Vikan


Vikan - 23.07.1992, Blaðsíða 37

Vikan - 23.07.1992, Blaðsíða 37
Gunnar: Já, já. Ég fór mikið að hugsa, svona eins og gengur. Eða það sem maður kallar að hugsa (hlær við). Vikan (eftir svolitla þögn): Þú ert mikið gefinn fyrir samræður og hefur mikið setið á kaffistofum borgarinnar. Gunnar: Ég gæti ekki skrifað bækur án þessa mannlega félagsskapar, að hitta þessa hrafna á Laugavegi 11 og síðar á Hressó og Borginni til að ræða hlutina. Oft þegar maður skrifar eitthvað er afskaplega gott að fara með það í einhvern hóp, skella því þar fram og máta það hreinlega, eins og maður mátar föt. Stundum skýrist hugs- unin við það sen stundum fellur hún. Stundum getur hún ekki verið svona en hún gæti hugsan- lega verið öðruvísi. Jafnvel engar undirtektir eru mjög lærdómsríkar. Vikan: Einhvern tíma sagðirðu mér frá því að Forngrikkir hefðu borgað peninga fyrir svar frá einhverjum spekingum á stórtorginu í Aþenu. Gunnar: Ég las einhvern tíma eitthvað eftir mann sem sagði: Það er óskiljanlegt í varnar- ræðu Sókratesar að einhverja speki hafi verið hægt að fá fyrir nokkra aura frá Anaxagórasi. Þetta fannst manninum óskiljanlegt vegna þess að bækur voru rándýrar á þessum tíma. Það sem hann athugar ekki er að móðir allra lista, menningar og listagyðjanna er gyðja minnisins. Forngrikkir litu svo á að það að muna og kunna utan að væri æðst allra lista. Maöur sem kunni Ijóð átti jafnmikið i því og sá sem orti það. Á Ag- órutorgi voru snillingar. Þeir lásu ekki upp úr bók- um heldur kunnu þeir þær utan að. Menn fóru kannski til eins þeirra og sögðu: Komdu með þetta rit hans Anaxagrórasar. Svo létu þeir hann hafa nokkra aura og hann þuldi upp alla bókina. Það var nefnilega siður manna að læra bækur utan að áður en þær urðu almannaeign. Það er því misskilningur að viss menning hafi liðið undir lok við einhvern bókabruna í Alexandr- íu vegna þess að það var fjöldi manna sem kunni allar bækurnar utan að (hlær), frá orði til orðs - og ekkert mál að skrifa þær upp aftur. Það var mikið lagt upp úr því að fara alveg hárrétt með. Bækur urðu ekki almenningseign fyrr en á nftjándu öld. Aður kunnu menn þær og það er miklu meiri menntun að kunna Njálu utan að en hafa einhvern tíma lesið hana. Þess vegna stór- hrakaði menningunni við það að allir lærðu að lesa. Þar sem álitið er að mikil fylgni sé milli greindar og minnis hafa skólarnir gert mjög slæman hlut þegar þeir hættu að láta menn læra utan að. Barn sem lærir til dæmis einræðu Stark- aðar utan að er kannski að hugsa út frá þessu alla ævina og skilja það nýjum skilningi á sex- tugsaldri eða sjötugsaldri. Vikan: Ég verð að fá svar við einni spurningu í viðbót. Þú segist ekki vilja vinna nema tvo klukku- tíma á sólarhring. Gunnar: Hámark. Ég vinn ekki alla daga. Vikan: Samt ertu búinn að koma ýmsu í verk. Þótt þú segist bara vinna tvo tíma hefurðu starfað við ýmislegt. Þú hefur kennt upp í átta tíma á dag á vetrum. Hvaö segirðu við því? Gunnar: Ég get sagt þér að það er ekki meira mál að kenna heimspeki en að mæta í Hressing- arskálaklíkunni og fá sér kaffi. Það kemur hugs- un ekkert við. Það er svo létt að vera kennari með eins léttar greinar og ég hef kennt. En segðu mér nú eitt. Hvað skrifar þú mörg orð á einum klukku- tíma? Vikan: Það er misjafnt en ég hugsa að ég yrði al- sæll ef ég fengi að dunda við svona 250 orð á tímann. Gunnar: Jæja. Nú skulum við reikna dæmið. Ef þú skrifar fimm hundruð orð á dag, hvern dag ársins, ertu orðin alger plága. Það eru 182.500 orð á ári. Stór meðalbók er sextíu þúsund orð. Þú ert kominn með þrjár stórar bækur með þessu tempói eða fimm styttri. Sérðu hvað ég meina? Það er að vísu ekkert mikið að skrifa fimm hundr- uð orð á tveim tímum ef þú hefur eitthvað að segja. Allir sem skrifa vita að það tekur tuttugu og fjóra tíma á sólarhring að vinna að því sem þeir eru með. Maður er meira að segja enn upptekn- ari af því sofandi en vakandi. Ég er yfirleitt búinn að tæma efnið eftir tvo klukkutíma. Ég þarf að hugsa næsta spotta. Þessir höfundar sem segja: Ég ‘er á fætur klukkan sjö, er kominn að skrif- borðinu klukkan átta og vinn til miðnættis ... Þú sérð hvers konar heimsplága slíkir menn myndu vera ef þeir segðu satt (hlær dátt). Þeir yrðu gjörsamlega óþolandi. Góðir rithöfundar eru samkvæmt minni reynslu yfirleitt latir menn. Það er einkenni á lötum mönnum að Ijúga því að þeir séu sívinnandi. Ég er einn af þeim. Maður vill gjarnan láta líta svo út að maður sé eitthvað að gera þótt maður sé að slæpast. Ritstörf eru ekki nein skrifstofuvinna þannig að maður þurfi neinn óskaplegan tíma. Aftur á móti er mikið atriði að vinna stöðugt við þetta. Ef ég skrifa ekkert í viku verð ég helst að byrja upp á nýtt. Við héldum áfram að ræða saman um allt milli himins og jarðar. Ég hefði getað þambað kaffi hjá þeim hjónunum í heila viku og hlustað á hann tala, vitandi aó stöðugt kæmu upp nú umræðu- efni. Við töluðum um eins ólíka hluti og garð- rækt og stjörnuspeki. Við töluðum um Nostra- damus, án þess að ég líki spádómum þeirra Gunnars saman. Hann hefði bara hlegið að því og kallað það fjarstæðu. Þótt bók hans, Hús Evr- ópu, taki við þar sem spádómar Nostradamusar enda hefði hann aðeins kallað spádóma sína framreiknaðar hugmyndir. Ef ykkur dettur í hug að það verði einhvern-tíma skrifuð samtalsbók um Gunnar Dal er það líka misskilningur. Hann tæki það aldrei í mál. SMUR-, BÓN- 0G DEKKJAÞJÓNUSTAN TRYGGVAGÖTU 15 • REYKJAVÍK SI'MI 91-626066 HÖLDUR SF. H JÓLBARÐ A VERKST ÆÐI TRYGGVABRAUT 12 • AKUREYRI SÍMI96-21715 VDO H JÓLBARDA VERKST ÆDI SUÐURLANDSBRAUT 16 • REYKJAVÍK SÍMI 91-679747 15.TBL. 1992 VIKAN 37
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.