Vikan - 02.07.1987, Qupperneq 6

Björt vornótt, í miðri viku, í Reykjavík er engu lík. Eftir miðnœttið eru fáir á ferli,
svo fáir að undarlegt má teljast. Um lágnœttið eru það fuglarnir, sem sveima
yfir miðbœnum, sem mesta athygli vekja. Ymis smáatriði í umhverfinu koma
skyndilega í Ijós. A daginn er svo margt fólk á ferli að maður tekur ekki eftir
umhverfinu. Þar að auki finnst manni eins og maður þekki borgina svo í smáatrið-
um að þar sé fátt nýtt til að horfa á. En í bjartri vornóttinni kemst maður að því
að það er ansi margt sem hefur farið fram hjá manni og borgin breytist í áður
ókannaðan heim. A meðan allir virðast sofa er fjöldinn allur af fólki að störfum.
Það eru mennirnir sem við sjáum aldrei. Velflestar opinberar byggingar á höfuð-
borgarsvœðinu eru^ vaktaöar, hótel, fyrirtœkisbyggingar, bátar og skip og svo
mcetti lengi telja. Oneitanlega er mikil ábyrgð lögð á herðar þessara manna. En
hvað gera nœturverðir? Fá þeir að leggja sig? Koma margir í heimsókn? Hvernig
drepa þeir tímann? Við heimsóttum þrjá staði og margt kom á óvart.
Texti: Jóhanna Margrét Einarsdóttir Myndir: Valdís Úskarsdóttir
6 VI KAN 27. TBL
-j- B C+M+Y C+Y C C+M M M+Y
25%