Vikan - 19.10.1989, Blaðsíða 24

DULFRÆÐI
Clorette Robinson er ein þeirra sem orðið hafa fyrir því
að fá blæðandi sár á hendur, fætur og síðu, sem minna
á fimm sár Krists á krossinum. Telja margir að birting
slíkra sára sé yfirnáttúruleg.
Orð það sem hér er haft að
lyrirsögn hefur ýmsar mis-
munandi merkingar eftir at-
vikum. En ein merking hefur
þó sérstaklega fest við það og mun sú
, merking yfirleitt vera í þessu orði þegar
við rekumst á það á öðrum tungum
Evrópu. Þar táknar það dularfullt fyrirbæri
sem komið hefur ffam á ýmsum persónum
sögunnar bæði á fýrri tímum og allt ffam á
þennan dag. Með orðinu stigmata er
venjulega átt við það undarlega fyrirbæri
þegar rauðir blettir taka að birtast á fólki,
á höndum, fótum og síðu, og minna á
fimm sár Krists á krossinum. Telja margir
að birting slíkra sára sé yfirnáttúrleg. Eink-
um hendir þetta sterklega trúað fólk og
því oft munka og þess háttar manneskjur.
Frægasta dæmið um þetta er tengt sögu
dýrlingsins Frans ffá Assisí sem var uppi
1181-1226 e.Kr.
En þetta hendir fleiri en ofetækismenn í
trúmálum og ætla ég því til sönnunar að
rekja fyrir ykkur dæmi þess, ekki eldra en
frá árinu 1974.
Þá gerðist það í barnaskóla nokkrum í
Oakland í Kaliforníu að skólabörnin í ein-
um bekknum urðu vitni að undarlegu
fýrirbæri sem kom ffam á telpu nokkurri í
bekknum. Það opnuðust nefnilega án
nokkurrar skiljanlegrar ástæðu á henni
blæðandi sár á sama stað og Kristur er
sagður hafa haft þau á krossinum. Það sem
athyglisverðast þótti við þessa tólf ára
gömlu telpu var að hún var svört á hörund
og ekki einu sinni kaþólskrar trúar. Nafn
hennar er Cloretta Robertson.
Eins og að ffaman var getið hefur slíkt
sem þetta komið ffam hvað eftir annað í
sögunni en langoftast á mjög trúuðu fólki,
einkum kaþólskrar trúar. Þess vegna vakti
tilfelli Clorettu litlu alveg sérstaka athygli.
Þetta var svertingjaskóli og foreldrar
hennar baptistar, eins og foreldrar flestra
svörtu barnanna. Unnu feður þessara
barna flestir sem hafnarverkamenn við
Oakland-höfii eða langferðabílstjórar við
San Franciscoflóa.
En þetta gerðist sem sagt í skóla fyrir
svertingjabörn, Emery-menntaskólanum í
Oakland 1974.
Það skal tekið fram að þegar þessi
undarlegu fyrirbæri hafa komið fram hafa
þau í flestum tilfellum verið nákvæmlega
rannsökuð af læknum og sérfræðingum
enda hafa einnig komist upp svik í þessum
efnum eins og öðrum.
Þetta gerðist í páskavikunni 1974, þegar
séra Anthony Burrus var að kenna þessum
bekk stærðfræði. Hann var nákunnugur
þessum bömum og foreldrum þeirra. Það
var um morgun sem þetta kom yfir Clor-
ettu Robertson sem hér birtist mynd af.
Séra Anthony Burrus lýsti því með þess-
um hætti:
„Það var engu líkara en að á stúlkuna
hefði verið skotið úr vélbyssu, þvert yfir
enni hennar. Henni tók að blæða ákaflega
um augu og allt andlitið. Það var engu lík-
ara en þymikórónu hefði verið þrýst niður
á höfuð hennar. Þó hélt hún áfram að
brosa og tala.“ Presturinn var ekki í nein-
um vafa um að hér væri hann viðstaddur
stigmata-fyrirbæri. En það undarlega við
þetta alit saman var að þess fundust engin
dæmi að slíkt hefði nokkm sinni komið
fyrir aðra en kaþólskar, hvítar manneskjur.
Satt að segja hafði þetta byrjað hjá henni
hálfum mánuði fýrr. „Þá byrjaði að blæða
úr höndum hennar," sagði herra Burms.
„Hún opnaði bara lófana og þá streymdi
blóðið úr þeim eins og olía úr olíubmnni.
Við fómm með hana inn til skólastjórans
og hann varð alveg dolfallinn af undmn og
skelfingu. Hann gerði móður Clorettu við-
vart og hún fór með hana til læknis."
Næstu daga átti hr. Burms eftir að sjá þessi
dularfullu einkenni telpunnar hvað eftir
annað. Það gerðist hvað eftir annað þegar
hún sat hljóð við vinnu sína í bekknum að
hún reis á fætur, gekk til kennarans og
sagði: „Herra Burms, það blæðir úr mér,
24 VIKAN 21.TBL. 1989