Vikan - 12.04.1979, Blaðsíða 45

Saga eftir Lenu Fors-Willner
Þýð.: Svanhildur Halldórsdóttir.
Næturvaktin
Kristín fann, hvernig skelfing hans náði einnig
tökum á henni. Þrumuveðrið, hitinn og skelf-
ingin var eins og farg fyrir brjóstinu. Hún dró
andann djúpt og reyndi að vera róleg. Hún
ætlaði að róa hann og fara að tala um, að
lögreglan gætti hans, þegar dyrnar opnuðust
hljóðlega.
Síðari
hluti
Útdráttur:
Kristin Lund, læknir, kemur á
næturvakt á sjúkrahúsinu, og þá fréttir
hún, aó Kim Andersen, bankaræningi,
hefur veriö lagður inn á sjúkrahúsið.
Henni gremst sú truflun, sem nærvera
Kims veldur á starfsemi sjúkrahússins,
sjúklingar eru fluttir til, heimsóknir
bannaðar á deildina, og hvarvetna eru
lögregluþjónar á verði. Og Mads,
starfsbróðir hennar, bætir ekki úr skák
með hæðnislegum athugasemdum
sínum um borgaralega afstöðu hennar
til þessa máls sem annarra. Hún
skynjar ofsahræðslu Kims, en finnst
það ekki á hennar valdi að veita honum
aðra fró en þá, sem lyfin geta gefið.
Utan sjúkrahússins eru aðrir, sem hafa
ómældan áhuga á afdrifum banka-
ræningjans unga. Þeim finnst miður, að
honum skyldi ekki takast að drepa sig
með þvi að stökkva út um glugga á
fjórðu hæð fangelsisins, og þau vilja
þagga niður í honum, áður en hann
segir eitthvað, scm þeim kæmi verr.
Kristín kinkaði kolli. Konan fylgdi
henni þögul. Lögreglumaðurinn þekkti
Kristínu og lét þær fara inn athuga-
semdalaust.
— Bíddu hér á meðan ég tala við
hjúkrunarkonuna, sagði Kristín. Hún
skildi konuna eftir á ganginúm og fór
inn á skrifstofuna. Þar var enginn, en
síminn hringdi og hún svaraði. Það var
aðstandandi eins sjúklingsins og hún
varð að svara óteljandi spurningum áður
en hún gat lagt á aftur. Hún fór fram á
ganginn en þá var konan horfin.
Þetta er kyndugt, hugsaði Kristín.
Hún hefur líklega komist inn til föður
sins. Best að sjá hvar þau eru til að geta
skýrt hjúkrunarkonunni frá málavöxt-
um. En nú kom Astrid hjúkrunarkona
út frá fanganum og hraðaði sér til Krist-
ínar.
— Viltu vera svo góð að fara strax
inn til hans. Hann er ómögulegur.
— Égskalsjáhvaðéggetgert.
Hún var búin að steingleyma kon-
unni.
— Ert það þú? hvíslaði hann hásri
röddu.
— Hvernig liður?
— Ég verð vitlaus hér. Þú verður að
sjá til þess að þeir sendi mig aftur í fang-
elsið.
— Þú verður að hafa aðeins biðlund.
Ertu mjög kvalinn?
— Mig verkjar óskaplega þegar ég
dreg andann.
— Þú ert kannski með hita.
Hún þreifaði eftir púlsinum. Um leið
greip hann með hendinni fast um úlnlið
hennar, hún kenndi til.
— Sjáðu um að ég komist héðan,
sagði hann og rödd hans skalf af hugar-
angist. — Ég hef enga möguleika ef ég
verð hér. Þú þekkir þau ekki. Þau gefast
ekki upp. En ég get ekki unnt þeim
ánægjunnar.
Hann dró ótt andann og með erfiðis-
munum. Allt í einu sleppti hann henni
svo að hún var næstum dottin aftur fyrir
sig.
— Ég skal gefa þér kvalastillandi
sprautu.
— Ég vil enga, heyrirðu það.
— Viðsjáum nú til.
— Kristín gekk hratt fram og í gang-
inum mætti hún Mads. Hún hugsaði sig
um andartak en sagði svo.
— Ég þarf á aðstoð þinni að halda,
það er sjúklingurinn á stofu C. Hann
heimtar að við útskrifum hann strax og
neitar að fá nokkuð kvalastillandi. Hann
er mjög órólegur.
Ósjálfrátt nuddaði hún úlnliðinn.
Mads sá að hún var rauðá hendinni.
— Allt í lagi, hann skal fá sprautuna
hvort sem hann vill eða ekki.
Kim sendi henni hæðnislegt augnatil-
lit þegar hún sneri aftur með liðsauka.
Svo sá hann sprautubakkann í hendi
Mads og stirðnaði upp.
— Hættu þessari vitleysu, sagði
Mads. — Þetta er bara kvalastillandi, þú
sofnar ekki af þessu. Þú hefur orð mín
uppá það, Kim.
Kim kastaði höfðinu fram og aftur á
15. tbl. Vlkan 45