Vikan - 20.03.1980, Blaðsíða 25

5. hluti
og hún sjálf var sökudólgurinn, og það
var ekki nógu gott. Hun jafnaöi aftur
metin með þvi að öðlast samúð þína og
lét þig gleyma því sem gert hafði verið á
þinn hlut og fékk þig til að vorkenna
henni í staðinn."
,.En frændi, hvers vegna i ósköpunum
ætti ég að ógna henni á einhvern hátt?"
spurði ég.
Julian Marsh þagði og starði þungt
hugsi fram i stofuna eins og hann væri
að horfa á eitthvað sem væri langt i
burtu. Loks sagði hann: ..Hvað veistu
mikið‘um ,það. sem kom fyrir Pamelu
og Söru í Kenya, Jo?" Hann sá svipinn.
sem kom á andlit mitt. og bætti við
bliðlega: „Þú verður að fyrirgefa mér.
En það skiptir miklu máli að ég viti
þetta."
„Faðir minn minntist aldrei á þetta."
sagði ég. „Mér skildist að Sara frænka
hefði verið myrt 'vggna einhverra4rúar
siða og að móðir min hefði dáið a/ geðs-
hræringu — þær höfðu alltaf verið svo
nátengdar."
„Var þetta það eina sent þér var
sagt?"
„Já. Ja. sennilega hefði ég getað spu-t
pabba nánar um þetta. en ég var ekki
nema tíu ára þegar þetta var."
„Já. auðvitað. Já, og það var heldur
aldrei auðvelt að spyrja föður þinn
niikið. En seinna. þegar þú varst orðin
eldri?"
„Hann talaði bara aldrei urn móður
mína. Og þú veist að meðan hún var á
lífi var hún oft lengi að heiman. i
heimsókn hjá ykkur í Kenya. Hún fór
aldrei með mig með sér, ekki einu sinni i
skólaleyfunum."
„Nei. það hefði Vernon aldrei leyft,"
svaraði frændi minn alvarlegurá svip.
Ég sneri mér að honum og starði á
hann forviða en spurði siðan: „Áttu við
að það hafi verið faðir minn sem ekki
vildi —?"
„Faðir þin var duglegur að standa
vörð um sína nánustu.” sagði Julian
Marsh og brosti þurrlega. „Enda lái ég
honum þaðekki."
„En hvers vegna? Fyrir hverju var
hann að vernda mig?"
12. tbl. Vikan 25