Vikan - 06.08.1992, Side 34

ins og íslenska konsúlsins á
Nýja Sjálandi tókst loks aö út-
vega Friðfinni heimild til aö
koma inn í Nýja Sjáland án
vegabréfs. Síðasti dagurinn
okkar á Hawaii var heitur og
mollulegur. Viö kvöddum eyj-
una um miðnætti, fegin aö
geta haldið feröinni áfram.
MEÐ ANDFÆTLINGUM
Á NÝJA SJÁLANDI
Eftir margra tíma flug og þrem
flugvélum seinna lentum viö í
Wellington, höfuðborg Nýja
Sjálands. Sú borg átti eftir aö
með eindæmum fagurt og
minnir um sumt á ísland en er
miklu gróöursælla. Þarna eru
heitir hverir, jöklar, hraun og
eyðisandar en líka þéttur
runnagróöur sem við hér
myndum vissulega kalla
skóga. Landnemarnir, sem
flestir eru af bresku bergi
brotnir, fluttu meö sér menn-
ingu sína og enska flóru og
fánu. Viö híbýli manna eru
víðast blómagarðar, blanda af
ókunnum gróöri og evrópsk-
um. Annars staöar eru grösug
tún, skóglendi, vínekrur og
aldingarðar.
Dóra og
Benni hafa
lifaö saman
i gegnum
súrt og
sætt í ellefu
ár.
veröa heimili okkar um fimm
mánaöa skeið. Benni var hinn
hressasti enda haföi hann sof-
ið vel og verið ekið um flugvelli
sem fyrr greinir en viö hin vor-
um framlág þegar hér var
komið sögu. Eftir talsveröa biö
á flugvellinum kom smávaxinn
maður, nokkuð viö aldur, og
sótti okkur. Hann heilsaöi
snaggaralega og kynnti sig
sem J.B. Hann greip ferða-
töskurnar okkar sem náðu
honum upp undir mitti, blánaði
örlítiö í framan og tróð þeim
inn í farangursgeymslu glæsi-
legrar bifreiöar. Viö stóöum
hjá aðgerðalaus og dofin eftir
ferðina. Síöar fréttum við okk-
ur til skelfingar aö J.B. væri
bæöi hjartveikur og hálflamað-
ur í fótum. Hann ók okkur sem
leið lá á druslulegt hótel og tal-
aöi viðstöðulaust alla leiðina.
Hann kvaðst vera fyrrverandi
þingmaður og framkvæmda-
stjóri IHC (samtaka foreldra
fatlaðra á Nýja Sjálandi).
Nýja Sjáland varð heimili
okkar þennan tíma. Landið er
Mannlífið minnir um margt á
breskt og evrópskt mannlíf en
það er bjartara yfir fólki þarna
en í Bretlandi. Það er eins og
landnemarnir hafi skilið eftir
breska þunglyndið og ýmis
formlegheit og hefðir í gamla
landinu. Samhjálp er sjálf-
sagðari en víðast í norðrinu
enda þorri giftra kvenna hús-
mæður. Velferðarkerfi þeirra
var býsna fullkomið þar til
kreppan og ný hægri stjórn
skipulagði róttækan samdrátt
og einkavæðingu samneyslu á
örskömmum tíma síðastliðið
ár.
MAÓRÍAR SETJA SVIP
Á MANNLÍFIÐ
Innfæddir, sem nefnast Ma-
óríar, standa ekki jafnfætis
evrópsku landnemunum en
njóta þó meiri virðingar þarna
en títt er víðast annars staðar
þar sem afkomendur evrópskra
landnema ráða ríkjum. Menn-
ing Maóríanna er um margt
heillandi. Þeir eru náttúrufólk
og skiptast I marga ættbálka
sem sumir áttu sér fyrrum öfl-
ug samfélög. Sumir þessara
ættbálka veittu evrópskum
landnemum öflugt viðnám
með steinaldarvopnum sínum
og áunnu sér talsverða virð-
ingu Evrópumannanna. Kurt-
eisi þessa fólks, „rnana" þess
(persónutöfrar og útgeislun),
gestrisni og virðing fyrir gjöfum
jarðar á sér djúpar rætur.
Maóríar hafa sitt eigið ráöu-
neyti og nokkra sjálfstjórn í
eigin málum þótt margt megi
vissulega betur fara í þeim
efnum. Til dæmis má nefna að
ef ungur Maóríi gerist brotleg-
ur við landslög er máli hans oft
vfsað til öldunga ættbálks
hans og þykir það gefast vel.
Maóríar áttu sér ekki ritmál
og er frásagnarlist þeim því í
blóð borin enda undirstaða
þess að færa menningu þeirra
og sögu milli kynslóða. Við
nutum góðs af þessu, ekki síst
þegar Kein, innfæddur vinur
Friðfinns, var í heimsókn og
skemmti okkur með sögum og
söngvum og minnti þetta okk-
ur á íslenska sagnahefð.
Við fundum fljótlega góða
íbúð á einum fegursta stað
borgarinnar, við hafnarmynn-
ið. Skip og bátar af öllum
Benni á leiö í skólann. -
Þessum góöu skóm gatsleit
hann á einni viku þegar hann
fór aö hlaupa allt hvaö af tók.
hugsanlegum stærðum og
gerðum liðu framhjá gluggan-
um okkar og á kvöldin og um
helgar var þarna allt krökkt af
seglbátum. Sjórinn var svo tær
að óhætt var að synda í hon-
um rétt framan við húsið okkar
og nýttu strákarnir sér það
meðan hlýindi héldust.
íbúðin var rúmgóð og búin
allra nauðsynlegasta búnaði.
Við vorum alsæl að sleppa af
drungalegu hótelinu en nokkr-
um dögum síðar duttum við út
í undarlegum bólum um allan
skrokkinn. Fyrst héldum við að
við værum öll að fá mislinga í
annaö sinn en það var öðru
nær. íbúðin reyndist bústaður
milljóna flóa sem nú komust í
ferskt íslenskt blóð. Meindýra-
eyðir borgarinnar var kvaddur
út í skyndi og tókst fljótt og vel
að ráða niðurlögum þessarar
plágu.
SKÓLINN ÞAR SEM
SÉRHVERT BARN
ER DÝRMÆTT
Benni hóf nám í Clyde Quay-
skólanum þremur dögum eftir
komuna til borgarinnar. Það er
barnaskóli í grennd við heimili
okkar. Þar eru börn við nám
frá sautján mismunandi
þjóðum, þar af nokkur fötluð.
Lögum samkvæmt eiga öll
börn á Nýja Sjálandi skilyrðis-
lausan rétt á því að sækja al-
menna skóla, hvernig svo sem
þau eru á sig komin andlega
eða líkamlega. Benna var tek-
ið fádæma vel í skólanum.
Hann eignaöist fljótt vini og
naut talsverðra vinsælda.
Bestu vinir hans voru ættaðir
frá Skotlandi, Nýja Sjálandi,
Grikklandi, Samóa og Kóreu.
Hér líkt og heima og í banda-
rísku skólunum vakti það at-
hygli aö bestu vinir hans voru
úr hópi þeirra barna sem mest
máttu sín.
Hann var í skólanum frá
klukkan níu á morgnana til
klukkan þrjú alla virka daga.
Hann naut sérstaks stuðnings
uppeldisfulltrúa sautján tíma á
viku en var að öðru leyti í bekk
með um fjörutíu átta og níu
ára börnum undir stjórn
tveggja kennara.
í skólanum ríkti einstaklega
hlýr andi. Sérhvert barn var
bersýnilega dýrmætt og mikil-
vægt. Þarna líkt og í öllum
öðrum skólum á Nýja Sjálandi
eru foreldrar virkir þátttakend-
ur í daglegu starfi og í rekstri
skólans. Auk hefðbundins
bóknáms var þarna talsverð
áhersla lögð á listnám hvers
konar, dans, eróbik, teiknun,
málun, tónlist og ýmiss konar
föndur. Benni var með í þessu
öllu. Hann fékk sína eigin
hirslu svo óþarfi var að burð-
ast með þungar bækur á bak-
inu í skólann. Kennarar út-
bjuggu fljótt og vel einstaklings-
námsskrá fyrir hann í samráði
við mig og ýmis námsgögn.
Þarna var gott bókasafn
sem börnin notuðu mikið við
hvers kyns verkefnavinnu og
fékk Benni stimpil með nafninu
sínu svo hann gæti sjálfur tek-
ið út bækur. Dag hvern var
Benni um stund í hópi með
börnum sem ekki höfðu ensku
að móðurmáli og voru að læra
að lesa. Hann sat þá og skoð-
VIKAN 34 ló. TBL. 1992