Vikan - 12.04.1979, Blaðsíða 14

Útdráttur:
Einma og Deedee höföu verið mjög
nánar vinkonur sem ungar stúlkur. Þær
höfðu báðar möguleika á að ná langt á
bailettsviðinu, og þær kepptu einmitt
um sama hlutverkið, þegar það gerðist,
sem breytti öllu — Deedee varð barns-
hafandi. Hún fórnaði framavonum fyrir
fjölskyldulifið, meðan stjarna Emmu
skein skærar með hverju ári. Síöan eru
liðin 20 ár. Deedee og Wayne reka
ballettskóla i Oklahoma og lifa
hamingjusömu fjölskyldulífi með
börnum sínum. Þó er Deedee ekki alls
kostar ánægð. Þegar ballettflokkurinn,
sem þau dönsuðu eitt sinn með, kemur
til Oklahoma, verða fagnaðarfundir
með þeim og gömlu kunningjunum, en
Emma og Deedee eru óöruggar gagn-
vart hvor annarri og slá því stöðugt á
frest að ræðast við i hrcinskilni. Emma
kemur þvi til leiðar, að Emilíu, elstu
dóttur Deedeear og Waynes, er toðið
að starfa með ballcttflokknum í New
York. Deedee fer með henni og tekur
son sinn, Ethan, með. New York
veldur þeim mæðgum vonbrigðum í
fyrstu, en nú er Emilíu farið að ganga
allt i haginn, og Dcedcc hcfur fengið
kennslustarf. Wayne á í erfiðleikum
með einkalifið i fjarveru Deedeear, og
sjálf er Deedee komin út á hálan is.
Emma finnur sárt til þess, að ungar og
upprennandi stjörnur eru teknar fram
yfir hana.
Og nú hefur Emilía litla komist að
raun um, að ástin er ekki bara dans á
rósum.
„Ég get hjálpað þér til að sjá hlutina i
nýju ljósi, min kæra, vikkað sjóndeildar-
hringinn.”
Til að hlífa henni notaði hann rósamál
og það snerti viðkvæman streng i brjósti
hennar. Og gerði henni erfiðara um vik
að segja nei. Þetta vissi hann auðvitað.
„Rosie..."
„Hlustaðu nú á,” greip hann fram í
fyrir henni. „Dansarar eru fáfróðir. Hvað
veistu eiginlega? Þú hefur ekki þekkingu
á neinu nema ballett ogkrökkum.”
„En þú?” Þú þekkir ekkert nema
tónlist og hjónaskilnaði.”
„Leyfðu mér að minnsta kosti að
njóta sannmælis.” Hann benti á
hillurnar. „Bækur!” Hann henti dag-
blaði upp í loftið. „Spilling!” Hann benti
á abstrakt málverk. „Dónalegar
myndir!" Hann hneigði sig aðeins.
„Hjónaskilnaðir eru stundum óum-
flýjanlegir, fjólur eru bláar, tónlist er dá-
samleg.... og það ert þú líka.”
„Þetta er fallega sagt,” sagði hún
blíðlega. „Ó, Rosie, ég skammast ntín
svo.”
„Þú ert bara mannleg. Það er ósköp
einfalt að losa þig við sektar-
tilfinninguna."
,,Þú finnur sjálfur til sektar.”
„Ég? Ég sem er eins frjáls og fuglinn?
Fyrir hvað ætti ég að skammast min?”
„Elsku Rosie, þú finnur það mikið
fyrir þessari tilfinningu, að þér finnst að
þú verðir að giftast þeirri sem þú heldur
við.”
„Hver segir að ég vilji giftast þér9”
„Enginn.”Hún náði í skóna sina.
Hann sat án þess að aðhafast nokkuð
á stóra marmaraborðinu. „Langt aftur í
forneskju bjó ég í íbúð við fimmtugasta
og annað stræti. Þú fórst áður en það
besta byrjaði.. þú manst þaðekki.”
Það gerði hún ekki. „Ég man að
íbúðin var fyrir ofan einhverja
jassbúllu.”
„Ekki fara núna.” Hann starði niður
á gólfið en hann heyrði að hún hafði
numið staðar. Hann leit upp og augu
þeirra mættust. „Veistu hvað er það
besta við það?” Hún svaraði engu. Hann
brosti hikandi. „Þú þarft ekki lengur að
standa á löppunum.” Hún endur-
galt bros hans. „Ég ætla að setja
Þyrnirós á,” sagði hann lokkandi
röddu og stökk um leið á fætur með
fáránlegum balletttilburðum, svo hún
skellti upp úr. Hún tók af sér skóna og
hætti við að fara.
Emilía bylti sér á rökum koddanum.
Um leið og hún virti fyrir sér tómt rúm
Deedeear baðað tunglsljósinu fann hún
hvernig örvænting hennar vék fyrir
einhverri undarlegri reiði. Hún var öll
útgrátin, en sem betur fer hafði Yuri
ekki séð eitt einasta tár, þegar hún hafði
sagt honum að allt væri búið milli
þeirra. Hún hafði staðið á götuhorni ná-
lægt leikhúsinu og kuldaleg á svip hafði
hún hlustað á heimskulegar útskýringar
hans þangað til hún fann að hún var að
byrja að láta undan. Þá hafði hún snúist
á hæli og hraðað sér heim. Tárin runnu
niður kinnar hennar en hún hélt aftur
af grátinum þangað til hún var komin
inn til sín.
Hann hafði gert þetta allt verra með
því að þykjast ekki skilja af hverju henni
skyldi ekki standa á sama: honum var
alveg sama um Carolyn, því var þá
Emilíu ekki sama? Einu sinni þegar
stelpurnar höfðu verið að blaðra um
framhjáhöld hafði hún rólega sagt sína
meiningu og þá hafði Sandra sagt að
Emilía hefði þessar rómantísku hug-
myndir úr Svanavatninu. Það var ekki
satt: þær voru frá föður hennar og móð-
ur. Hún sá núna að þær voru bara frá
föður hennar. Mamma hennar var eins
og Yuri. Wayne var dásamlegur, hann
var eins og ástin átti að vera. Hann var
sá eini sem var heiðarlegur. Hann og
Emma. Emma því ást hennar beindist
heil og óskipt að dansinum, hún var
honum trú. Að vissu leyti var hún þann-
ig ekki eins auðsærð — og þó var það nú
ekki alveg rétt. Hún var einmitt núna í
sárum, dansinn var að svíkja hana. Hún
slapp að minnsta kosti við að fólk eins og
Yuri og Deedee eða þau bæði — síminn
hringdi.
Hún settist upp i rúminu, Hún vissi
að þetta var Yuri. Hún lét hann hringja
áfram. Hún þvældi rennblautum vasa-
klútnum milli handanna. En allt í einu
varð hún að heyra i honum, hún varð að
tala við hann svo hún þaut út úr rúminu
og hljóp fram i forstofuna lafhrædd um
að síminn yrði hættur að hringja áður en
hún kæmist fram, Hún tók upp tólið,
dró djúpt að sér andann og sagði svo
eins eðlilega og hún gat:
„Halló? .. . Pabbi!”
Hún fór aftur að gráta. Hún þrýsti
vasaklútnum að tólinu þangað til hún
var búin að ná valdi á tilfinningum
sínum. ..Halló? . . . Já, ég segi allt gott.
Ég missti bara tólið á gólfið."
Enda þótt hún reyndi að tala glaðlega
fór óstyrkurinn í rödd hennar ekki fram
hjá Wayne þar sem hann sat í stóra hæg-
indastólnum heima í stofunni. Hann
brosti uppörvandi eins og hún væri hjá
honum i herberginu.
„O, Janina hugsar alveg ágætlega um
mig og hún er stórkostleg hjálp i skólan-
um. Elskan mín, ég var alveg búin að
gleyma timamuninum, klukkan er orðin
svo margt hjá ykkur.” Hann leyfði henni
að tala um það sem hún vildi og svaraði
henni en reyndi allan tímann að hlusta
eftir því sem hún lét ósagt. „Já, mamma
skrifaði mér að þú værir búin að fá stórt
hlutverk. Láttu bara ekki Arnold Berger
vera neitt að hræða þig. Láttu bara kær-
astann þinn tala við hann. Hvað er ann-
ars að frétta af honum?”
Hún var snögg til svars: „Allt ágætt.
Annars hef ég engan tíma til að sinna
honum.”
Hún var jafnvel einum of snögg til
svars því hann skildi hvað undir bjó og
óeðlilegt bros hans varð ennþá stifara og
röddin ennþá glaðlegri. „Ekki er ég
hissa. Þeir sem standa sig vel fá sjaldan
tima til annars en æfinga. Heyrðu ann-
ars, biddu mömmu að tala aðeins við
mig.”
Hún hafði verið að bíða eftir þessu.
„Ó, mamma er hjá Emmu. Þær geta
malað alveg endalaust. Stundum endar
hún meira að segja með að gista þar."
Hann starði smástund fram fyrir sig.
„Það er stórfint.” Svo hélt hann áfram
eins glaðlega og honum var unnt: „Jæja,
segðu henni að hringja til min strax og
hún getur. Drífðu þig nú í rúmið og ..
hann vissi ekki hvað hann átti að segja
meira en hún bjargaði honum með því
að grípa fram í fyrir honum. Hún sagði
RIM
Fáanlegt
áklæðis-
úrvali
raðsettið
Stóll:
Hæö: 75 cm. Breidd 64 cm. I)ýpt 82 cm. Kr. 67.600.
Tveggja sæta:
Hæö: 75 cm. Dýpt 82 cm. Breidd: 125 cm. Kr. 121.300.
Þríggja sæta:
Hæö: 75 cm. Dýpt: 82 cm. Breidd: 185 cm. Kr. 175.700.
Hornborð:
Hæö: 35 cm. Breidd: 64 cm. Lengd: 74 cm. Kr. 37.100.
Sófaborð:
Breidd: 53 cm. Hæö: 45 cm. Lengd: 129 cm. Kr. 59.400.
JÓN L0FTSS0N H.F.
HRINGBRAUT121
SÍM110600.'
14 Vikan 15. tbl.