Vikan - 04.11.1982, Qupperneq 46

„Fylgjast meö íbúð. Vera vissir
að þúferð ekki.”
„Og seinna? Þegar það er orðiö
dimmt?”
„Viö höfum engar skipanir.
Ekki enn.”
Duncan horfði niöur á andlitiö.
Það var afmyndað af kvölum en
hann sá engan vott um ótta. Hann
hafði aldrei á ævinni beitt svona
ofbeldi. Honum þótti þaö viðbjóðs-
legt og hann vissi að hann myndi
gjalda þess síöar. I svipinn þurfti
hann ekki annað en að hugsa um
Tammy til aö hrinda tilhugsuninni
frá sér. „Það blæddi úr henni,
skepnan þín. Hvað kom fyrir
hana?”
„Ég veit ekki. Ég var þar ekki.”
Varirnar voru brettar af kvölum
og tennurnar sáust greinilega.
Góöar, sterkar hvítar tennur.
Duncan sagði: „Ég skal berja
djöfuls tennumar niður í lygaháls-
inn á þér ef ég fæ ekki svar.”
Fyrstu óttamerkin sáust. Það
fór ekki framhjá Duncan aö djúp
augun urðu ósjálfrátt flöktandi.
Varirnar luktust líka eins og þaö
gæti orðiö honum til bjargar.
„Ekki. Ég veit ekki. Bara að
horfa. Ekkimeira.”
Duncan hafði enga hugmynd um
hvað hann átti nú að gera. Því
lengur sem hann spyrði því erfið-
ara yröi fyrir hann að meiða
manninn aftur. Sjálfsvörn var
eitt. en þessa stundina var henni
ekki lengur til að dreifa. Hann
hafði losað sig, en þaö var allt og
sumt. Hvað notuðu þeir marga
menn? Oghannvissisvarið: jafn-
marga og þurfti. „Réttu mér byss-
una þína. Fingurna og þumalinn á
hlaupið.” Um leið og Duncan hélt
að ökumaöurinn væri að færa tak-
ið á skeftiö sló hann hann í höfuð-
ið. Honum gast hvorki að hljóðinu
eða sárinu. Maöurinn féll fram og
Duncan sat bara kyrr, lostið sagði
tilsín.
Þegar hann horfði þarna á
mennina tvo varð hann allt í einu
hræddur við það sem hann hafði ef
til vill gert þeim. Lætin í drengj-
um að leik bárust til hans. Hann
heyrði bolta skella á bíl og konu
hrópa. Þegar hann leit í kringum
sig sá hann strákana skjótast burt
og konuna sem sneri baki í hann
steyta hnefa á eftir þeim. Maður-
inn sem þvoði bílinn var hvergi
sjáanlegur; sápufroða lak niður
málminn. Svo birtist hann aftur
með fötu af hreinu vatni. Hvers-
dagsleiki. Dagsbirta. Duncan
staröi aftur á mannslíkamana og
svo á húsin í kringum sig.
Hann fór út, opnaði ökumanns-
megin og leitaði að sætishand-
fanginu, ýtti bakinu niður og tókst
með erfiðismunum að troða öku-
manninum í aftursætið. Hann fór
eins að með farþegann eftir aö
hafa tekið af honum byssuna.
Hann setti sætin upp aftur, settist
inn og ók af stað.
Byssurnar tvær í mittinu undir-
strikuöu hve aðstaða hans var
fáránleg. Hann hafði enga
hugmynd um hvað mennirnir yrðu
lengi meðvitundarlausir. Hvort
tveggja var honum áhyggjuefni;
hann vildi ekki að þeir stykkju á
hann, heldur ekki að þeir dæju í
höndunum á honum.
Hann ók noröur, í sveitina fyrir
utan borgina. Hann var að leita að
eyðilegum stað og þurfti að fara
tuttugu mílur eöa svo til að finna
hann og það þýddi að hann varð að
fara út af þjóðvegum og leita að
fáfarnari leiðum. Hann fann stað.
Hátt limgerði gnæfði beggja
vegna viö mjóan veg. Það voru
skurðir báðum megin og óslegið
grasið faldi þá. Hann dró mennina
út úr bílnum og velti þeim niður.
Brotinn úlnliöurinn virtist illa
leikinn, bólginn og afmyndaður,
blár og marinn. Blóðið var
storknaö í höfuðsárunum en kúl-
urnar voru sprungnar og ljótar.
Mennirnir önduðu; þó púlsarnir
væru hægir voru þeir sterkir.
Ökuferðin til borgarinnar var
Boddíhlutir, bretti og fí.
Fiat Ritmo
Fiat 127-8-31-32126P
Mazda 323
VW 1300-1303
Simca 1307
Simca 1100
Mercedes Benz 200 — 280
Audi 80
Hunter
Autobianchi A 112
Ford Escort MK 1 — 11
Ford Fiesta
Mini
Opel Reckord DE
Honda Civic
Honda Accord
Toyota Corolla
Volvo 142-144
VW Jetta
BMW316
VW Golf
VW Derby
Renault 4—5
Lada 1200
Datsun 1200—120Y 100 A pickup
75-79
Passat
Bretti á fleiri tegundir
væntanleg í haust.
Honda Accord
Renault 5
BMW316

Fiat 127
Ford Escort MK 11

Mazda 323
Mini

\
Toyota Corolla
fÉBllÉÉÍÍIÍÍllP^
Lada 1200-1600
Ford Escort MK 1
Ford Fiesta
M. Benz 300 D
Opel
\
Volvo
Givarahlutir
Ármúla 24. Reykjavík. Sími 36510
46 Vikan 44. tbl.