Vikan - 26.02.1981, Blaðsíða 21

— Ertu búinn að slá gras-
flötina?
Enn eitt dæmi:
Við erum í miðdegisverðar-
boði og þegar kaffið og
koníakið er borið fram, þegar
fyrst fer að verða gaman, gef ég
ungu konunni hans Bergkvists
svolítið undir fótinn. Af ein-
hverjum ástæðum berst talið
að aldri okkar frú Bergkvists
og unga konan hans Bergkvists
getur sér til um aldur minn og
giskar á að ég sé 4-5 árum yngri
en ég er og égsegi:
— Neei, ég er nú kominn yfir
fertugt fyrir mörgum árum þó
það sjáist kannski ekki á mér.
En ég geri líka hvað ég get til að
halda mér í formi! Köld sturta
á morgnana, þú veist! Og
badminton tvisvar í viku! Það
var nú reyndar ung kona sem
sagði við mig í boði um daginn
að ef. hún væri ekki gift nú
þegar þá .. .
Maríanna lagði rjóma-
kökuna frá sér og hvíslaði svo
hátt og áberandi að ekki fór
framhjáneinum:
— Inn með magann, fitu-
keppur!
Ég get nefnt ykkur enn eitt,
mjög dæmigert. Ég sit og les í
sunnudagsblaðinu og lít yfir
nokkur ferðatilboð.
— Þetta er alveg ótrúlega
ódýrt, fargjöldin eru orðin svo
lág, segi ég. — Maður ætti
eiginlega að notfæra sér svona
frábært tilboð eins og þetta. 8
daga ferð á fyrsta flokks hóteli
í Las Palmas á Grand Canaria
og vín innifalið í öllum
máltíðum fyrir aðeins fimm
þúsund og . . .
Maríanna hvílir sig á
sultunni andartak.
— Ef þú ferð til Kanarí þá
fer ég með, segir hún svo.
Eða hvað finnst ykkur um
þetta talandi dæmi. Ég sit með
dagblaðið og segi svo:
— Nú ætla þeir enn einu
sinni að hækka áfengi, tóbak
og léttvín, fjandinn hafi það!
Þessi stjórn! Þarna sitja þeir og
skara eld að sinni köku, éta sig
feita og metta meðan þeir
stjórna landi og þjóð sem er
heft í fjötra verðbólgunnar.
Það eina sem þeir hafa áhuga á
er að útbúa nýja skatta og gjöld
og leggja byrðarnar á herðar
okkar skattborgaranna. Ef svo
heldur fram sem horfir veit ég
eiginlega ekki hvernig ég á að
fara að því að láta þetta rúlla
hjá okkur. Það er eiginlega svo
að . . .
Maríanna leggur lesgler-
augun frá sér, lítur á mig og
segir. — Þú gætir hætt að
reykja.
Ekki rétt?
Þetta er ömurleg aðferð til
að halda uppi samræðum. En
auðvitað er ég ekki vitlausari en
svo að ég er búinn að finna
aðferð til að sjá við henni. Ég
veit vel hvernig ég á að bera
mig að. Ég prófaði tæknina
sjálfur og datt niður á ekta
athugasemd i stíl Maríönnu.
Mér tókst að minnsta kosti að
fá hana til að steinþagna og
þvergirða fyrir allar frekari
samræður.
Ég var orðinn glorsoltinn og
beið spenntur eftir árangrinum
af öllu bardúsinu í eldhúsinu.
Svo kom Maríanna inn með
steikarfat.
— Ég er með svolitið hér sem
við höfum aldrei haft áður,
sagði hún uppveðruð. Ég er svo
spennt að þú bragðir það því ef
þú kannt að meta það getum
við haft það að minnsta kosti
einu sinni í viku. Það er bæði
hollt og gott og með helling af
vítamínum. Það heitir spari-
pottur hirðgarðyrkjumannsins
og i honum eru gulrætur,
blómkál, sellerí og þetta er
brasað með fiskbollum og . . . .
Ég lagði frá mér hníf og
gaffal og stóð upp. — Takk
fyrir matinn! sagði ég. im
9. tbl. Vikan 21