Vikan - 26.02.1981, Síða 31

Leiklist

höfða til unglinganna en samt sem áður
aðeiga erindi til fólksá öllum aldri.”
Fólk á öllum aldri var hreint út sagt
að drepast úr hlátri þegar Vikan brá sér
til að sjá Gretti. Allir héldu þó líftórunni
þegar seinast var vitað og unglingar og
aðrir tíndust tregir út að lokinni
sýningu. „Unglingar voru margir, en
klukkan var orðin ansi margt og manni
varð hugsað til þeirra unglinga sem ekki
fá að fara á miðnætursýningar. („Á
þetta leikrit! Eru þetta ekki vandræða-
unglingar sem verið er að sýna, og það
um miðja nótt,” gæti jafnvel einhver
mamman eða pabbinn hafa sagt, meðan
þau gláptu á sjónvarpsauglýsingarnar.)
Rangar eða jafnvel villandi upplýsingar
gætu flotið með. Hann tekur líka stakka-
skiptum í leikritinu, ytra sem innra.
Meira að segja fólkinu I kringum
hann kemur ekki saman um hvernig
hann sé eiginlega. Mamman er helst á
því að hann sé gæðablóð en pabbinn
lætur í það skína að hann sé ónytjungur,
að hefðbundnum pabbahætti.
Pönkararnir við sjoppuna æpa á
hann:
Þú ert prentvilla í blaði
púnkteraðdekk
blettur í laki
borin von.
Hann á að verða sú varða
sem vísar oss leiðina fram.
Hann er á heimsmælikvarða,
Hreinasta fjölmiðlanamm.
Það munar ekki um það. Margt fer þó
öðruvísi en ætlað er eins og í öllum
spennandi leikjum. Og með dúndrandi
Þursamúsík og dönsurum, leikurum og
söngvurum (sem til hagræðingar eru
sama fólkið) eru örlög Grettis ráðin i
öðru hverju atriði. Þrátt fyrir óvæntar
og ótrúlega uppákomur er hægt að
ímynda sér að þetta sama gæti hent
nánast hvað óákveðna ungling sem er;
svona hér um bil.
„Þórhildur sá um það," segir Stefán enn
sakleysislegar.
En þau eru liklega bara svona góðir
leikarar. Það er hægt að skemmta sér vel
yfir ævintýrum Grettis og eiga samt
efnivið í alvarlegar pælingar eftir á. Það
er svo sem engin skylda að hafa
skemmtiefni innihaldslaust — og þeir
Egill Ólafsson, Ólafur Haukur Simonar
son og Þórarinn Eldjárn hafa gert Gretti
þannig að hann verður svæsnustu
húmoristum jafnt sem alvarlega þenkj-
andi ungmennum töluvert minnis-
stæður. Til að hressa upp á minniö
birtum við myndir úr sýningunni i
þessari Viku og opnuplakatið er auðvit-
aðafGRETTI.
Hann virðist til alls vfs...
. . . an er meinlaus ef hann fœr banana!
„Við erum reyndar að byrja með
sýningar snemma á miðvikudags-
kvöldum því við höfum orðið vör við að
ekki fá allir unglingar að fara svona seint
í leikhús," segir Stefán og styður þar
með grun um að samtöl sem þessi geti
átt sérstað.
Blettur í laki
Gretti er svo sem ekki gott að lýsa.
Þú ert hlé vegna bilunar
hlekkurinn týndi
úrbræddur mótor
vonjn sem brást.
Þú ert bömmer, bömmer, bömmer
og hafðu það.
En bróðir hans bisnessmaðurinn sér
fram á að Grettir er ekki eins hábölv-
aður og hann hélt i fyrstu.
„Þórhildur sá um þaö”
Eftir á er svo auðvitað hægt að pæla i
því hvernig hægt er að gera alla
leikarana að úrvals rokksöngvurum —
„þau læra nú söng og raddbeitingu í
leiklistarnáminu." segir Stefán sakleysis-
lega — og hörkudönsurum —
Uppstillingar á myndunum sáu þau
Stefán Baldursson leikstjóri og Þórhildur
Þorleifsdóttir höfundur og stjórnandi
dansa um. Leikmyndin er meistara
stykki Steinþórs Sigurðssonar enn einu
sinni.
En það er verst að geta ekki leyft
ykkur að heyra i Agli og Þursunum
með. Það er víst verið að þrykkja l ||
tónana i vinyl um þessar niundir. L_i
9. tbl. Vikan 31