Vikan - 06.08.1992, Qupperneq 40

JÓNA RÚNA frh. af bls. 23
sama tíma erum viö kannski í allt ööru um-
hverfi og getum lýst þvi jafnframt mjög ná-
kvæmlega.
Aftur á móti, þegar sálin yfirgefur jarðneska
líkamann eftir að viö eins og dottum eða hugs-
anlega missum meövitund og erum kannski
eins og aö sofna, þá getur myndast og viö
fundið eitt augnablik eins og gífurlegan þrýst-
ing á höfuðið og verðum þá eins og köld frá tá
og upp úr ásamt því að úr jarðneska líkaman-
um eins og hverfur allur máttur og við finnum
sálina eins og þrýstast út úr líkamanum í
gegnum höfuðið og upp úr hvirflinum. Þá er
eins og við svífum eins og fyrir ofan okkar eigin
líkama sem við á sama tíma sjáum mjög ná-
kvæmlega eins og ofan frá. Hoiíum beinlínis á
okkur eins og sofandi í rúminu okkar eða sitj-
andi á stól og við sjáum jafnframt þennan
streng eða þráð sem þú talar um, elskulegur,
sem er örfínn og hefur í dularsálfræðinni verið
kallaður „silfurþráðurinn". Þessu ástandi getur
fylgt mikil frelsis- og fagnaðartilfinning.
DAUÐINN AÐSKILUR SÁL OG
LÍKAMA ENDANLEGA
Silfurþráðurinn liggur á milli jarðneska líkam-
ans og þess andlega og er óumdeilanlega
fastur í báðum á sinn hvorum enda
þráðarins þegar um sálfarir er að ræða. Þessi
þráður virðist varna því að við verðum viðskila
við líkamann. Vegna þessarar staðreyndar ert
þú ekki í neinni hættu. Þessi strengur slitnar
ekki frá líkamanum, alveg sama hve langt þú
ferð á þessum ferðalögum þínum utan líkam-
ans, elskan.
Aftur á móti, þegar að því kemur að við eig-
um að fara endanlega úr líkamanum og þá
vegna þess að við erum að deyja, þá slitnar
þessi strengur sjálfkrafa. Guð ræður okkar
skapadægri og það kemur ekki fyrr en eitthvað
verður óstarfhæft í líkamanum og við vegna
sjúkdóma eða elli getum ekki lifað lengur. Það
má því segja að dauðinn einn geti valdið því
að þessi sérkennilegi silfraði þráður slitni.
SÁLFARIR ALGJÖRLEGA
SKAÐLAUSAR
Þú ert því ekki, elskulegur, í neinni hættu
vegna þessarar sórstöku dulrænu reynslu
þinnar, þó hún kunni að vekja með þér ein-
hvern ugg á meðan þú ert svona ungur og
óupplýstur í þessum málum dulhyggjunnar.
Það er ekkert grín að vera að upplifa eitthvað
sem fjöldinn upplifir kannski ekki og trúlega
einungis takmarkaður fjöldi fólks og eiga að
vera sáítur við slíkt jafnframt öllum stundum.
Sálfarir þínar geta alls ekki skaðað þig. Þú get-
ur einungis á meðan þú ert að venjast því að
þú ert svona orðinn pínulítið óöruggur með þig
og sennilega dálítið hræddur, sem er mjög
eðlilegt á fyrstu stigum dulrænna skynjana. Allt
sem er okkur ókunnugt getur að okkur þykir
ögrað öryggi okkar þangað til við eignumst
staðgóða þekkingu á því sem er í gangi. Þú
spurðir hvort algengt væri að fólk færi svona
eins og þú úr líkamanum og svarið er stutt og
laggott: „Já, en þó fáir miðað við allan þann
fjölda fólks sem lifir á jörðinni." Ég lýsti lítillega
minni eigin reynslu af vökusálförum til dæmis
fyrr í svarinu og vona að það virki vel á þig,
kæri Gummi. Ég upplifi jafnframt iðulega sál-
farir jafnframt sem tengjast svefninum og
finnst það ekkert tiltökumál, satt best að segja,
enda búin að upplifa svona nokkuð svo oft og
reyndar iðulega um ævina.
TAKMARKALAUST FRELSI NÁNAST
Eins og þú lýsir réttilega þá er mjög sérstakt að
upplifa sig utan eigin líkama. Því fylgir mikil
frelsistilfinníng og sumum finnst hreinn unaður
í því frjálsræði að geta hreint og beint svifið i
gegnum holt og hæðir, veggi og hurðir, án
þess að finna fyrir nokkrum óþægindum eða
höftum. Þú talar um að hafa meðal annars far-
ið sálförum á ókunnugar slóðir og eins heim til
kunnugra eins og frænda þíns.
Hvort tveggja getur verið laukrétt. Hvers
vegna að þú fórst þessa umræddu nótt sálför-
um heim til frænda þíns, sem var slasaður, veit
ég ekki. Mér dettur þó í hug að þegar honum
varð Ijóst að hann var slasaður og staddur
drukkinn heima hjá sér, aleinn, er sennilegt og
ekkert dularfullt við það þó hann hafi hugsað til
ástvina sinna, annað hvort hérna megin eða
jafnvel hinum megin grafar, í von um hjálp.
Þú ert næmur og getur hafa orðið fyrir ein-
hverjum hughrifum frá honum einmitt á þessu
augnabliki sem þú hverfur úr líkamanum þetta
umrædda kvöld og ert við það að sofna og
sennilegast kominn inn á einhverjar tíðnisveifl-
ur, huglægar, sem hann hefur jafnframt verið
inni á þetta kvöld. Ástand sem er efninu óviö-
komandi og sem hugsanir ykkar beggja hafa
verið tengdar inn á á þessu afmarkaða augna-
bliki. Þú kannt því ómeðvitað að hafa dregist
heim til hans þessa nótt fremur en eitthvað
annað, þó slíkt hefði verið mögulegt.
Tilganginn getur verið erfitt að útskýra og
kannski engin sérstök ástæða til annars en líta
sem svo á hann, sem er skynsamlegt og raun-
sætt, að með þessari upplifun hefur þér að
minnsta kosti orðið Ijóst eftir á að þú átt ekki
við geðræn vandamál að stríða heldur,hefur
þú oftar en ekki virðist vera verið að upp-
lifa sérkennilega dulræna skynjun. Skynjun
sem í þessu sérstaka tilviki fékkst sönnun fyrir
eftir á svo að ekki verður um villst.
MARGÞÆTTAR BREYTINGAR í
GANGI
Þú spyrð hvað sé að gerast með þig, elskuleg-
ur. Þú ert sennilega næmur og jafnvel á þenn-
an sérstaka hátt sálfara, að minnsta kosti
dulrænn. Vegna þess að þú ert unglingur að
fara í gegnum miklar líkamlegar sem sálrænar
breytingar getur þú orðið mun næmari á með-
an þú breytistfrá unglingi yfir í fullorðinn mann.
Tíðni þessara sálfara getur því orðið mun
meiri vegna eðlilegrar viðkvæmni og annarra
breytinga en varla svo að það verðið óbæri-
legt. Þú lærir smátt og smátt á þessa þætti og
þeir verða þér eðlilegir og alls ekki kvíðvæn-
legir þegar þú ert búinn að sætta þig við að
svona ert þú og því verður vart breytt. Til-
gangurinn er tæpast annar en að fá útrás
ákveðnum gáfum þér gefnum.
Þú spyrð hvort þetta sérstaka ástand sé
hættulegt fyrir líffæri þín. Ég hef aldrei heyrt
um slíkt. Sjálf hef ég upplifað margþætt dul-
ræn fyrirbæri og sé ekki að það hafi haft nein
áhrif á líkamlega heilsu mína mér vitandi,
nema síður sé. Ef gera ætti tilraun til að losa
þig við þessar dulrænu upplifanir er ansi hætt
við að það gengi stirðlega. Þú ert á vissan hátt
ríkari en sá sem ekki upplifir slíkar skynjanir
vegna þess að í þér er með þessum sérstaka
hætti starfhæft það sem kallað er sjötta skiln-
ingarvitið. Hvort þú síðar meir, þegar þú ert
orðinn eldri og þroskaðri, gætir notað eða
hreinlega þroskað þetta skilningarvit visvitandi
verður bara að koma í Ijós.
MIKILVÆGT AÐ RÆKTA JÁKVÆÐA
HUGSUN OG BÆNAHALD
Best er trúlega, ef þetta veldur þér áframhald-
andi hugarangri, að þú biðjir góðan Guð
um að sjá svo um að þessar upplifanir valdi
þér ekki kvíða og biðjir hann jafnframt um að
vernda þig fyrir óþægindum vegna þeirra. Þú
ættir ekki að hugsa mikið um þennan þátt í þér
á næstu árum og alls ekki láta hann verða
aðalatriðið í þínu lífi. Frekar áttu að einbeita
þér að því að klára skólann og rækta þitt dag-
lega líf og temja þér sem jákvæðastan hugs-
unarhátt. Ef þú síðar óhræddur kysir að láta
eitthvað gott af þér leiða á leiðum kærleiks-
hvetjandi lífsviðhorfa tengdum því leyndar-
dómsfulla í tilverunni er ekki ósennilegt að
slíkur vilji þinn myndi á einhvern hátt getað
tengst því sem þú virðist hafa og heitir sjötta
skilningarvitið og tengist alltaf dulargáfum ein-
hvers konar.
En best er að sá sem ætlar sér að verða
áhrifavaldur í lífi annarra, hvort sem er eftir
hefðbundnum leiðum eða þeim dulrænu, sé
sem friðsamastur og jákvæðastur í garð sjálfs
sin og annarra. Hafi jafnframt raunsæa og trú-
arlega sjálfstjórn ásamt því að lúta vilja Guðs í
öllu því sem fer betur á að hans vilji ráði en
ekki okkar mannanna. Við erum þrátt fyrir
margt og ágætt einungis ófullkomin í saman-
burði við Guð sem er fullkominn. Sem sagt;
vertu óhræddur við þessar sálfarir. Þær hafa
ekki skaðað þig og munu ekki gera það,
elskan, svo það er engin ástæða til kvíða af
þeirra völdum. Aftur á móti er allt fikt sem er
meðvitað og tengist því dulræna í tilveru okkar
slæmt mál og ætti enginn að standa í slíku
vegna hættu á vandræðum sem geta komið í
kjölfar þess sem við þekkjum ekki og höfum
enga stjórn á vegna þjálfunar- og þroskaleysis.
Kukl, kærleiksleysi og óvitaháttur andlegur er
ekki heppilegur þeim sem vilja vera á Guðs
vegum heldur þvert á móti.
Eða eins og góði gæinn sagði einu sinni að
gefnu tilefni í hópi með öðrum og óánægðum:
„Elskurnar mínar, ég er steinhissa hvað allt
sem ég er að gera gengur vel hjá mér. Ég
veit að það er ekkert sjálfsagt en svona er
það nú samt, enda bið ég Guð daglega að
vernda mig og leiðbeina inn á kristilegar
brautir. Það sama ættuð þið að gera. Þá
hættið þið að vera svona hrædd, óviss og
neikvæð. Guði er ekkert ómögulegt og
bænirnar gefa manni svo mikið öryggi,
vissu, von og frelsi. Var einhver að segja að
ég væri of trúaður? Nei, það er sko aldrei
hægt að vera of trúaður. Aftur á móti getur
maður orðið af ýmsum ástæðum og ekkert
síður af þeim andlegu of saddur um tíma
og þá er um að gera að hugsa um allt annað
og ögn jarðbundnara. Passa sig bara á að
fara ekki í hungurverkfall, eða þannig.“
Gangi þér virkilega vel, elskan, og vonandi
getur þú eitthvað grætt á þessum svörum. Guð
styrki þig á öllum þeim leiðum sem þér gætu
orðið til góðs.
Með vinsemd,
Jóna Rúna
VIKAN 40 16. TBL. 1992