Vikan - 22.05.1980, Blaðsíða 15

Það er tvímælalaust
betra að vera
sílspikaður stórsöngvari
en raddlaus horgrind.
— Fuglar, segir hann, — Þeir eru
tákn frelsisins. Og frelsið er það mikil-
vægasta I lifinu. Ég elska dýr, þau eru
stór hluti af lifi mínu. Heima hjá mér er
allt fullt af dýrum, ég kem þeim fyrir á
dýraheimilum þegar ég er á ferðalögum.
Og hvert dýr hefur sinn sjarma, engu
siður en mennirnir. Tökum t.d. snákinn
sem allir tala svo niðrandi um. Húðin á
honum er mjúk og glitrandi eins og
demantshálsmen. Minn æðsti draumur
núna er að eignast hrafnsunga og
snæuglu. Það væru dýrmætustu minja-
gripirnir sem ég gæti haft með mér frá
tslandi.
Við komum til Hveragerðis. Rebroff
hlakkar ákaft til að hitta krákuna I Eden
en sú er því miður horfin á vit forfeðra
sinna. Missir þar með af þeim heiðri að
hitta hinn fræga söngvara og dýravin
sem tekur lát hennar mjög nærri sér.
Hann lætur þó fljótt huggast, stífir hálfa
agúrku úr hnefa, hrifst af þessum
óvænta suðurlandagróðri á hjara
veraldar.
Ivan Rebroff á tvö heimili, glæsilega
villu á grísku eynni Skopelos og höll
utan við Frankfurt. í þeirri höll á hann
eitthvert íburðarmesta og dýrasta rúm
sem sögur fara af. Það er skorið úr tré,
vegur 15 tonn og er 300 ára gamalt. En
hingað til hefur hann ekki deilt þvi
með neinum?
Hvað meðástina?
— Ég ber mikla virðingu fyrir
fjölskyldulífi, segir hann. — Enda er það
hluti af minu rússneska uppeldi. Ég álít
að ég sé heiðarlegri og hreinskilnari i
þessum málum en flestir kollega minna.
Þegar ég lagði út á þessa braut tók ég þá
ákvörðun að ég yrði að velja á milli fjöl-
skyldulífs og ferðalaga. Ég held 280-300
tónleika á ári um víða veröld. Slíkt er
ekki hægt að bjóða neinni konu upp á og
þvi siður börnum. Börn verða að hafa
fastan punkt í tilverunni. Það fylgir því
mikil ábyrgð að eignast börn. Það vill oft
verða svo hjá kollegum minum í
Hvert dýr hefur sinn
sjarma engu síður en
mennirnir. Tökum t.d
snákinn sem allir tala
svo niðrandi um.
Húðin á honum er
mjúk og glitrandi eins
og demantshálsmen.
Læknishjónin kvödd, Jósefina,
Rebroff, Guðmundur og Irma.
Þegar ég lagði út á
þessa braut tók ég þá
ákvörðun að ég yrði
að velja á milli
fjölskyldulífs og ferða-
laga.
skemmtanaiðnaðinum að makaskipti
þykja jafnsjálfsögð og fataskipti. Og
alltaf eru það börnin sem líða, alast flest
upp á heimavistarskólum. Ég á einn
góðvin sem álasaði mér oft fyrir að vita
ekkert um ástina, taldi mig ekki
samræðuhæfan í þeim efnum. En ftegar
hann skildi í sjötta sinn gat ég ekki orða
bundist og spurði: Hvor okkar heldurðu
að viti í raun og veru um ástina.
Honum varðsvara fátt.
Við höldum áfram til Geysis sem
Rebroff hlakkar mikið til að sjá.
Vegurinn versnar. verður sums staðar
að vegleysu.
— Þetta minnir mig á vegina í
Búlgaríu fyrir tuttugu árum, segir hann.
— Ég hafði hreppt fyrsta sæti i mikils-
verðri söngvarakeppni i Múnchen.
Sigraði þar 600 keppinauta. Á eftir var
mér boðið að taka þátt i keppni i Sofíu.
þurfti ekki að taka þátt í undanrásunum.
bara lokaþættinum. En ég hafði ekki
gert ráð fyrir búlgarska vegakerfinu og
kom fjórum tímum eftir að keppninni
_var lokið. t sárabætur var mér boðið að
Tilþrif við traktorakstur á Grænhóli.
21. tbl. Vikan 15