Vikan - 16.12.1976, Side 51

honum, þegar hann barmaði sér yfir
bakveikinni. Morguninn eftir var
púði í stólnum hans — hann hafði
Kari tekið úr sófanum í biðsalnum.
Svona hélt þetta áfram. Það leið
ekki einn dagur, án þess að Kari
gerði einhverjum greiða. Hún kom
með vínarbrauð með kaffinu handa
Friðu og góðan vindil handa Reidar
Hansen — hún töfraði fram sokka-
buxur daginn, sem frú Bang þurfti
að mœta á fundi strax að starfs-
degi loknum og hennar eigin buxur
voru ónýtar.
— Hvemig fómm við eiginlega
að án Kari? sagði Dahlberg forstjóri
bœði við sjálfan sig og þau hin. Þá
hafði Kari hreinsað símann hans,
viftuna á skrifborðinu og pússað
skrifborðið — allt óbeðin. Þegar
Friða fékk kvef og hóstaði í símann,
hver haldið þið þá að hafi töfrað
fram hálstöflur og hóstasaft? Rétt.
Og svo — hver sagði Fríðb.að hún
skyldi bara fara heim, hún skyldi
sjá um símaborðið það sem eftir
væri dagsins? Rétt aftur.
Einn daginn þegar Dahlberg var
að fara heim, byrjaði allt í einu að
hellirigna. — Úff, sagði hann — og
ég sem er með bílinn á verkstæði.
Nú er ábyggilega ómögulegt að nó i
leigubil, og engin regnhlíf. Ég verð
hundrennandi á leiðinni í vagninn.
Fröken Lind spratt upp, og áður
en forstjórinn gat talið upp að
þremur var hún komin með svarta
herraregnhlíf.
— Hún er búin að standa hálft
ór í fatahenginu, fáðu hana lánaða í
dag. Forstjórinn mátti halda aftur
af sér, hann langaði mest til að
þrýstc fröken Lind föðurlega að sér.
Hann sagði konunni sinni fró
fröken Lind um leið og hann kom
heim, lýsti því, hvernig hún hefði
töfrað fram regnhlíf einmitt þegar
honum lá á. En frú Dahlberg hlust-
aði ekki ó hann og horfði út í garð-
inn og sagði: — Á morgun verður
þú að setja yfir rósirnar og taka til
í garðinum.
Dahlberg móðgaðist og sagði:
— Þú hlustar aldrei ó það sem ég
segi þér, þvi skyldi ég hlusta á það,
sem þú segir?
Dag nokkurn ætlaði frú Bang að
borða úti með manninum sínum, en
hann var mikið ó ferðalögum. Kari
stöðvaði hana á leiðinni út: — Má
ég sjó þig? sagði hún. — Mikið
ert þú sæt, ég hefi ekki séð þig fyrr
svona huggulega, sagði hún — og
draktin klæðir þig sérstaklega vel
— heyrðu annars, ég er héma með
indælt ilmvatn — bíddu aðeins.
Og frú Bang fór til fundar við
bónda sinn ilmandi eins og rós.
Hansen bókhaldari og kona hans
voru dag einn á leið í fimmtugs
afmæli. Þegar þau settust inn í
bílinn sagði frú Hansen: — Hvaðan
færð þú nelliku í hnappagatið?
— Frá Kari Lind auðvitað,
svaraði Hansen.
— Jæja, sagði frú Hansen bara
og bætti svo við: — Mundirðu að
læsa dyrunum?
Henni til mikillar undmnar reidd-
ist Hansen, hann sem var annars
svo hægur og þurrlegup — Læsa
dyranum. Fara niður með ruslið,
klippa rannana, þurrka diskana,
laga vaskinn, mála forstofuna — er
það bara ég, sem ó að gera allt?
Allt?
Fagran haustdag var nýr sölu-
stjóri ráðinn. Hann hét Gunnar
Hammer. Fröken Kari Lind tók
hann strax að sér, eins og hitt
samstarfsfólkið. Hún keypti prjóna
með mislitum hausum til að merkja
á landabréfið, töfraði fram nýja
skrifborðsplötu og nýjan skrif-
borðsstól, fersk blóm, nokkrar eftir-
prentanir og ný gluggatjöld.
Hann kallaði hana Kari-mömmu
og sagði, að augu hennar væru
eins og fjólur. Dag nokkurn spurði
hann hana, hvað klukkan væri, og
sagði, að sitt eigið úr væri i við-
gerð, en hann gæfi sér aldrei tíma til
að sækja það. I hádeginu fór Kari í
bæinn og sótti úrið og keypti tvær
rúsínubollur í leiðinni. Þegar hún lét
hann hafa úrið og aðra bolluna,
sagði Gunnar, að hún ætti skilið að
fá nafnið sitt letrað með gullbók-
stöfum.
Jafnvel þó að Kari snérist mikið
kringum Gunnar, gleymdi hún ekki
hinu samstarfsfólkinu. Frú Bang
fann konfektmola í skrifborðsskúff-
unni sinni, Fríða fékk blóm við og
við, þegar annríki var mikið, for-
stjórinn fann fallega bréfapressu ó
skrifborðinu sínu einn daginn, og
bókhaldarinn, sem alltaf kvartaði
yfir gigtinni í mjóhryggnum, fann
kattarskinn í stólnum sínum einn
kaldan dag.
Og smám saman var ekki sagt:
,,Úti er gott, en heima er best”,
heldur „Heima er gott, en á skrif-
stofunni best’.’
Alltaf þegar þurfti að leysa af
hendi eitthvert leiðindaverk — upp-
götvuðu þau, að Kari var búin að
því áður en þau vissu af. Hún kom
fyrst og fór síðust. Hún sá um að
minna ó viðtöl, og ef fundum var
frestað, minnti hún á það, hún
skrifaði bréf og tók við skilaboðum í
síma, hún hirti blómin á skrifstof-
unni, setti borða í allar vélar á
skrifstofunni, tæmdi og þvoði ösku-
bakkana o.s.frv. Kari Lind varð
gjörsamlega ómissandi á skrif-
stofunni.
Þegar jólin nálguðust kallaði
forstjórinn hana inn til sín. Hann
þakkaði henni fyrir að hafa séð um
jólapóstinn — bæði fyrir fyrirtækið
og sig persónulega. Og svo bað
hann hana að stinga upp á jólagjöf,
sem hann ætlaði systur sinni í
Bergen. — Það skal ég taka að mér,
sagði Kari!
Dahlberg forstjóri var svo
ánægður, að hann lét Kari hafa
listann yfir jólagjafimar til foreldra
hans, konu, barna og tólf ættingja,
og Kari só um jólagjafir handa þeim
öllum, persónulegar og frumlegar
gjafir.
Kari sá líka um að kaupa allar
jólagjafir fyrir Gunnar. Honum
fannst hann mega til með að launa
henni greiðann, en datt engin gjöf í
hug. Hann spurði Friðu á símanum,
hvað henni dytti í hug, en hún
sagðist hafa nóg með sinar gjafir og
það væri svo mikið að gera á
simanum og mamma sín væri skar
og Fríða hefði nóg að gera heima —
nú, en svo gaf hún sig, fyrst það var
handa Kari, og lét til leiðast. Hún
fór út og kom til baka með Chanel
nr. 5, pakkað inn af skólastelpu,
sem vann í vöruhúsinu. Þegar
Gunnar gaf Kari gjöfina roðnaði
hún af gleði, og þegar hún var
búin að opna pakkann sagði hún: —
0, nei, þetta er allt of mikið — en
dásamlegt — einmitt það sem ég
óskaði mér Og henni tókst að segja
þúsund þakkir á þrjá mismunandi
vegu.
Dahlberg forstjóri kallaði hana
inn til sín þennan sama dag. og
kvartaði yfir því, að hann svæfi svo
illa (en sagði ekki, að ástæðan væri
sú, að hann hafði sofið í hörðu rúmi
í gestaherberginu síðastliðnar
nætur). Hann bað hana að sjá um
litlu jólin ó skrifstofunni, sem ætti
að halda eftir vinnutíma daginn
fyrir þorláksmessu.
Jú, Kari Lind annaðist allt —
pantaði smurt brauð og kökur,
keypti konjak og likjör, rauðvín og
hvítvín, öl, pappírsdúka, plast-
áhöld, kaffi, rjóma og ávexti,
pantaði plötuspilara, plötur og
1! ig

•

W'ÉÁ

Gestur Þorgrimsson, kennari og listamaður,
dvelur nú i Danmörku. Gestur sagði við
brottför:
,,Trabantinn fylgir mér
hvert sem ég fer, því að
hann er ávallt til taks
og svíkur ekki"
Gestur keypti sinn fyrsta Trabant 1964 og
hefir siðan ekið á Trabant.
TRABANT UMBOÐIÐ
INGVAR HELGASON
Vonarlandi v Sogaveg — Simar 84510 og 8451 1
51. TBL. VIKAN 51