Vikan - 18.05.1989, Blaðsíða 50

POPP
Frh. af bls. 46
Helstu áhrifavaldar í lífi Tiff-
any eru móðir hennar og Ge-
orge. Þau hafa stutt við bakið á
henni þessi ár sem hún hefur
átt vinsældum að fagna. Tiffany
fullyrðir þó sjálf að hún sé ekki
einhver dúkka sem lætur
stjórnast af markaðsöflum sem
segja að plöturnar seljist betur
ef hún sé svona en ekki hins-
egin. Hún setur mörkin og
ræður sjáff.
En hver er þessi stelpa?
Hún var fyrst spurð að því
hvort henni fyndist hún hafa
misst af einhverju á unglings-
árunum eftir að hafa orðið
svona fræg.
„Nei, það finnst mér ekki. Ég
hef passað mig á því að halda
sambandi við vini mína allan
þennan tíma. Ég reyni að fá
vinkonur mínar með mér í
tónleikaferðalög og svo er ég
alltaf í símanum að tala við þær
ef ég er langt í burtu. Það er
enginn sem neyddi mig til
þess að verða söngkona, það
að syngja er í raun nokkuð
sem mig hefúr dreymt um í
mjög langan tíma. Ég hef séð
draum minn rætast. Það er allt
í lagi að vera stundum að
heiman og ég hef líka svo gam-
an af því að hitta nýtt fólk.
Auðvitað er alltaf erfitt að vera
í burtu ffá sínum nánustu, en
maður getur ekki bæði geymt
kökuna og borðað hana Iíka.“
Finnst þér að fjölmiðlar
tali vel um þig?
„Nei, alls ekki. Mér er lýst
þannig að það er eins og ég
hafi ekkert um neitt að segja.
Þetta er ekki rétt. Ég hef mik-
inn áhuga á því sem ég er að
gera og reyni að læra og fylgj-
ast með allan daginn alla daga.
Mér finnst að ég þurfi að vita
dálítið út á hvað þessi tónlist-
ariðnaður gengur. Ég er ekki
lokuð persóna og er því opin
fyrir öllu, nema ef vera skyldi
sjálfsmorði og giftingu."
Tekur þú gagnrýni illa?
„Það geri ég ekki. Ég les
hana og reyni að læra af henni.
Það er mín skoðun að maður
verði að vera opinn fyrir allri
gagnrýni. Margir af þeim sem
taka viðtal við mig halda að
þeir fái bara já og nei svör, en
eins og þú veist þá hefur ann-
að komið á daginn. Ég segi það
sem ég vil, en ekki það sem
fólk vill að ég segi.“
Hvaðan heldur þú að fólk
fái þessar röngu upplýsing-
ar um þig?
„Ég held að þetta hafi allt
byrjað þegar ég gekk í gegnum
mjög erfitt mál sem endaði fyr-
ir rétti. Fólki fannst eins og
það væri verið að leika með
mig, sem er að sjálfsögðu ekki
rétt. Ég get nefnt sem dæmi að
margir ljósmyndarar, sem taka
af mér myndir fyrir blöð og
tímarit, vilja að ég klæðist
grænum kjól. Persónulega
finnst mér grænn litur fara mér
illa. Allt í einu er ég komin í
hávaðarifrildi við Ijósmyndar-
ann um hvort ég eigi að vera í
græna kjólnum eða ekki. Á
þessu stigi málsins tekur
George við málunum og skýrir
mitt viðhorf."
Hvemig finnst þér að
vera númer eltt?
„Stundum getur það verið
hræðilegt en þó er það
skemmtilegt á vissan hátt. Dag-
Iega fæ ég mikið af bréfum frá
unglingum sem segja mér frá
vandamálum sínum. Flestir
vilja þó bara tala en ekki fá
neinar ráðleggingar um hvað
sé rétt eða rangt. Yfirleitt þeg-
ar ég fæ svona bréf hringi ég í
viðkomandi og oft á tíðum töl-
um við saman í marga klukku-
tíma.“
Ég fékk einu sinni bréf frá
stelpu sem heitir Glenda. Hún
er með ólæknandi krabbamein.
Hún átti þá ósk að fá að sjá
mig á tónleikum. Ákveðið var
að hún fengi það og var flogið
með hana í þyrlu á tónleikana.
Komið var með hana baksviðs
til mín og aldrei á ævi minni
hef ég átt eins erfitt með að
tala við nokkra manneskju. Við
sátum lengi og störðum hvor á
aðra með tárin í augunum.
Loks sagði ég við hana að mér
væri það mikill heiður að hún
skyldi hafa valið mig úr öllum
þeim fjölda tónlistarmanna
sem til eru. Ég hugsaði um
hana lengi á eftir og geri enn í
dag. Hún er mér mikil hvatn-
ing og ég vona að mér hafi tek-
ist að láta henni líða betur."
Ert þú að keppa við
Debbie Gibson?
„Við Debbie erum góðar
vinkonur. Það er ekki hægt að
vera keppinautur vinar síns,
a.m.k. getum við það ekki.
Debbie er í raun eina mann-
eskjan á mínum aldri sem ég
get talað við um vinnuna. Að
standa á sviði fyrir framan
mörg þúsund manns er ekki
það auðveldasta í heimi. Ég get
ekki talað um þetta við neinn
nema hana því hún skilur mig
og ég hana. Við erum mjög lík-
ar og höfúm því mikið að tala
um. Við erum, eins og stund-
um er sagt, perluvinkonur.
Um daginn vorum við sam-
an á tónleikum með Michael
Jackson. Við stóðum hlið við
hlið og töluðum saman á milli
þess sem við fýlgdumst með
Michael. Allt í einu tókum við
eftir því að allir voru að horfa á
okkur og í augum fólks var
stórt spurningarmerki. Fólki
fannst að við ættum að vera að
rífast."
Þið Debbie voruð til-
nefndar til Grammy-verð-
launa í fyrra sem bestu
nýju tónlistarmennimir en
hvorug ykkar fékk þau.
Hvers vegna?
„Ég held að margir hafi bara
„Ein besta vinkona Tififany, Debbie Gibson, semur og útsetur
allt sitt efini sjálf.“
hugsað um okkur sem ungl-
ingastjörnur sem myndu
hverfa eftir nokkur ár og ætt-
um því ekki rétt á Grammy-
verðlaunum. Ég vonaði að ég
fengi verðlaunin, sem reyndar
allir gera sem fá tilnefningu.
Það breytti þó afar litlu fýrir
mig því það hefði ekki haft
neitt að segja hvað söngferil
minn varðar.
Hvenær veistu hvort að-
dáendur þínir og fólk al-
mennt er búið að fa nóg af
þér, vill jafnvel að þú breyt-
ir um stíl?
„Þetta er hlutur sem áhang-
endurnir einir geta látið í ljós.
Þú veist samt aldrei hvenær
fólk er búið að fá leið á þér. Þú
getur ekki hugsað um að fölk
úti í bæ sé að tala um að hún
Tiffany sé nú orðin svona og
svona. Þú veist aldrei hvenær
þú hefúr ofgert sjálfri þér fýrr
en eins og ég sagði áðan þegar
áhangendur láta þig vita og
það getur þá oft verið um sein-
an. Ég veit ekki hvernig væri
hægt að fýlgjast með þessu
öðruvísi."
Hvað finnst þér að þú
þurfir að gera til þess að
vera alltaf í fremstu röð?
„Takmark mitt er að fólk
geti sagt: „Ég keypti fyrstu
plötuna hennar og ég hef
keypt þær allar síðan. Mér
finnst ég hafi þroskast mikið
við að hafa hlustað á Tiffany.
Hún er hluti af mér.“ Margir
tala um að mörg laga minna
séu bara fýrir unglinga en ég
er ekki sammála, enda hefur
það líka sýnt sig að það eru
margir fúllorðnir sem kaupa
plöturnar mínar. Sumir hafa
líka sagt að lögin mín flokkist
undir fullorðins-popp, en því
er eins farið og með það sem
ég var að tala um hér áðan, það
eru ekki bara fullorðnir sem
kaupa plöturnar mínar. Ég
syng um ástina og það er hlut-
ur sem öllum kemur við. Ég
syng ekki um hörmungar
heimsins en ég hef ekkert á
móti fólki sem gerir það. Ég er
17 ára og stelpur á mínum
aldri hugsa mikið um stráka og
ég er ekkert undanskilin því.
Þess vegna syng ég um ástina.
Varðandi spurningu þína
um það hvort ég verði enn að
eftir nokkur ár, þá er það bara
undir sjálfri mér komið. Að
vera í toppformi krefst mikillar
þjálfunar og það er einmitt
það sem ég er að gera þessa
48 VIKAN 10. TBL 1989