Vikan - 06.08.1992, Blaðsíða 14

Les Robertson er skoskur
Þau eru uPPruna- Hann er tuttLigLI
bæði vön °9 atta ara gamall, á sjálfur aö
að horfast í baki sex ára fyrirsætuferil og
augu við hefur notiö mikillar velgengni.
myndavél- |-|ann er nij búsettur í London
ina, Linda ^ hann og félagi hans,
ir og j_es sem jafnframt er Ijosmyndan,
Roberts- stofnuöu The Fashion Bureau
son. fyrir fáeinum mánuöum. Þetta
er í fyrsta skipti sem hann leit-
ar að fyrirsætum utan
Bretlands.
Les var spuröur hvort hann
væri ekki ánægöur meö við-
brögðin og þátttökuna á nám-
skeiðinu hér á landi.
„Jú.“ Les brosti breitt. „Mjög
ánægöur. Þaö besta var líka
aö fyrri daginn fundum viö sex
stelpur sem eiga góöa mögu-
leika á að verða fyrirsætur og
seinni daginn á bilinu fjórar til
tíu, viö sjáum það betur þegar
myndirnar koma úr framköllun.
Af strákunum er einn öruggur,
kannski tveir."
Þaö viröist vera heilmikiö
fyrirtæki aö halda svona
námskeiö því meö Les komu
VIKUVIÐTAL VIÐ LES ROBERTSON
OG LINDU PÉTURSDÓTTUR
„SVO FEKK EG
AUÐVITAÐ BORGAÐ
FYRIR ÖLL ÞESSI
FERÐALÖG"
átta manns frá Bretlandi. Þaö
voru Ijósmyndarar, tækni-
menn, tískuráðgjafar, föröun-
armeistari og fleiri. Auk þess
komu fjórir hérlendir föröun-
armeistarar, hárgreiöslumaöur
og Ijósmyndari viö sögu. Ekki
má heldur gleyma Lindu Pét-
ursdóttur sem að sjálfsögðu
lagði hönd á plóginn.
Les var spurður hvort hinir
útvöldu hefðu ekki orðið
ánægðir þegar þeim voru
færöar fréttirnar.
„Viö erum bara búin aö
hvísla þessu að tveimur
þeirra. Fyrst verðum við aö sjá
hvernig hin myndast. Það fer
ekki alltaf saman aö líta vel út
augliti til auglitis og aö mynd-
ast vel.“
Hverjir skoöa myndirnar og
velja úr?
„Fyrst sýnum við umboðs-
skrifstofunni Elite Premier
þær,“ svaraði Les. „Hún velur
þá sem henni líst á. Síöan
skoöar fólk frá Storm umboðs-
skrifstofunni myndirnar sem
eftir verða svo að varla eru
nokkrar líkur á að efnileg fyrir-
sæta fari fram hjá báðum
skrifstofum. Enda lofum við
hverjum þeim endurgreiðslu
sem er hafnað eftir námskeið
hjá okkur en fær samt vinnu
hjá annarri þekktri umboðs-
skrifstofu innan ákveöins tíma.
Þessu þorum viö aö lofa
vegna þess aö við trúum ekki
að nokkur sem getur orðið góö
fyrirsæta geti fariö fram hjá
okkur."
Les sagöi að eftir aö þeir út-
völdu væru látnir vita væri mis-
jafnt hvað tæki við. Sumar
stúlknanna eru kannski of
ungar enn og er þá bent á aö
minna á sig þegar þær veröa
sextán ára. Aðrar fara kannski
til London fljótlega I reynslu-
myndatökur, kynna sig og sjá
hvernig þeim líkar. Enn aörar
vilja kannski koma aðeins
seinna. Þetta fer allt eftir því
hvernig stendur á hjá fólki.
Hann heldur áfram: „Um-
boðsskrifstofan hjálpar verð-
andi fyrirsætum aö finna hús-
næöi en hver og einn verður
aö borga leiguna sjálfur.
Starfsfólkiö fylgist líka með aö
krökkunum líði vel. Það er
þess hagur því þá hafa krakk-
arnir meiri möguleika á aö afla
góöra tekna sem skrifstofan
fær prósentuhlut af.“
I kynningarbæklingi er
mæörum boöið að koma meö
á námskeiðið og fá mynda-
töku. Komu einhverjar íslensk-
ar mæður?
„Nei, engin. Þaö er skrýtið
því að í Bretlandi kemur
mamman aö meðaltali meö
fjóröa hverjum þátttakanda. Sú
elsta sem viö höfum myndað
var fimmtíu og niu ára. Hún
stóö sig vel - var förðuð,
klædd í doppóttan kjól og
skemmti sér konunglega."
Hvernig stóö á því aö þú
gerðist fyrirsæta?
„Ég var aö læra arkitektúr
og var orðinn blankur, enda
búinn aö vera þrjú ár í há-
skóla. Ég var kominn yfir á
ávísanaheftinu þegar vinur
minn stakk upp á því aö ég
reyndi fyrir mér sem fyrirsæta
- þá gæti ég þénaö vel. í
fyrstu blés ég á þetta og sagði-
st ekki vilja leggja mig niöur
viö þaö.“ Les hló aö tilhugsun-
inni.
Svo fór þó að Les fór aö
starfa sem fyrirsæta. Honum
líkaði ágætlega því hann þurfti
aðeins aö vinna einn eöa tvo
daga í viku og gat því unnið
meö náminu. Aö lokum var
skólinn þó látinn víkja fyrir
starfinu.
„Ég hugsaði meö mér aö
arkitektanámið gæti beðiö,“
VIKAN 14 16.TBL. 1992