Vikan - 13.06.1985, Side 30

París — mikið er erfitt að skrifa um staðinn.
Ekki vegna þess að fátt komi í hugann — það er
svo margt að VIKAN er ekki nándar nærri nógu
stór til þess að koma því öllu fyrir á síðum blaðs-
ins. Þessi borg hefur verið samastaður allra
frægustu listamanna heimsins, uppspretta nýrra
strauma í myndlist, tísku, bókmenntum og svo
mætti lengi telja. Hún er sannarlega margþætt
og iðar öll af lífi. Engin stórborg veraldar er eins
og París. Á þessari og næstu síðum verður
reynt að stikla á stóru fyrir þá sem vilja heim-
sækja staðinn og dæma af eigin raun. Megin-
reglan verður þó að sneiða hjá þeim stöðum
sem hala inn aura af túristum — enda er það
varla París og margir sem þann veg þræða
koma heim aftur fullir vonbrigða og skilja ekkert
í því sem aðrir sjá við Parísarborg.
Texti: Borghildur Anna
Ljósm.: Árni Þ. Jónsson, Borghildur Anna
Þetta er ekki aöeins höfuöborg
Frakklands heldur allrar Evrópu,
miöstöö menningar og tísku,
þekkt fyrir litskrúöugt mannlíf og
fjölbreytileika á öllum sviöum.
Borgin sem á einhvern undarleg-
an máta sameinar andblæ stór-
borgar og smáþorps verður aldrei
yfirþyrmandi eins og New York á
Manhattan og þó fjarri því að
tengjast svokallaðri sveita-
mennsku.
íslendingar sem vilja fara beint
til Parísar eiga þess kost að fljúga
með Flugleiðum að sumrinu, að
vetri vandast málið og þarf þá að
fljúga til annarra borga, skipta á
flugvöllum þeirra eða taka lest
síðasta spölinn. Flugleiðir lenda á
Orly sem er skammt fyrir utan
borgina og líklega er besta ráðið
að taka næsta leigubíl til þess að
komast á hótelið eða annan
áfangastað. Leigubílar eru ekki
dýrir í París og lestarferðir með
farangur eftir margra tíma flug
eru ekki það skemmtilegasta sem
hægt er að taka sér fyrir hendur.
Síöan er líklega best að vinda
sér í að kaupa miða í metró, Ses-
amekort ef dvaliö er í 2—7 daga en
Carte Orange ef þrjár vikur, mán-
uður eða lengri dvöl er fyrir hönd-
um. Metrómiðarnir gilda í strætis-
vagna líka og flestar hraðlestir.
Sama gildir um Carte Orange sem
er raunar passi með metrómiða
fyrir einn mánuð í senn. Metró er
nafn á neðanjarðarkerfi lestar-
ferða í borginni og þarna er kom-
inn þægilegasti og fljótlegasti
mátinn til að komast staöa á milli
í stórborginni. Strætóferðir eru
ágætar sem útsýnistúrar ef tími er
nægur. Lestarkerfið er mjög ein-
falt og auðlært, lestimar koma á
nokkurra mínútna fresti og ganga
frá hálfsex á morgnana til eitt á
nóttunni. Rétt er þó að benda fólki
á að fara helst ekki einsamalt með
metró að kvöldi til. Sumar stöövar
eru hættulegri en aðrar að þessu
leyti — stórar eins og Strassbourg
St. Denis og Forum des Halles eru
verstar þrátt fyrir stranga lög-
gæslu. Og gætið ykkar á sígaunun-
um, kvenfólki á öllum aldri sem
betlar á helstu metrópöllunum.
Sumar konurnar sitja með hreyf-
ingarlaus böm í fangi og hafa á
takteinum „pottþétta” sögu um
hungur og veikindi fyrir þá sem
hlusta vilja. Þarna er barninu
yfirleitt gefið svefnlyf eða sterkar
róandi og stórir kallar „eiga”
betlarana. Þeir aka um á betri bíl-
um — Benzum og Rollsum — með
vindla í munni og vel klæddir.
Smástelpur í tötrum elta oft veg-
farendur og á meðan ein þeirra
heldur athygli fórnarlambsins
ræna hinar fimlega öllu úr vösum
þess og bókstaflega öllu öðru laus-
legu, — armbandsúrinu af hand-
leggnum til dæmis og sumir hafa
mátt þakka fyrir að halda fötun-
um. Þetta eru skipulagðir hringar
sem blöð eins og Paris Match hafa
komiö upp um með myndatökum
og rannsóknum á starfseminni.
Fólki er eindregið ráðlagt að trúa
ekki sorgarsögum og láta ekki
slíka hópa stöðva sig. Þetta eru
engar þjóðsögur, einu sinni sá
greinarhöfundur tvær tötralegar
sígaunastúlkur betla um hríð í
Lúxemborgargarðinum og af-
henda síðan afraksturinn manni
sem beiö í Rolls fyrir utan — ekki
einu sinni vindilinn vantaði í
munnvikið á djöfsa.
Að láta sig dreyma
Gestir í París verða að gefa sér
tíma til að setjast á kaffihús og
láta sig dreyma — ennþá má sjá
unga menn með rithöfundinn í
maganum sitja á kaffihúsum
Hemingways — Döme, Rotonde
og Select. Á síðastnefnda staðnum
söfnuðust íslendingar saman til
skamms tíma og ennþá má rekast
á einn og einn ferðalang frá sögu-
eyjunni. Þeir standa við blv.
Montparnasse og þar neðar er
stórbygging þar sem Galleryes
Lafayette eru tíl húsa og uppi í
turninum er veitingastaður og bar
þar sem útsýnið yfir París er stór-
kostlegt. Annar útsýnisstaður er
sjálfur Eiffelturninn þar sem
tískukóngurinn frægi, Pierre
Cardin, hefur látið innrétta á nýj-
an leik glæsilegan veitingastað
með mjög góðum mat — ekki al-
veg af ódýrustu gerðinni samt.
Fyrir þá sem vilja sjá fræga fólkið
er kjörið að fara á Plazza Athenée
Hotel síðdegis og fá sér snarl —
Avenue Montaigne, á Le Bar des
Theatres. Þar mæta þeir fínu áður
en þeir fara í leikhúsið. Og annar
staður er að nóttunni til sömu út-
sýnisferða brúklegur — Le Look í
næstu hliðargötu við Forum eða
milli Forum og Pompidousafns-
ins. Þar koma þeir ríku, frægu og
ættgöfugu í nýjum ham, fertugir
bisnessmenn úr jakkafatadeild-
inni mæta í leðurátfitti með keðj-
ur, græn- og bleikúðað hár og á
mótorhjólum af bestu gerð. Einn
slíkan þjóðkunnan mátti þar sjá á
síðasta sumri — og hann var með
elskuna sína upp á arminn, ungan
strák, klæddan nákvæmlega eins
samstæðu og lærifaðirinn.
Til þess að sjá hvemig borgin er
30 Vikan 24. tbl.