Vikan - 26.02.1981, Side 25

I
hún heitir Píus páfi yfirgefur
Vatíkanið.”
Engum virðist finnast neitt athuga-
vert við að íslenskir rithöfundar leiti
fanga hjá kaþólskum kirkjuhöfðingjum
svo Silja bætir við: „Píus er reyndar
köttur í sögunni.”
Skellihlátur.
Listi gengur um stofuna. Á hann eiga
ailir viðstaddir að skrifa nöfnin sín. Af
og til spyrst Silja fyrir um hann og loks
eru allir búnir að skrifa nöfnin sin.
Silja tekur listann og skoðar hann
vandlega. Hún er að svipast um eftir
heppilegu fórnarlambi. Á töfluna hefur
hún skrifað fyrstu verkefnin sem unnin
verða úr sögunni hans Ólafs Jóhanns.
Og ekki veitir af að hugsa enn lengra
fram í tímann. Hún ætlar að úthluta
verkefnum úr næstu sögu í leiðinni.
Enginn áhugi á sjómönnum?
„Er einhver sem hefur sérstakan
áhuga á sjómönnum?” spyr Silja.
Engar undirtektir.
„Ég veit ekki hvernig það er i ykkar
löndum en á lslandi hafa sjómenn alltaf
verið .. . (hún leitar að orði sem er ekki
of erfitt fyrir þaul . . huldir rómantískri
blæju.” Til öryggis endurtekur hún
setninguna með ólikum orðum, þar til
hægt er að merkja að allir séu með á
nótunum.
„Hann var sjómaður dáðadrengur,"
syngur Silja til áréttingar. Brúnin á
mannskapnum léttist enn. Sagan sem er
næst á blaði heitir Stella og er eftir
Jakobínu Sigurðardóttur. Silja laumar
fróðleik um Ólaf Jóhann og Jakobínu
inn í umræðurnar en öll alvarleg
umfjöllun um höfunda og bókmennta-
sögu bíður betri tíma.
Svo skrifar hún verkefnin upp á töflu.
„Þetta púlt er ekki ætlaðsvona litlu fólki
eins og mér,” skýtur hún inn í í
framhjáhlaupi þegar verkefnalistinn er
að komast I hvarf við voldugt ræðupúlt.
„Hver?"
„Karl Eiríkur,” les Silja af listanum,
„vilt þú taka fyrsta verkefnið úr Stellu?”
Karl Eiríkur (finnskur) er alveg á þvi.
„Vill einhver vera með Karli Eiríki í
að tala um fólkið I sögunni?” Enginn
gefur sig fram. Smáfliss. Kannski eru
þau feimin. „Þið eruð alveg orðlaus,
aumingjarnir,” segir Silja.
Einhverjum list ekki á blikuna þegar í
Ijós kemur að verkefnin sem þau hafa
verið að taka að sér eiga að vera 15
mínútur í flutningi. Þeim hrýs greinilega
hugur við að flytja 15 mínútna
bókmenntaumfjöllun á íslensku.
„Reynslan er nú sú að þessi verkefni
hafa oftast orðið hálftimi þegar á
reynir,”segirSilja hughreystandi.
„Annars skiptir lengdin engu megin-
máli,” bætir hún við. „Það. má þess
vegna vera 5 mínútur, þá tala ég bara
þeim mun lengur og þið getið sjálfum
ykkur um kennt.”
Skellihlátur.
18:20
Silja er komin heim. Þar biður hennar
gjöf og hamingjuósk meðbókina. Glæsi-
lega innpakkað ilmvatnsglas. „Þú mátt
geta þrisvar hver hefur sent þetta,” segir
Gunnar. Silja er ekki í neinum vafa.
Gjöfin er frá Láru Höllu Maack lækni,
vinkonu þeirra.
9n>nR ,,Vá fyrlr dyrum”
^UpUO Þau eru búin að borða.
Sest inn I stofu. Lála fara vel um sig.
Silja er byrjuð að lesa upphátt fyrir fjöl-
skylduna. Allir hlusta áhugasamir. Silja
er að prufukeyra á fjölskyldunni það
sem hún hefur verið að þýða núna síðast
og allir gera sínar athugasemdir við
málfarið. „Það er mikilvægt að fá gagn-
rýni strax þegar maður er að þýða,”
segir Silja. „Ekki síst þegar ég er að þýða
fyrir útvarp. Það sem lítur ágætlega út á
blaði kann að hljóma ankannalega þegar
það er lesið upp.” Gunnar hefur sama
háttinn á með það sem hann er að skrifa.
/
9. tbl. Vikan 25