Vikan - 05.03.1987, Blaðsíða 15

það aftur. En nú finnum við ekki bílstjór-
ann. Hann var ekki á stöðinni og okkur
var sagt að hann byggi hér uppi á öræf-
um.
Við vissum sko nafnið á honum,
greip karlinn fram í. Þar vorum við
nú klók, hún Alviðra mín og ég, sérstak-
lega hún Alviðra, hún lætur nú ekki
mokka sig, sú kona, masaði karlinn.
Kerla hans kinkaði kolli.
María var farin að hella upp á könn-
una og smyrja brauð. Hún var ekki
lengur smeyk við þessa óboðnu gesti.
Eiginlega var hún farin að hafa svolítið
gaman af þessu öllu.
Þið skuluð fá að hringja, sagði hún.
Talið bara ekki hátt. Yngsta barnið mitt
sefur.
- Jesús sæll og góður, sagði konan
Alviðra. - Ertu með lítið barn, guðs
blessaðan lítinn engil sem sefur í rúmi
sínu og veit ekki um vonsku heimsins?
Almáttugur hjálpi mér, kveinaði hún og
tárin tóku að streyma niður kinnarnar.
Einu sinni átti ég barn en það er óra-
langt síðan og nú er ég búin að missa
það. Alviðra fálmaði í skjóðu sína eftir
velktum sígarettupakka og eldspýtna-
stokk, kyngdi ekkanum og kveikti í.
Gef mér lika, vældi maðurinn og
bætti við blíðmáll: Vertu ekki að vola,
Viðra mín. Þetta verður ekki aftur tekið.
Drottinn gaf og drottinn tók, sagði hann
hátíðlega.
Hún var nefnilega að missa dóttur
sína sem bjó í Noregi. Þær höfðu svo sem
ekkert samband sem heitið gat, sagði
hann Maríu til skýringar, svo hún þarf
ekki að vera hugstola út af þessu.
Þegiðu, Grímsi grái, hvæsti konan.
Andskotann ætli manni sé gefið. Ég hef
mínar tilfinningar þó þú hafir aldrei skil-
ið par í þeim. Ekki hefur þú alið barn
með þrautum í þennan heim til þess eins
að láta það frá þér aftur. Ég er viss um
að þú gætir ekki einu sinni búið til krakka
þó allt væri lagt upp i hendurnar á þér.
Fáið ykkur nú kaffisopa, sagði Mar-
ía og lét kaffikönnuna og fullan disk af
smurðu brauði hjá bollunum á borð-.
stofuborðinu.
Mikil rausnar- og örlætismanneskja
ert þú, góða frú, kumraði í karlinum.
Var ég annars búinn að kynna mig?
Grímur Mósesson heiti ég. kallaður
Grímsi grái af vinum og kunningjum sem
eru nú farnir að týna tölunni. Hefur
þú ckki heyrt talað um hann Svarta-
Mósa frá Dimmagili? Það hafa margir
heyrt talað um hann. Sá var ekkert lamb
að leika sér við meðan hann tórði, karl-
skepnan. Hann var sko föðurmyndin
mín, hann Svarti-Mósi. Þú ert svo ung,
kæra frú, þú hefur náttúrlega ekki heyrt
talað um hann, ó nei.
- Hringdu í bílstjórann, Grimsi, áður
en við drekkum kaffið, skipaði Alviðra.
Bílstjórinn svaraði sjálfur í símann og
rámaði í að hafa keyrt þau um nóttina
en aftók að þau hefðu beðið sig fyrir
peninga, kvað þau varla hafa verið með
fyrir farinu, hvað þá heldur meira. Grím-
ur Mósesson maldaði i móinn en varð
samansignari í herðum eftir því sem á
samtalið leið.
Alviðra rauk upp úr sæti sínu og þreif
heyrnartólið af Grími. Hellti hún yfir
bílstjórann óbótaskömmum, kvað hann
lygara og ótíndan þjóf sem stæli af varn-
arlausu fólki. Ekki leið á löngu áður en
bílstjórinn var orðinn leiður á þessu sam-
tali og skellti á hana heyrnartólinu.
Tóku nú gestirnir að barma sér yfir að
vera bæði vega- og peningalausir en sett-
ust þó til borðs og hvarf meðlætið eins
og dögg fyrir sólu með mörgum kaffiboll-
um. Hýrnaði á þeim brúnin er maginn
var orðinn mettur.
Þetta er nú meiri brúðkaupsveislan
sem þú heldur okkur, ljósið mitt, sagði
Alviðra og lék við hvern sinn fingur.
Segðu henni það, Grimsi, bætti hún
við.
Svoleiðis er, byrjaði Grímsi hátíðleg-
ur á svip. Svoleiðis er, kæra frú, að við
vorum að gifta okkur í gær, hún Viðra
mín og ég. Þess vegna vorum við að
skemmta okkur með kunningjum. Sjáðu
hérna. Og hann dró giftingarvottorðið
upp úr jakkavasa sínum. Það var undir-
ritað af þjóðkunnum presti.
Ja, hérna, sagði María hissa. Ég óska
ykkur allra heilla.
í þessu komu börnin að utan, alsnjóug
og svöng. María fór að smyrja meira
brauð og þau settust hálfhikandi til
borðs. Litla telpan vaknaði og öll störðu
þau undrunaraugum á gestina. María var
farin að brjóta heilann um hvernig hún
losnaði við brúðhjónin fyrir kvöldið.
Lofaðu mér að búa um hælsærið og
hvað er að þér í hendinni? spurði hún
og rakti svörtu tuskuna af hendi Gríms.
Þetta er ljótt sár, sagði hún, því á hend-
inni var gapandi skurður og blóðstorka
i kring.
Farðu fram á bað og þvoðu þér, svo
bý ég um þetta.
Þegar þvi var lokið og Grímur kominn
í hlýja sokka af manni Maríu spurði
Alviðra hvort hún ætti ekki eitthvað af
gömlum fötum sem hún gæti gefið þeim.
María tíndi saman nokkrar flíkur og setti
í poka ásamt eplum og appelsínum.
Þokkalegar vinnubuxur af mam. num
hennar lágu á stólbaki. Hún lét þær með
í pokann. Þær gæti Grímur notað.
Hérna eru nokkrar krónur fyrir
hressingu í kvöld og miðar í strætó, sagði
María, vongóð um að þau færu að koma
sér af stað.
- Við þyrftum að fá vinnu, sagði þá
Grímur.
Já, í frystihúsi, þar er fæði og hús-
næði, kvakaði Alviðra. - Suður með sjó,
Grímsi, endilega suður með sjó. Hringdu
suður í Sandgerði, ljósið mitt, og spurðu
hvort þeir vilji ekki alvanar dugnaðar-
manneskjur í vinnu, sagði hún við Maríu.
María var orðin þreytt á brúðhjónun-
um og óskaði þess heitt að hún hefði
ekki hleypt þeim inn.
Ég hringi eitt símtal og ekki meira,
það er komið fram undir kvöld og ég.
get ekki haft ykkur lengur, sagði hún
ákveðin.
Það umlaði eitthvað í Grími.
Verkstjóri frystihússins í Sandgerði
sagði að þau mættu koma tafarlaust með
næstu rútuferð. Það væri mikið að gera
og vantaði fólk.
Við sitjum á Umferðarmiðstöðinni
meðan við bíðum. Þakka þér kærlega
fyrir okkur, frú mín góð, nú siglum við,
sagði Grímur.
- Krossinn, Grímsi, gefðu henni kross-
inn, skipaði Alviðra. - Ef nokkur á skilið
að fá krossinn þá er það hún, það veit
sá sem allt veit, ef hann veit þá nokkuð
meira en ég.
María, sem var hætt að undrast nokk-
uð í sambandi við gesti sína, sá að
Grímur dró nokkuð stórt krossmark með
Jesúlíkneski á upp úr einum plastpokan-
um.
- Gjörðu svo vel, ljósið mitt, sagði
Alviðra um leið og hún þreif krossmark-
ið af manni sínum og rétti Maríu.
Þetta er handa þér og börnunum.
Svo lagði hún handleggina um Mariu og
faðmaði hana ákaft.
Ljósið mitt, sagði hún, farðu aldrei
á fyllirí, hvorki í gleði eða sorg. Það get-
ur dregið dilk á eftir sér. Ég er búin að
vera i sorg í fimmtíu ár og full jafnlengi.
Þess vegna bar mig hér að þínum sam-
verjadyrum. Þú skalt hengja krossinn
upp þar sem hann minnir þig á hvernig
sorgin og brennivínið fer með fólk eins
og mig og hann Grímsa gráa.
Síðan opnaði hún útidyrnar og kippti
Grími á eftir sér út. María og börnin
horfðu á eftir þeim ganga í átt að strætis-
vagnaskýlinu með farangur sinn uns þau
hurfu sjónum í éli.
10. TBL VIKAN 15