Vikan - 02.11.1939, Blaðsíða 13

Nr. 44, 1939
VIKAN
. ", ,13
Sæt er hefndin.
Binni: Sjáðu nú, hvernig' pabbi skemmtir sér. Hann hrýtur. Við skul-
um leika á hann.
Pinni: Eigum við að láta hann halda, að hvalur hafi gleypt hann?
Vamban: Hvar er ég? Hjálp . . . ég drukkna . . .
Binni: Hjálp! . .. stóri hvalurinn gleypti pabba.
Kalli: Hvað eru þeir nú að gera?
Vamban: Hjálp!--------hjálp!
Pinni: Við gerum allt, sem við getum, til að hjálpa þér, pabbi minn,
en hvalurinn er svo þrár.
Kalli: Bíddu nú við, Milla.
Milla: Hvað ertu að gera? Ef sprengjan dettur nú?
Kalli: Það á hún einmitt að gera. Nú verð ég bara að stefna bátn-
um beint á skipstjórann.
■V’
\é, ,4
.er
Vamban: Æ, — ég verð sjóveikur.
Pinni: Ég barði bara í hliðina á hvalnum. Hann veltist um af hlátri.
Hvað eigum við að gera?
Binni: Ég skal hjálpa þér, ef þú lofar að berja okkur aldrei framar.
Vamban: Eg lofa því.
Kalli: Nú kemur björgunarbáturinn!
Milla: Skipstjórinn sekkur.
Kalli: Nei, nei, — hann er svo feitur.
Vamban: Hjálp! Ég sekk, ég drukkna. Bíð-
ið þið bara við.
Binni: Þú lofaðir að berja okkur ekki.
Kalli: Heldurðu, að það sé span á þeim
gamla núna.
Vamban: Því grátið þið? Er ekki gaman að
róla sér ? Ó, rekið þið ykkur á steinana. Þetta
var kallað að steyta pipar í mínu ungdæmi.