Vikan - 20.03.1980, Blaðsíða 46

Framhaldssaga
„Það er enginn vandi,” sagði Karen
með munninn fullan af mat. „Ég hefði
strax getað séð það því að hann er svo
stórogbrúnn og..
„En allir farþegarnir voru sólbrenndir
því að þeir voru allir að koma frá
Ástraliu. Þú gleymdir því, er það ekki?”
Sagan um komu Peters, sem hann
hefði sennilega ekki kannast við, hélt
áfram allan matartimann. Þar var tölu-
vert um hliðarspor og síðan klykkti hún
út með að segja frá Peter þar sem hann
var að þefa af blómunum inni í íbúðinni
sinni.
„Hann var afskaplega ánægður með
þau,” sagði Janet. „Og hann var mjög
hrifinn af teikningunni þinni. Hann
ætlar að koma i heimsókn til þin strax og
dr. Muir segir að hann megi það."
„Ég ætla þá að mála aðra mynd
handa honum. Fullt af myndum.”
í leitaé
lifsjafa
„Kláraðu nú eplið þitt og þá get ég
farið aftur með bakkann.”
Hún velti þvi fyrir sér hvort það væri
rétt að láta Peter Blake, sem aðeins
myndi dveljast i London í nokkrar vikur,
verða að svo mikilsverðri persónu í lífi
Karenar. Hún þekkti svo fáa—lækna,
hjúkrunarkonur, móður sina og ömmu
— hann var sá eini sem eitthvað var nýtt
og spennandi við.
Það var kannski ekki skynsamlegt en
það var erfitt að koma í veg fyrir það.
Þau létu hverjum degi nægja sina
þjáningu hér á sjúkrahúsinu. Á hverju
kvöldi, þegar hún lagði Karen i rúmiðog
kyssti hana góða nótt, bað hún og
þakkaði fyrir að enn einn dagur hefði
fengið að líða án þess að eitthvað hræði-
legt kæmi fyrir.
Eftir fjóra daga voru læknarnir búnir
að fullvissa sig um að ekkert væri
athugavert við heilsufar Peters. Á þeim
tíma hafði hann vanist lífinu á sjúkra-
húsinu.
Það var stöðugur straumur af fólki
sem gekk inn og út úr íbúð hans. Það var
hreingerningafólkið og hjúkrunarkonur
sem komu með mat og hrein sængurföt.
Allan sólarhringinn komu hjúkrunar-
konur inn og mældu hita hans, púls og
blóðþrýsting. Læknarnir litu einnig inn
við og við. Ráðskonan, stórvaxin kona i
bláum kjól, kom á hverjum degi og
heilsaði uppá hann.
Þau vissu öll hver hann var og hvers
vegna hann var þarna. Andrúmsloftið
var vingjarnlegt og honum fór fljótlega
að liða vel þarna. Hér spurði enginn um
fortíð hans. Hér skipti aðeins framtiðin
máli.
Sú manneskja, sem hann sá þó oftast
var kona nokkur að nafni frú Tyndall.
Hún var ekki einkennisklædd og hann
komst seinna að því að hún var lækna-
ritari og sú sem sá um gefendaskrána.
Peter og hún urðu strax góðir vinir.
Hann áleit að hún hlyti að vera einhver
glaðlyndasta manneskja sem hann hefði
fyrirhitt. Hún var eitthvað um fertugt,
grannvaxin og dugleg kona sem virtist
'nafa ánægju af starfi sínu.
„Þeir vilja fá meiri blóðprufur af þér
niðri á rannsóknarstofunni,”sagði hún.
„Blóðsugur!” Peter, sem var að lesa
blaðið í íbúð sinni, brosti og fór strax
með henni niður.
Þeir voru einnig að fá blóðsýni frá
Karen. Eftir nokkra daga myndu þeir
vita hvort blóðtýpur þeirra gætu sam-
rýmst. Ákvörðunin um aðgerðina yrði
ekki tekin fyrr en þessu væri lokið.
Frú Tyndall virtist vita um allt sem
gerðist á sjúkrahúsinu og hún þekkti
alla. Hún virtist jafnvel þekkja tilfinn-
ingar Peters.
„Þaðgengurallt vel með sýnin," sagði
hún. „Sjáðu bara til — þetta mun allt
fara vel.”
Hann skildi það ekki alveg sjálfur en
einhvern veginn skipti það hann miklu
máli að blóðkorn hans og barnsins gætu
samrýmst.
Hann sá litið til Janetar á daginn.
Hún var mest inni hjá Karen og á
meðan hann hafði ekki enn fengið leyfi
FERMINGARFÖTIN
I ÁR ERU ÞAÐ ULLARTWEEDFÖT M/VESTI OC COMBI SETT
(FRÁKR.65000 M/VÉSTI) SEM STRÁKARNIR VILJA
JAKKARNIR ERU AUÐVITAÐ MEÐ MJÓUM BOÐUNC ENDA
HÁTÍSKAN ÍDAG. EINNIG Á SAMA STAÐ SKYRTUR(KR.5950)/
SKÓR(KR. 21500) OG MJÓ BINDI (KR.B500).
46 Vlkan 12. tbl.