Vikan - 06.08.1992, Page 23

gjörlega eðlilegar og raunar fullar af raunsæi.
Mögulega má á orðalagi augnabliksins og um-
fjöllunarefni jafnframt átta sig á hvað er i
gangi. Svona skynjun, sem iðulega gerist þeg-
ar ég er að tala við fólk undir dulrænum áhrif-
um, greinir sjaldan annar en ég nema ég sem
sagt lýsi ítarlega þessum sérstöku upplifunum
mínum um leið og þær gerast sem er tiltölu-
lega auðvelt fyrir mig núna eftir tuttugu og níu
ára rólegheita þjálfun. Nokkuð sem var ekki
svo auðvelt hér á árum áður.
Venjulega er slík upplifun nátengd þeim
sem ég er að tala við og hans nánustu, bæði
hérna megin og hinum megin grafar. Skynjun-
in hefur þó einhvers konar sönnunargildi fyrir
viðkomandi, þó mér sé það ekki alltaf Ijóst fyrr
en eftir á vegna ókunnugleika við viðkomandi.
Ég hef aldrei upplifað dulræna skynjun sem
fellur undir vökusálfarir sem hefur verið nei-
kvæð eða á annan hátt skuggaleg, sem betur
fer.
MISMUNUR Á GEÐVEIKI OG
DULRÆNU
Ef við til samanburðar berum saman mögu-
lega dulrænar sálfarir og geðveiki þá er aug-
Ijós munur á þessu tvennu, til allrar hamingju
verð ég að segja, alveg sama hvort þær eiga
sér stað vakandi eða sofandi. Ef við íhugum
geðsjúkdóminn „autoscopi" þá er þar mikill
munur á því sem verið er að upplifa honum
tengt og því sem verður að teljast dulrænt fyrir-
bæri en ekki sjúkdómseinkenni, þó hvort
tveggja strangt til tekið tengist sálinni. Sjúk-
dómurinn „autoscopi" held ég að sé útskýrður
sem „sálarflækja" sem getur stafað af „skyn-
villu“ sem liggur hugsanlega í því að viðkom-
andi sjúklingur telur sig sjá líkama sinn vera
kominn eitthvað út í loftið eða buskann og vera
jafnvel staðbundinn þar tímanum saman, hon-
um til mikillar hrellingar, hlýtur að vera. Best er
þó að spyrja geðlækni eða sálfræðing um eðli
þessa sjúkdóms, því mig skortir bæði þekk-
ingu og réttar upplýsingar til umfjöllunar um
málefni sem fella má undir geðlæknisfræðina
eins og þessi sjúkdómur vitanlega gerir, enda
er slík umfjöllun hefðbundin, en mín tengd allt
öðrum fræðum og þá fyrst og fremst dulvísind-
um.
VITUNDIN GETUR VÍXLAST
MILLI ANDA OG EFNIS
Ég fullyrði að sálfarir eru aldeilis óskyldar áður-
nefndum sjúkdómi og fólgnar einmitt í því
gagnstæða, því að sá sem fer sálförum gerir
sér alltaf grein fyrir að hann er þrátt fyrir að sál-
in hverfi eitt augnablik úr efnislíkamanum samt
í sambandi við þann jarðneska vegna þess að
þaö liggur andlegur þráður frá þeim jarðneska
yfir í þann andlega sem slitnar ekki þrátt fyrir
að sálin eitt augnablik geti tekið sér bólfestu í
báðum líkömunum eða öðrum meira en hinum
eitt andartak, að því er virðist.
( algjörum undantekningartilvikum getur
þetta gerst, dulrænt séð, að einmitt vitund okk-
ar eins og víxlist mjög hratt á milli þessara
tveggja líkama. Það er að segja þess jarð-
neska og svo aftur þess andlega sem oftast er
kallaður „astrallíkami". Hafa ber í huga aö
slíkt ástand er ekki eitthvað sem er stöðugt í
gangi eða stendur tímunum saman og veldur
vandræðum og rugli. Þetta er ástand sem varir
venjulegast örstutt og endurtekur sig aldrei á
sama hátt nákvæmlega aftur. Fremur með ein-
hverjum frávikum þó aðalatriði séu áþekk frá
skipti til skiptis, enda um sálför að ræða en
ekki eitthvert annað fyrirbæri.
ÁSTANDIÐ RUGLAR EKKI
RÖKHUGSUN EÐA DÓMGREIND
Þetta er ástand sem alls ekki ruglar eðlilega
rökhugsun eða veldur dómgreindarleysi, þó
el sé hægt að fallast á að fólki getur brugðið ef
það upplifir slíkt einhverju sinni. Sér í lagi nátt-
úrlega þegar slíkt gerist í fyrsta sinn og við-
komandi er lítið upplýstur um eðli og marg-
breytileika dulrænna fyrirbæra. Fólk getur upp-
lifað dulræna skynjun án þess aö vera mjög
næmt, satt best að segja. Ef við erum þreytt
eða verðum fyrir skyndilegum áföllum getum
við um tima verið næmari á það yfirskilvitlega
í tilverunni, þó ekki sé það regla.
Hugsanlega einmitt vegna þessa sérkenni-
lega möguleika getur verið mjög erfitt til dæmis
fyrir sérhæfða í geðlækningum að átta sig fylli-
lega á hvort heldur er á ferðinni, þegar sálfarir
ber á góma, til dæmis sjúkdómurinn „auto-
scopi“ eða hreint og klárt dulrænt fyrirbæri.
Rétt er því að benda á það svo að enginn
misskilningurinn verði að sálfarir alveg ná-
kvæmlega eins og meðvitaðir draumar eru svo
sannarlega engir sjúkdómar og þess vegna
enginn varhugaverð sjúkdómseinkenni til stað-
ar í okkur þó við upplifum slíkt. Þó erfitt geti
verið af eðlilegum ástæðum að greina í fljótu
bragði þarna á milli, jafnvel fyrir sérfróða, hvort
sem þeir eru tengdir geðlæknisfræðinni eða
dularfræðinni, satt best að segja.
AUKIÐ FRELSI OG ANDLEG
VELLÍÐAN
Flestar lýsingar okkar sem teljum okkur fara
sálförum vakandi eða sofandi eru nokkuð svip-
aðar í flestum aðalatriðum þó ekki séu þær
nákvæmlega eins. Við tölum um ferðir utan lik-
amans til dæmis og eins og ég lýsti áðan ger-
ast þær án þess aö líkaminn breyti um eðlilega
starfsemi. Einmitt þess vegna getum við haldið
upþi samræðum og lýst mjög nákvæmlega því
sem við upplifum fyrir þeim sem situr við hlið
okkar á meðan á þessari meðvituðu vökusálför
stendur. Þetta mætti kalla sálför sem lýsir sér
eins og huglæg skynjun sem ekki er háð rök-
hugsun, fremur innsæishugsun, og gerist mjög
hratt. Hugsanlega á nokkrum sekúndubrotum
en hefur samt í för með sér þann möguleika að
við erum ekki háð því að vera það augnablikið
sem skynjunin stendur yfir endilega í því um-
hverfi sem jarðneski líkaminn er í. Heldur á
sama tíma erum við kannski í allt öðru um-
hverfi og getum lýst því jafnframt mjög ná-
kvæmlega.
Aftur á móti, þegar sálin yfirgefur jarðneska
líkamann eftir að við eins og dottum eða hugs-
anlega missum meðvitund og erum kannski
eins og að sofna, þá getur myndast og við
fundið eitt augnablik eins og gífurlegan þrýst-
ing á höfuðið og verðum þá
AUKIÐ FRELSI OG ANDLEG
VELLÍÐAN
Flestar lýsingar okkar sem teljum okkur fara
sálförum vakandi eða sofandi eru nokkuð svip-
aðar í flestum aðalatriðum þó ekki séu þær
nákvæmlega eins. Við tölum um ferðir utan lík-
amans til dæmis og eins og ég lýsti áðan ger-
ast þær án þess að líkaminn breyti um eðlilega
starfsemi. Einmitt þess vegna getum við haldið
uppi samræðum og lýst mjög nákvæmlega því
sem við upplifum fyrir þeim sem situr viö hlið
okkar á meðan á þessari meðvituðu vökusálför
stendur. Þetta mætti kalla sálför sem lýsir sér
eins og huglæg skynjun sem ekki er háö rök-
hugsun, fremur innsæishugsun, og gerist mjög
hratt. Hugsanlega á nokkrum sekúndubrotum
en hefur samt í för með sér þann möguleika að
við erum ekki háð því að vera það augnablikið
sem skynjunin stendur yfir endilega í þvi um-
hverfi sem jarðneski líkaminn er í. Heldur á
Framhald á bls. 40