Vikan - 02.07.1987, Page 7

Jón Marinósson
Um lágnættið lá leið okkar á
Hótel Óðinsvé. Þar hittum við
fyrir Jón Marinósson, laga-
nema og næturvörð. Ekki hafði
Jón verið margar vikur í starf-
inu en sagði þó að nokkur
reynsla væri komin á það og
honum líkaði vel. „Ég held að
næturverðir skiptist í tvo hópa,
annars vegar eldri menn, ekkla
eða einhleypinga, og svo hins
vegar námsmenn, enda endast
þessir tveir hópar betur í þessu
starfi en rnargir aðrir.“
Jón vinnur sjö daga í senn
og á sjö daga frí. Vaktin hefst
á miðnætti og henni lýkur
klukkan átta á morgnana nema
um helgar, þá vinnur Jón til
hádegis.
En hvað gerir hann á nótt-
unni?
„Ég sé um hótelið, er í gesta-
móttökunni, afhendi lykla,
hleypi fólki inn, en ég læsi hót-
elinu yfirleitt urn eittleytið. Nú,
svo sé ég um að vekja þá sem
eru að fara í flug og afgreiða
morgunmat. Það þaff að skrifa
þá inn sem konta á hótelið á
nóttunni. Svo gengur maður
um hótelið og athugar hvort
ekki sé allt með felldu.“
- En dauðu stundirnar, hvað
gerirðu þá?
„Ég les. Um þessar mundir
er ég dottinn í enskar bók-
menntir en ég býst við að með
haustinu, þegar skólinn byrjar
aftur, noti ég tímann til að lesa
námsbækurnar, svo horfi ég á
vídeó og teikna þess á milli.“
- En' ertu ekkert syljaður á
nóttunni?
„Nei, ég er yfirleitt ekki sylj-
aður, þegar maður er einu sinni
búinn að snúa sólarhringnum
við þá er þetta i lagi. Það er
helst að mig syfji á milli fjögur
og sex. Hins vegar getur gengið
brösuglega að sofna á morgn-
ana. Maður fer alltaf seinna
og seinna að sofa því maður
er oft orðinn vel vakandi aftur
þegar maður kemur af vakt-
inni. Fyrstu morgnana nær
maður því að sofna milli átta
og níu en svo fer þetta að drag-
ast fram á daginn. Seinni vikan
fer svo í að koma sér á réttan
kjöl, það fara alveg þrír dagar
í það. Þannig á maður i raun
og veru ekki nema fjögurra
daga fri.“
- Ertu ekkert myrkfælinn?
Eru engir draugar hér á hótel-
inu?
Nú fer Jón að hlæja og segir:
„Það eru engir draugar hér,
þetta er mjög vinalegt hótel.
Hins vegar hefur maður komið
í byggingar sem er hálfónota-
legt að ganga um eftir mið-
nætti. í því sambandi man ég
eftir gamla samkomuhúsinu á
Akureyri, reyndar kom ég
þangað einungis meðan ég var
krakki og þá með afa. Þetta
hús á sér langa sögu og ekki
skrýtið þó að eitthvað sé á
sveimi þar.“
- Þú verður ekki fyrir nein-
um ágangi af vegfarendum hér
í Þingholtunum?
„Það er mjög fátitt. Maður
verður líka mannþekkjari í
þessu starfi og er þar af leið-
andi fljótur að sjá út hverjir
eiga raunverulegt erindi inn á
hótelið. Nánasta umhverfi hót-
elsins er mjög rólegt og þeir
gestir, sem hingað koma, eru
friðsemdarfólk svo vandræði
eru mjög sjaldgæf.“
- En hefur ekkert skemmti-
legt eða neyðarlegt gerst í
starfínu?
„Einu sinni spurði einhver
útlendingur mig hvar næsta
hóruhús væri. Annars lenti ég
í hálfneyðarlegu atviki fyrstu
eða aðra nóttina sem ég var á
vakt. Þá var hringt niður í
gestamóttöku. Það var Eng-
lendingur sem sagðist ekki
finna baðherbergið. Ég spurði
hann á hvaða herbergi hann
væri og mér heyrðist hann segja
206. Mitt fyrsta verk var að
fletta upp í skránni og sá að
herbergi 206 var með baði. Ég
endurtók 206 og sagði mannin-
um bara að leita betur, bað-
herbergið væri þarna. Um
hálffimm kom hann öskuvond-
ur niður og sagðist hafa vaðið
inn á konu á sjötugsaldri þegar
hann ætlaði að fara í sturtu á
206. Þá kom í ljós að maðurinn
var ekki á herbergi með baði,
mér hafði misheyrst og hann
hafði misskilið mig á þann vpg
að 206 væri baðherbergið. Ég
hafði að settla málið og lyktir
urðu þær að hann sagði mér
að þetta hefði svo sem verið í
lagi ef hún hefði verið yngri.“
Við þökkuðum Jóni fyrir
spjallið, héldum út í bjarta
nóttina og ákváðum að taka
stefnuna á höfnina.
Jón á Hótel Óóinsvéum.
27. TBL VIKAN 7