Vikan - 03.10.1985, Qupperneq 26

NOKKUR SPURSMÁL NOKKUR SPUF
að hætti Sókron Reygtgings
Kústaskápa-
áráttan
Þeir sem skella hurðum munu á
endanum lokast inní kústaskáp.
Þarf að útskýra þessa kenningu?
Út um allan heim sitja beygðir og
þjakaðir menn inní einhverjum
kústaskápum. Frá Grenivík til
Grænhöfðaeyja; jafnvel inní snjó-
húsum og strákofum þarsem ekki er
einu sinni búið að finna upp
kústa. . . Sumir bregðast eins við
Þetta eru þeir sem alltaf tönnl-
ast á þessum setningum:
— Nú tek ég ekki þátt í þessu
lengur!
— Ég er hættur þessum skrípa-
leik!
— Þið þurfið ekki að reikna
með mér í framtíðinni!
— Ég tala ekki við ykkur
framar. . .
Nú? Á endanum reiknar náttúr-
lega ekki neinn með þeim lengur,
enginn talar við þá, enginn býður í
skrípaleik, dyrabjallan þegir og
síminn, póstkassinn sveltur; en
hinn afundni vinur vor situr
beiskur og einmana útí sínu skoti
með engar fleiri hurðir innan
seilingar.
Þetta er ekkert gamanmál.
Auðvitað eru þessir sómamenn
nagaðir af móral og eftirsjá;
margir finna strax og þeir hafa
skellt hurðinni að nú hafi þeir gert
vitleysu, látið skapið hlaupa með
siS í fíöngur einsog strákurinn
sagði. Því hurðarskelluáráttan er
einsog alkóhólismi eða sjálfspynt-
öllum svekkingum er vort líf hefur
uppá að bjóða. Þeir hafa verið snið-
gengnir eða hlunnfarnir; þeir hafa
lent uppá kant við vini sína, orðið
fúlir útí fjölskylduna, ekki notið
sannmælis af hálfu samstarfsmanna
eða orðið fyrir ósanngjarnri gagn-
rýni, og alltaf bregðast þeir eins við:
Fara í fússi og skella á eftir sér hurð-
inni.
ingarstefna eða einhver enn verri
kvilli: Menn ráða einfaldlega ekki
við sig.
Þetta blað mun án efa berast
inní einhvern kústaskápinn, og ég
veit að þér sem þar situr er ég
ekki að segja nein tíðindi. Þér er
fyrir löngu orðið ljóst aö þegar þú
fórst í fýlu út í heiminn varð
heimurinn hundleiður á þér. Og
þið hin, sem þessi orð lesið, munuð
líka án efa kannast við einhverja
sem sitja ljósfælnir og einmana
einhverstaðar inní kústaskáp.
Allir sem gramsa í huganum
minnast einhvers fyrrverandi
samverkamanns, ættingja eða
fornvinar sem svona er ástatt um.
Svo kemur náttúrlega að því að
einhver fer að vorkenna þessum
kústaskápsföngum og finnur sér
tilefni til að bæta úr ástandinu. Þá
er hringt og rabbaö og boðið í kaffi
eöa samkvæmi, og þann dag ríkir
hamingjan í kústaskápnum.
Pegar svo dagur heimsóknarinnar
rennur upp trítlar prúðbúinn og
kátur skápverji inní hús til annars
fólks, en þrátt fyrir góðan ásetn-
ing mun allt á endanum fara sömu
gömlu leiðina. ..
Þetta er ein af ástæðunum fyrir
því að svo mörg samkvæmi og
gestaboð enda með hávaða og
látum.
Auðvitað geta ástæðurnar verið
fleiri: Einhverjum verður kannski
ómótt og hann neyðist til að skila
aftur veitingunum á stofugólfið,
annar þarf að reyna vöðvaafl sitt
á húsbúnaðinum, sá þriðji lognast
útaf á klósettsetunni og aðrir við-
staddir mega vart mæla fyrir
hlandspreng þann klukkutíma
sem það tekur úrræðagóða menn
að brjótast inná salernið. Bræður
munu berjast og mágkonur fara í
hár saman. En svo verður það
náttúrlega hápunktur kvöldsins
þegar einhver fer í fússi. í stund-
arofsa vegna gamalla spælinga
segir einn af kústaskáps-
tegundinni öðrum viðstöddum tii
syndanna, tekur hattsinn .
og skellir á eftir ser u
hurðinni.
26 Vikan 40. tbl.