggans höfðu þó nokkuð
forskot og ef svo illa vildi til, að
keisarinn færi frá Malmaison of
snemma... nei, hún þorði ekki að
hugsa þá hugsun til enda, en hélt
fast í Jason.
„Getið þér út\*egað mér vagn?
Fljótt... mjög fljótt.“
„Það bíður einn eftir mér hér
skammt undan við Quay. de Billy,
nálægt Place de la Conférence.
Hvert viljið þér fara?“
„Vitaskuld til Malmaison."
Hann gerði sig líklegan til þess
að andmæla.
„Þér þurfið ekkert að óttast,
keisarans er vel gætt. Það þarf
meira en fáeina ofstækismenn til
þess að koma honum fyrir kattar-
nef. Eg vil koma yður á öruggan
stað. A morgun förum við síðan á
brott..“
„Já, á morgun, en nú verð ég að
reyna að bjarga honum. Ég veit
að hann er í hættu."
Hún fann vota hönd ameríkan-
ans stífna undir handlegg hennar.
Hann rétti úr sér og augu hans
hvörfluðu út yfir Signu, þar sem
hún rann myrk og straumþung
framhjá þeim.
„Hann...“ sagði Jason með
þungri áherzlu. „Ég hélt að þér
hötuðuð hann.“
„Nei, ég hata hann ekki lengur.
Og ég hata yður ekki heldur
lengur. Þér hafið reynst mér
sannur vinur og nú er hitt allt
saman grafið og gleymt. Á
morgun förum við saman héðan,
enda á ég þá ekkert erindi hér
lengur og ég er orðin þreytt á því
að vera að stöðugum hrakningum.
Kannski að ég öðlist frið í heima-
landi yðar.“
„Eg skal gera allt, sem í mínu
valdi stendur, til þess að hjálpa
yður,“ sagði hann blíðlega.
Vonandi get ég fært yður
hamingju."
„Ef hamingja mín er yóur
svona mikils virði.“ sagði hún
áköf, „verðið þá við ósk minni
Jason. Leyfið mér að fara til Mal-
maison. En fljótt. Ég fer ekki
fram á meira. Hver sekúnda er
dýrmæt.“
Skjálfti fór um hana, er hún nú
nefndi hann í fyrsta skipti með
fornafni og af kvenlegu innsæi
vissi Marianne, að hún hafði snert
viðkvæman streng í brjósti hans.
Hann lagði höndina á öxl hennar
og þau horfðust í augu.
JULIETTE
BENZONI
C Opera Mundi Paris
„A morgun," sagði hann alvar-
legur, „komið þér með mér? Er
það loforð?"
„Já, ég lofa því.“
„Komum þá. Eg ætla sjálfur að
fara með yður. Við getum ræðst
við á leiðinni og það eru þurr föt 1
vagninum."
Rödd hans var allt 1 einu orðin
glaðhlakkaleg. Hann tók í hönd
Mariannes og þau hlupu við fót
eftir árbakkanum. Arcadius og
hinn ungi Pioche komu á hæla
þeim án þess að andmæla. Þau
fóru framhjá sápugerðarbygging-
unum og því næst Dépot des
Marbres, en þegar þau komu á
Place de la Conférence sást móta
þar fyrir vagni. Þá hallaði
Arcadius sér að drengnum, sem
hljóp við hlið hans. Blaut fötin
gerðu það að verkum, að honum
var mjög kalt, en samt var hann
léttur í lund.
„Heitirðu virkilega Gracchus-
Hannibal?"
„Já monsieur, af hverju?“
„Vegna þess að ég heiti Arca-
dius,“ sagði hann og svarið virtist
út í hött. „Veistu að við sameinum
Aþenu, Róm og Karþagó?
'Drengur minn, við höfum nú
myndað bandalag, sem jafnvel
óðasti sagnfræðingur hefði ekki
látið sig dreyma um. Og ef þú
bætir Ameriku við. þá verðurðu
að viðurkenna, að heimurinn
hefur aldrei þekkt annað eins.“
„Já, monsieur," sagði Gracchus-
Hannibal, en skildi hvorki upp né
niður í þessari samlíkingu. „En
ættum við ekki að hafa hraðann
á? Þau eru að veifa til okkar."
„Rétt er það, lagsi," sagði
Arcadius glaðlega, „við eigum
enn eftir að innsigla dýrð okkar
með því að bjarga keisaranum og
það keisara frá Korsíku í þokka-
bót!"

(
Skemmtileg nýjung
\
Myndrænar veggfóðursmyndir sem gera skemmtilega breytingu á heimilinu.^úmlega 4 metra breiðar,
full lofthæð.
Einnig fjöldi mynda á innihurðir.
Skemmtileg nýjung.
Grensásvegi 11 — sími 83500. Bankastræti 7 — sími 11496.
28. TBL. VIKAN 37