Vikan - 06.08.1992, Blaðsíða 41

co
I
<
cí;
<
'O
INNS/tlSNEISTAR
Sundurlyndi
Alls kyns ósætti manna á
milli er heldur fyrir-
feröarmikiö oft á tíð-
um og þá á kostnað ögn mýkri
og mildari samskipta. Vissu-
lega getur verið að okkur finn-
ist miklar og misalvarlegar á-
stæður fyrir því að við deilum
hvert við annað. Flestir geta
fallist á að ekki sé neitt ýkja
óeðlilegt við það þó nánir og
fjölskyldubundnir láti af og til
tilleiðast og láti furðulegustu
hluti og atburði fara í sínar fín-
ustu og láti gamminn geisa í
þrasi og öðrum álíka leiðind-
um og blási þá duglega af kol-
unum. Við heyrum mikið um
alls kyns ófrið, bæði heima og
heiman, og stundum á því stigi
að af hefur hlotist bæði við-
skilnaður, þjáningar og deilur
sem vart hafa verið leystar
nema með gífurlegu magni
óþæginda fyrir alla málsaðila á
meðan stormurinn blés kröft-
ugast og ágreiningurinn var
leystur. Hvers kyns sundrung
hlýtur alltaf að skapa skilyrði
fyrir vandamál og mísskilning
sem getur oftar en ekki af sér
valdbeitingu og framferði sem
verður einhverjum fjötur um
fót, að minnsta kosti um tíma.
Ef við viljum efla friðsemd í
samskiptum borgar sig að tala
um allt það sem aflaga fer í
samskiptum okkar hvert við
annað, fremur en að velja að
þrasa eða nöldra um kannski
lítilmótlega atburði, atvik eða
framkomu annarra án þess
beinlínis að reyna að gefa líf
umræðum sem líklegar eru til
sátta. Samfélagslegar umræð-
ur, sem varða heill og hamingju
þjóðfélagsþegnanna, eru oft
þannig að misvitrir menn láta
hjá líða að miða umfjöllun sína
við mikilvægi málefnis, fremur
eru þeir og miklu oftar að kýta
um smáatriði og reyndar algjör
aukaatriði einhvers máls,
þannig að áður en nokkur
möguleiki er á nokkrum
skynsamlegum niðurstöðum
eru umræðurnar orðnar fúk-
yrðablandnar og neikvæðar
og ófriður þar sjaldan langt
undan. Auðvitað er engin á-
stæða til að ætla að við getum
öllum stundum verið sammála
um það sem takast á við
hverju sinni. Þó svo sé er eng-
in sérstök ástæða til að af-
greiða mál með einhvers kon-
ar sundrung eða öðrum og
álíka óskemmtilegum ágrein-
ingi. Við búum í veröld sem I
eru átök tveggja afla í for-
grunni. Það eru strangt til tekið
öflin gott og illt. Sumir segja að
engin vond öfl séu til, einungis
mismunandi góð öfl. Sann-
leikurinn er sennilega sá að
það eru til andstæður við allt.
Alveg sama hvort um er að
ræða veðurfar, fólk, atburði
eða aðstæður. Vegna þess er
engin ástæða til að ætla að
tvfdrægni þurfi að vera stööug
í samskiptum. Sem betur fer
getur ófriður orðið friður,
stormur að logni og myrkur að
Ijósi. Einmitt vegna þessa er
hyggilegt að breyta öllu atferli
sundrungar í hegðun sem er
hentugri og mun líklegri til að
auka á hamingju okkar og
hagsæld. Best er ef við finnum
innra með okkur til friðar og
kærleika en ekki ófriðar og
kulda. Ýtum út úr fasi og fram-
komu okkar hvers konar tví-
drægni en eflum þess í stað
virðuleik, siðfágaða hegðun
sem er friðsöm og göfgandi,
og hana nú. □
i T l / KEyR- 5UX. HvÍLÖi Gr 5ÓL0I 6,05- MOL * EilJÓ TiL AS TA/{ f-KiöU^ / GftmA r-T GAA5 Ha/APPmií 'a fók 5orða HER~ QEAU Tua/a/A
4 m
( s t- i —> 3 Ei/JS /
IM
i t H lTafiWv ÖELTi' £> Li TU KUSIC i / >
/ R Ei'/JS FAr/vá £> 'A FS-Ti' > " V > V ÍWGr • >
RíLWÖi' UWF/IAM
4E13- L(\*J iX BET/IA Z • > i í
óí> EóíiR J v / > - > f , 1
f<$.dd y/om V s~ > /3 ELTi —V—
KU5K GEFA m'A 6 ÍA REifci- HUöö vSu Mb- PU6L
/ L 3 V s~ L> ? g FáÐA >
Lausnarorð í síðasta blaði 1-8: STRANGAR
16. TBL 1992 VIKAN 41