Vikan - 20.03.1980, Blaðsíða 44

Framhaldssaga
einhvern veginn alls ekki áköfu, ungu
konunni sem hann hafði hitt i Ástralíu
fyrir aðeins fjórum dögum. Þetta var
ákaflega falleg kona með dökkt hár og í
gulum kjól en þetta var samt sem áður
ekki sama konan.
„Svo að þetta ert raunverulega þú."
Hún andvarpaði feginsamlega og brosti.
Þetta var undarlegt bros, hamingja og
sorg fléttað óaðskiljanlega saman.
„Þakka þér fyrir að koma eins fljótt og
þú sagðir," sagði hún lágt og bauð þeim
að koma inn í herbergið.
Hann lagði frá sér ferðatöskuna. „Ég
er feginn að ég skyldi geta komið.”
Þó undarlegt mætti virðast var hann i
raun og veru glaður. Morgunninn á
flugvellinum hafði vissulega verið
erfiður en honum fannst það einhvern
veginn ekki skipta neinu máli núna. Allt
virtist vera svo óraunverulegt.
En andlit Janetar Collins var
raunverulegt. Hvernig svo sem allt færi
var hann maðurinn sem kannski gat
veitt henni hamingju. Þaðgladdi hann.
„Ætlarðu að hafa mig afsakaðan.
Janet?” sagði dr. Muir og leit á úrið.
„Við viljum að þú hvílir þig vel, hr.
Blake. Frú Tyndall mun sýna þér her-
bergið þitt. Hún hlýtur að koma fljót-
lega. Hún mun einnig útbúa timaskrá
fyrir þig. Janet mun svo sýna þér staðinn
hér. Við vonum að það fari vel um þig."
Hann brosti hlýlega til Peters og gekk
siðan út og lokaði dyrunum á eftir sér.
Peter leit í kringum sig i litlu stofunni.
Hún var jafnópersónuleg og hótelher-
bergi, að undanskildum vasa með
blómum sem stóð á borðinu við glugg-
ann og nýlegum blöðum sem lágu þar
rétt hjá.
Það var aðeins litafæðin og hreinlætið
sem minnti meira á sjúkrahús en hótel.
Gluggatjöldin og ábreiðan á rúminu
voru hvít. Stólarnir voru klæddir gervi-
leðri og gólfið var bert og hvitt.
„Þetta er ibúðin þin,” sagði hún.
Janet virtist vera full af einhverjum
órólegum krafti og atorkusemi. Hún
gekk um gólf, lagfærði gardínurnar og
hagræddi stólunum. „Fyrir utan þetta
herbergi er aðeins baðherbergi og smá-
eldhúskrókur. Ég skal sýna þér það.”
Hann elti hana án þess að mótmæla,
og lagði ferðatöskuna við rúmið.
Hann beygði sig yfir blómin og
andaði aðsér ilminum. Hann fann allt i
einu til löngunar til að heimsækja ensku
sveitirnar. Það var undarlegt hve sterk
áhrif löngu gleymdur ilmur gat haft á
fólk og vakið upp gamlar og gleymdar
minningar. Hann sneri sér við og þegar
hann sá að hún horfði á hann brosti
hann.
„Þakka þér fyrir blómin.”
„Þetta var hugmynd Karenar. Það
eru blóm inni á stofunni hennar og
henni datt i hug að þú vildir líka fá
blóm. Ó, já, og svo teiknaði hún mynd
fyrir þig. Ég lofaði að láta þig hafa
hana.”
Hún sótti myndina og rétti honum.
Þetta var vaxlitamynd, máluð i bláu og
appelsínurauðu — myndin var af stór-
vöxnum manni sem hallaði sér kæru-
leysislega út úr lítilli flugvél. Maðurinn
brosti og veifaði.
„Þakka þér fyrir.” Hann horfði hálf-
feiminn á myndina. Teikning bams —
þetta hafði hann aldrei reynt." Skilaðu
til hennar að ég sé mjög ánægður með
myndina.”
„Þú munt sjálfur hitta hana þegar
þeir hafa gengið úr skugga um að þú
sért ekki sýklaberi á neinn hátt. þ.e.a.s.
ef þú hefur ekkert á móti því.” Hún
virtist óörugg. „Ég er hrædd um að
Karen treysti á það. Við höfum talað
svo mikið um þig.”
Hann gekk á eftir henni inn í eldhús-
krókinn.
„En fyrst færðu þér te,” sagði hún,
„og siðan verður þú að hvíla þig vel.”
Hún setti upp ketilinn og tók fram tvo
bolla. Hún virtist hafa mjög mikið að
gera. Það var eins og hún gæti ekki
veriðkyrr.
„Hvað gastu sagt henni um mig?”
spurði hann.
„Hitt og þetta. Ég sagði henni að þú
værir stór og sterkur maður, mjög brúnn
eftir að hafa verið i Ástralíu.” Hún
reyndi að lita út fyrir að vera stór og
sterk til að gera útskýringar sínar fyllri
og honum skildist að hún hefði sett upp
líkan svip þegar hún hafði verið að tala
við litlu stúlkuna. „Ég sagði henni að
þú ækir vörubílum fullum af ull frá
bændunum á markaðina, þar sem hún
væri seld.”
Hann hló. „Það er reyndar ekki svo
ýkja langt frá sannleikanum. Ég gerði
það áður fyrr. En hvernig gastu vitað
það?”
„Susan Jenkins sagði mér frá því.”
Hann hugsaði til þess með ónotatil-
finningu hvernig Susan hefði talað um
hann. Susan. eins ísköld og hún hafði
verið þegar hann neitaði að fara til
London. virtist allt í einu vera svo langt í
burtu. Og sá dagur virtist einnig vera
svo löngu liðinn.
Hann kveikti sér i sigarettu og tók við
bollanum frá henni. „Þetta lítur út
fyrir að vera ágæt íbúð," sagði hann.
Hún leit alvarlega á hann. „1 raun og
veru er þetta alls ekki skemmtileg ibúð.
Þetta er hluti af sjúkrahúsinu og sjúkra-
hús eru hræðilegir staðir. Mér þykir
fyrir að þú skulir þurfa að ganga í
gegnum allar prófanirnar og allt það,
en.. . ”
HARGREIÐSLUSTOFAN KLAPPARSTIG 29
RAKARASTOFAN KLAPPARSTIG 29
HARGREIÐ
Ql
Q.
<
RAKARASTOFAN Klapparstíg 29 - Sími 12725
BÝOUR YÐUR VELKOMIN
HARGREIÐSLUSTOFAN Klapparstíg 29 - Sími 13010
HÁRGREI Q
OC HARGREIÐSLUSTOFAN KLAPPARSTIG 29
RAKARASTOFAN KLAPPARSTIG 29
44 Vikan 12. tbl.