Vikan - 05.03.1987, Qupperneq 37

núna.“ Nú gottir Guðni enn meir og fær
sér í nefið eina ferðina enn. „Ég hef nú
kannski eitthvað ofkeyrt þetta hér áður
fyrr. En þurfi ég afsökun þá er hún fyrst
og fremst sú að ég vildi að krakkarnir lærðu
eitthvað, ekki að ég hefði svo gaman af að
skamma þau. Ég hafði og hef miklu meira
gaman af að stríða þeim því ég er óskap-
lega stríðinn. Ég hef ekki enn þann dag í
dag látið mann óskammaðan ef mér hefur
fundist hann hafa unnið til þess. Uppeldis-
hlutverk skólanna er ekki minna virði en
sjálf menntunin. Við verðum að hafa vissar
umgengnisreglur og agi verður að koma
utan frá líka, þó hann þurfi náttúrlega fyrst
og fremst að koma innan frá. Við gerum
sömu kröfur til allra nemenda og það verð-
ur jafnt að ganga yfir alla.“
Aður en Guðni tók við starfi rektors var
hann yfirkennari. Hann kenndi hins vegar
aldrei í fyrsta tíma heldur fólust morgun-
verkin í því að hringja i þá sem ekki voru
mættir klukkan tuttugu mínútur yfir átta.
Þá áttu allir kladdar að vera komnir upp
á kennarastofu og þá áttu svefnpurkurnar
ekki von á góðu. Það var mál manna að
Guðni hefði af þessu einstaka ánægju og
myndi hreinlega veslast upp fengi hann
rúmrusk sem sváfu þegar þeir máttu ekki
sofa.“
- En viðurnefnið þitt, Guðni kjaftur,
hvernig er það tilkomið?
„Ætli það sé ekki komið til vegna þess
að ég hef löngum þótt taka ansi mikið upp
í mig, líklega óþarflega mikið. Ég hneyksl-
aði oft móður mína með þessu, sérstaklega
af þvi að ég var svo einstaklega þægt og
gott barn. Henni blöskraði hvernig ég fór.“
Og nú hlær Guðni hjartanlega.
Þær eru ófáar, sögurnar sem sagðar hafa
verið af Guðna og samskiptum hans við
nemendur í gegnum tíðina og alltaf bætist

Best að fá sér aðeins í nös.
Sem kennari er
maður alltaf að
leika,það erhluti
afkennslunni.
ekki morgunskammtinn sinn. Reyndar
hafði ég heyrt að Guðni væri löngu hættur
þessum morgunhringingum en þar sem
hann leit afskaplega hressilega út og ekki
að sjá að það hefði skaðað heilsu hans
andlega eða líkamlega þó hann væri hættur
hringingunum spurði ég hvort hann sakn-
aði þeirra ekkert.
„Neei, ekki get ég nú sagt það. En ég
hafði svona lúmskt gaman af þessu stund-
um. Eiginlega tók ég þetta að mér af því
að það vildi enginn annar gera það og gerði
þetta með látum eins og annað. Sjáðu til,
þetta er eiginlega partur af því hvað ég er
í eðli mínu stríðinn. Ég hugsa að stríðnis-
náttúra mín hafi fengið útrás í að gera þeim
við. Samkvæmt sögunum var það yfirleitt
orðhákurinn Guðni sem skaut nemandann
algerlega í kaf. A þessu voru þó undantekn-
ingar. Alltaf voru til einstaka orðheppnir
menn sem höfðu afrekað að slá Guðna al-
veg út af laginu. Slíkir menn nutu ómælds
álits og sögurnar af afrekum þeirra urðu í
sama mæli vinsælar. Fræg er sagan af einum
nemanda Guðna sem hann kenndi ensku.
Eitthvað þótti Guðna pilturinn áhugalaus
um námið. Dag nokkurn tekur Guðni pilt
upp en hann er þá ólesinn. Eftir að hafa
ausið úr sér skömmunum í góða stund án
þess að stráksi sýndi nokkur viðbrögð, sem
líklega hefur farið fyrir brjóstið á Guðna,
gerði henn lokaatlöguna og lagði allt sitt
10. TBL VIKAN 37