Vikan - 26.02.1981, Blaðsíða 43

hann hafði nokkurntímann séð. Þau
voru bláleit og loftkennd eins og skýja-
slæður á heiðum vorhimni. Og siðan
bessi undarlegi svipur, fjarrænn og
draumkenndur. Hann starði inní augu
hennar og aftur greip hann sama
tilfinningin og þegar hann gekk að stein-
inum. Einsog hann stæði frammi fyrir
einhverju sem yfirgnæfði hann gersam-
'ega. Sem var of stórt til að hann gæti
ráðiðvið það.
Hún brosti til hans, tók af honum
húfuna og gleraugun og lagði þau á
jörðina við hlið sér. Hann langaði til að
segja eitthvað en augnaráð hennar
baggaði niður í honum. Skyndilega
fannst honum að hann hefði lent í þessu
áður. Þetta var furðulegt því hann var
alveg viss um að svo var ekki. Hann
hafði stundum fundið fyrir þessari
tilfinningu áður en hún hafði aldrei
verið sterkari en núna. Hann var orðinn
hálfruglaður af öllum þessum kenndum
sem fóru um hann og hann tók varla
eftir því að stúlkan færði hann úr
skyrtunni. Hann rankaði við sér þegar
hún færði höndina að buxnastrengnum.
Hann fann að hann var orðinn æstur og
andstuttur og ætlaði að taka hana i
fangið. En þá hélt hún á móti. Hann gat
aðeins snert á henni axlirnar.
— Það liggur ekkert á, sagði hún blíð-
lega. — Þú hefur þráð mig það lengi og
loksins þegar við hittumst, ætlarðu þá
að skemma það með einhverjum æsing?
Hann starði á hana ringlaður. Hver
var hún þessi kona, sem sat þarna á stað
sem hann hafði aldrei séð áður og litlar
líkur voru á að hann yfirleitt sæi, og
virtist samt vera að bíða eftir honum?
Eða hafði hann kannski komið héma
áður? Hvað var eiginlega um að vera?
— Hvað heitirðu? spurði hann
forvitnislega.
— Skiptir það einhverju máli? sagði
hún. Ef þú vilt á annað borð að ég heiti
eitthvað þá getur þú ráðið því.
Hún brosti og fór að losa um beltið, á
meðan hún strauk á honum magann
sem var farinn að hlaupa í fellingar.
Hann sat aðgerðalaus og reyndi að
komast til botns í þessu öllu saman.
— Ég meina, hvað á þetta allt að
þýða? hálfhrópaði hann. — Ég botna
ekkert í þessu. Þú situr hérna allsber
bakvið stein og segist vera að bíða eftir
mér og segir svo að þú þekkir mig og ég
hef aldrei séð þig áður. Ég meina hvað..
. er þetta einhver brandari eða hvað?
— Uss, ekki æsa þig upp, sagði hún
Smásagan
róandi og var nú búin að losa um
buxurnar. —. Víst þekkir þú mig þó þú
hafir kannski ekki séð mig áður. En ekki
vera svona æstur. Við skulum bara taka
þessu með ró.
— Nei heyrðu. Mér líst ekkert á
þetta. Ég meina, það er kannski alltílagi
að vera með þér hérna, en ef þetta á að
verða eitthvert mál.
Hann gerði tilraun til að standa upp
en gat það einhvernveginn ekki. Það var
einsog hann hefði ekki afl til að láta
skynsemina ráða. Hún færði sig að
fótum hans og tók að leysa af honum
skóna. Síðan tók hún i buxnaskálmarnar
og togaði buxurnar af honum. Hann
gerði ekkert til að stöðva hana en þegar
hún lagðist aftur við hlið hans og færði
höndina að nærbuxunum greip hann
um úlnliði hennar.
— Sko, einsog ég sagði hef ég ekkert á
móti þér. Mig meira að segja dauðlang-
ar. En ég verð fyrst að fá einhverjar
skýringar á þessu. Hver ertu og hvers-
vegna ertu að þessu? Ég meina, ég vona
að ég móðgi þig ekki en maður hefur
lesið um svona einhvernveginn svipað.
Það gætu kannski komið Ijósmyndarar
eða eitthvað.
Hún leit í augu hans. I staðinn fyrir
brosið og fjarræna svipinn var komin
einbeiting, ákefð og jafnvel grimmd.
— Ég hefði svosem mátt vita að þú
værir ekki meiri bógur en þetta. Hvað
ætli þig sé oft búið að dreyma, bæði i
svefni og vöku, að þú gangir fram á
kvenmann sem er tilbúin- fyrirvaralaust
að leggjast flöt fyrir framan þig og þú
getur gert hvað sem er við. Líklega
nokkur þúsund sinnum. Og þá hefur þú
hvorki verið tortrygginn né hikandi.
Nei, þá var gengið beint til verks. En
núna, þegar þessi draumur er að rætast.
þá ertu ekkert nema aumingjaskapurinn.
Ef þú ferð svona með allar þínar óskir
áttu svo sannarlega ekki skilið að þær
uppfyllist. Og þetta ætti kannski að
kenna þér að vera varkárari með draumana
þína á næstunni. En núna verður ekki
aftur snúið. Nú skal draumurinn þinn
rætast, hvort sem þér líkar betur eða
verr. Éger tilbúin.
Hún reif af honum nærbuxurnar.
Hann fann að hann var sigraður. Niður-
lægingin helltist yfir hann einsog foss og
honum fannst allur steinninn vera að
opnast einsog risavaxiðauga.
9- tbl. Vikan 43