Vikan - 23.07.1992, Blaðsíða 4

23. JÚLÍ 1992
15. TBL. 54. ÁRG.
VERÐ KR. 388
I áskrift kostar VIKAN kr. 310
eintakið ef greitt er með gíró en kr.
272 ef greitt er með VISA, EURO
eða SAMKORTI. Áskriftargjaldið er
innheimt fjórum sinnum á ári, sex
blöð í senn. Athygli skal vakin á því
að greiða má áskriftina með EURO,
VISA eða SAMKORTI og er það
raunar æskilegasti greiðslumátinn.
Tekiö er á móti áskriftarbeiðnum í
SÍma 91-813122.
Útgefandi:
Samútgáfan Korpus hf.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Pórarinn Jón Magnússon
Ritstjórnarfulltrúl:
Hjalti Jón Sveinsson
Framkvæmdastjóri:
Jóhann Sveinsson
Markaðsstjóri:
Helgi Agnarsson
Innheimtu- og dreifingarstjóri:
Sigurður Fossan Porleifsson
Framleiðslustjóri:
Sigurður Bjarnason
Sölustjóri:
Pétur Steinn Guðmundsson
Auglýsingastjóri:
Helga Benediktsdóttir
Aðsetur:
Armúli 20-22, 108 Reykjavík
Slmi: 813122
Útlltsteikning:
Þórarinn Jón Magnússon
Hildur Inga Björnsdóttir
Guðmundur Ragnar Steingrimsson
Setning, umbrot, litgrelningar
og filmuskeyting:
Samútgáfan Korpus hf.
Prentun og bókband:
Oddi hf.
Höfundar efnis í þessu tölublaði:
Hjalti Jón Sveinsson
Helga Möller
Jóhann Guðni Reynisson
Loftur Atli Eiríksson
Pórður á Dagverðará
Bjarni Haukur Pórsson
Guðný Þ. Magnúsdóttir
Þorsteinn Eggertsson
Sigtryggur Jónsson
Gunnar H. Ársælsson
Jóna Rúna Kvaran
Lína Rut Karlsdóttir
Glsli Ólafsson
Christof Wehmeier
Lfney Laxdal
Hulda Pórarinsdóttir
Jónas Jónasson
Bryndfs Kristjánsdóttir
Anna S. Björnsdóttir
Hallgerður Hádal
Helgi Rúnar Óskarsson
Guðjón Baldvinsson
Myndir i þessu tölublaðl:
Magnús Hjörieifsson
Bragi Þ. Jósefsson
Jóhann Guðni Reynisson
Sóla
Porsteinn Eggertsson
Gunnar H. Arsætsson
Agúst Guðmundsson
Forsíðumyndin
er af fyrsta keppandanum í ár um titilinn
„forsíðustúlka ársins".
Hún heitir Kristln Hlín.
Förðun annaðist Kristin Stefánsdóttir.
Ljósmynd: Bragi Þ. Jósefsson.
Einar Kárason atvinnurithöfundur hefur
nefnt mig til afreka í framboðsbaráttu
Þráins Bertelssonartil formanns í Rithöf-
undasambandi (slands, ég hafi verið „mjög
harður stuðningsmaður Þráins“ og allir viti
náttúrlega að útvarpsmennskan sé mitt ævi-
starf og lifibrauð, en þessir samtalsþættir mínir
- Kvöldgestir, hafi „verið vélritaðir upp og
gefnir út á bók og þar með hefur hann hags-
muna að gæta í Rithöfundasambandinu."
JONAS JONASSON
SKRIFAR
Jón úr Vör er mikið skáld og hefur ort í fjöl-
margar Ijóðabækur en haft vinnuna sína ann-
ars staðar en á ritvellinum. Jafnvel Halldór
Laxness vann hjá Ríkisútvarpinu um tíma og
var hann þó að skrifa, Gunnar Dal, heimspek-
ingur og skáld, er kennari, Jónas Árnason rit-
höfundur stundar kennslu og blaðamennsku,
Matthfas Jóhannessen er ritstjóri að aðalstarfi,
vinkona mín, Steinunn Sigurðardóttir, vann
lengi hjá Ríkisútvarpinu og skrifaði líka, og
sama gerði reyndar Einar Kárason um tíma á
Rás 2. Iðunn og Kristín Steinsdætur, virtir
barnabókahöfundar, vinna við kennslu og þýð-
ingar, Guðrún Helgadóttir er stjórnmálamaður
að atvinnu. Nú nenni ég ekki að sverta fleiri rit-
Á sólskini átti ég von en ekki því að fyrrum
formaður Rithöfundasambandsins skuli láta
svona vont konfekt út úr sér. Einar Kárason
hefur sæmileg laun í styrkjum og þarf því ekki
að vinna neitt annað en einhvern veginn hefur
sullast inn í mig að þar sem ég hafi stundað
fasta vinnu, aðra en ritstörf, sé ég ekki rit-
höfundur sem hægt sé að taka mark á. Ég
glápti undrandi á bókaskápinn minn. Þar er
engin bók eftir Einar Kárason, sem gerir hann
ekkert verri rithöfund, en ég sá þar ýmislegt
eftir einhvern Jónas Jónasson; tvær barn-
abækur, Brúðuna hans Borgþórs og Polli ég
og allir hinir, sem var verðlaunuð sem besta
bók ársins á sínum tíma, eitt leikrit, Glerhúsið,
eina skáldsögu, Einbjörn Hansson, bók um
Einar á Einarsstöðum, Brú milli heima, sem
var á meðal 10 mest seldu bóka árið sem hún
kom út og er ófáanleg í dag, viðtalsbókina Og
svo kom sólin upp, Afmælisbók um Sigfús
Halldórsson og afsakið; bók um sjálfan mig,
Lífsháskinn, sem var meðal 10 efstu í síðasta
bókaflóði. Ósýnileg í hillunum mínum voru; eitt
barnaleikrit, Álfhvammur, flutt í útvarpi, tvö
framhaldsleikrit flutt í útvarpi, annað í 15
þáttum, Fjölskylda Orra, hitt í 4 þáttum,
Patrekur og dætur hans, ennfremur eins
kvölds leikritin Beðið eftir jarðarför, Það er hó
og Símavinir, öll eftir Jónas Jónasson, sem
hafði sitt lifibrauð af því að vasast í útvarps-
mennsku og átti því ekkert erindi í Rithöf-
undasambandið, að mati Einars, sem segir
markmiðið með sambandinu beinlinis að
stvðia við bakið á því fólki sem hefur ritstörf að
höfunda með því að tíunda þá til starfa við
annað en ritstörf. Einar Kárason virðist vera
eitthvað ergilegur yfir því að „hans rnaður"
náði ekki kosningu sem formaður Rithöfunda-
sambandsins en ég er saklaus af því að hafal
stundað áróður fyrir Þráin Bertelsson fyrir for-
mannskjörið. Kosningin var s'vo leynileg að ég
veit ekki einu sinni hvort ég kaus hann, en við-
talið við Einar Kárason í Heimsmynd út af
ósigri „hans manns", er ekki sæmandi manni
sem hefur svo lengi verið í stjórn Rithöfundas-
ambands íslands. Gat maðurinn ekki huggað
sjálfan sig öðruvísi en að gera mig tortryggi-
legan sem rithöfund?
Kannski hefði ég ekkert átt að mæta á aöal-
fundi Rithöfundasambandsins, hvað þá að
asnast til að setjast við kaffiborð í Norræna
húsinu fyrir fundinn, þar sem sátu nokkrir
kunningjar mínir, meðal þeirra Hjörtur Pálsson
og - Þráinn Bertelsson! Þetta sá Einar Kára-
son og gerði mig strax að kosningasmala
Þráins.
Ekki öfunda ég blessaðan Einar ef hann
opnar munninn mikið á næstunni, með þennan
Ijóta svarta blett á tungunni. Refurinn ég ætla
að nota úr honum lygina, sem gefur tækifæri til
að auglýsa bækur mínar og önnur ritverk, án
þess að gera það upp úr skrapþurru, því nú er
ég hættur að sækja lifibrauðið í útvarpið og sá
háski vofir yfir að ég skrifi fleiri bækur og semji
fleiri útvarpsleikrit (síðsumars verður það nýj-
asta flutt, 10 þátta framhaldsleikrit!) og það
verði mitt lifibrauð.
Hvað ætli nýi formaðurinn, aumingja Þráinn,
geri við því? □
4 VIKAN 15. TBL.1992