Vikan - 19.02.1981, Blaðsíða 14

grimmdarlegt andlit hans var
svipbrigðalaust. Svo gekk hann gætilega
á undan mér inn í stofuna.
Klaus sat við skrifborðið sitt. lsgrá
augu hans horfðu á mig meðan ég
lokaði.
„Skepnan er með byssu,” sagði
Benny.
Klaus breytti ekki um svip.
„Farðu þarna yfir að veggnum,” sagði
ég við Benny, „og hreyfðu þig ekki.”
Benny glotti.
„Allt fyrir þig, skepna.” Hann gekk
yfir gólfið þannig að hann stóð beint
fyrir aftan Klaus og hvíldi breiðar axl-1
irnar við vegginn.
Klaus sagði: „Byssa, herra Lucas? Þú
hefur sem sagt ákveðið að fara að leika
kúnstir. Það var leiðinlegt. Nú ætlarðu
væntanlega að segja mér að ekki verði af
aðgerðum.”
„Einmitt.” Ég lagði skjalatöskuna og
segulbandstækið á skrifborðið hans. Ég
opnaði skjalatöskuna með vinstri hendi
en beindi enn byssunni að Klaus og
Benny, tók upp bréf mitt til Brannigans
og renndi því yfir skrifborðið. „Lestu
þetta.”
Klaus tók yfirlýsinguna og las hana.
I itsjón varpstæki
litgæði
framtfðarinnar
Bræóraborgarstíg1-Sími 20080- (Gengið inn frá Vesturgötu)
Sá hlær
best...
Svo leit hann upp.
„Þú ert dásamlega stuttorður, herra
lucas.”
Ég var viðbúinn ofsafengnum
viðbrögðum og mér stóð ekki á sama um
þetta rólega svar.
„Skuldabréfin sem þú sendir mér eru
fölsuð,” sagði ég. „Hér eru tvær
segulbandsupptökur, sem ég vil að þú
heyrir. Þær sannfæra þig eflaust um að
ránið sé úr sögunni.”
Ég setti segulbandið í tækið og setti það
i gang. Klaus hlustaði á rödd slna í tvær
eða þrjár minútur. Þegar rödd mín
sagði: Urðuð þið að myrða Thomson
lögreglustjóra? og hans rödd svaraði:
Láttu þér það að kenningu verða. Þegar
einhver stendur I vegi fyrir mér eða gerir
sig liklegan til þess, þá losa ég mig við
hann, hallaði hann sér fram og slökkti á
tækinu.
„Hitt má liggja á milli hluta,” sagði
hann og hallaði sér aftur.
„Afrit af þessari yfirlýsingu og af
segulböndunum eru hjá lögreglunni,”
sagði ég og leit á úrið mitt. Ég var búinn
að vera þarna inni í fimmtán minútur.
Núna átti Glenda að vera á leiðinni til
Sherwood hótels ásamt Joe. „Ég er
búinn að koma því svo fyrir að
lögreglan afhendir Brannigan gögnin
nassta mánudagsmorgun. Ef eitthvað
kemur fyrir mig verður Brannigan með
nægilegar sannanir til að klófesta þig,
Klaus. Þess vegna segi ég þér að af
bankaráninu verði ekki.”
„Því ætti eitthvað að koma fyrir þig,
herra Lucas?” Klaus lyfti augna-
brúnunum. „Ef eitthvað kemur fyrir þá
kemur það fyrir konuna þína. Þú ert allt
of mikilvægur til að ég vilji skadda
þig”
„Núna, Klaus, er Glenda komin
þangað sem þú nærð henni ekki.”
Hann flissaði lágt og það fór um mig
hrollur.
„Leyfðu mér að óska þér til
hamingju, herra Lucas. Þetta var ágæt
tilraum: hjá þér.” Hann benti á bréfið
og segulböndin. „Ákaflega nákvæmt og
vel hugsað, en því miður fyrir þig ertu
viðvaningur og átt í höggi við at-
vinnumenn. Klukkan þrjú aðfaranótt
laugardagsins sérð þú um bankaránið.
Og þú skalt ekki efast um að svo verði!”
Ég starði á hann og fann hvernig
sjálfstraustiö hvarf frá mér smám saman
og fyrir fullt og allt.
„Þér skjátlast. Nú veistu hvernig í
14 Vikan 8. tbl.