Vikan - 06.08.1992, Síða 44

LES ROBERTSONOG LINDA PETURSDOTTIR
Framhald af bls. 15
ann um hvaöa möguleika þaö
á í þetta starf.“
Koma ekki líka margir sem
augljóst er aö hafa ekkert að
gera í fyrirsætustarfið?
„Þaö koma bæði stelpur og
strákar til okkar sem hafa
fengið hól fyrir útlit, annaö
hvort heima hjá sér eöa meðal
vina. Þau hafa kannski oft
fengið hvatningu til að verða
fyrirsætur og eiga oft bágt með
að skilja af hverju þau geta
það ekki. Á námskeiðinu
reynum við að skýra út hvers
vegna það er ekki nóg að vera
sætur eða hávaxinn. Við sýn-
um fram á að stúlka verður að
vera lagleg, hávaxin, greind,
hafa fallegar hreyfingar,
myndast vel og síðast en ekki
síst hafa góðan persónu-
leika."
Les sagði að á námskeiðinu
væri jafnframt reynt að benda
á aðrar starfsgreinar sem
tengdust tískuiðnaðinum.
Margir sem upphaflega vildu
gerast fyrirsætur fyndu önnur
störf við hæfi en fengju samt
hlutdeild í Ijómanum sem fylgir
þessum iðnaði, svo sem ferða-
lögum, góðum launum og
skemmtilegum veislum. Þar
mætti nefna förðunar- og hár-
greiðslufólk, Ijósmyndara og
starfsfólk umboðsskrifstof-
anna.
Nú vinnur þú enn við fyrir-
sætustörf jafnframt því að
sinna námskeiðahaldinu.
Hvort starfið er aðalstarf þitt?
„Ég veit það varla,“ sagði
Les og hugsaði sig um. Eins
og ég sagði er ég eiginlega
búinn að fá nóg af fyrirsætu-
starfinu eftir sex ár en það vill
svo til að um þessar mundir er
mikil eftirspurn eftir eldri
mönnum svo það heldur í
mig.“
Kallar þú þig eldri mann, tutt-
ugu og átta ára gamlan?
„Ætli það sé ekki réttara að
segja þroskaður. En ég get
líka litið út fyrir að vera þrjátíu
og fimm ára. í tískublaðinu
Vouge eru eingöngu þroskaðir
menn íklæddir jakkafötum.
Strákar um tvitugt sjást þar
ekki og hafa yfirleitt miklu
minna að gera núna . Þrosk-
aðir menn eru í tísku. Ég get
sem sagt haldið áfram lengi
enn en það eru takmörk fyrir
því hvað maður getur lengi
haft það að atvinnu að láta
taka af sér myndir. Ég vildi
heldur snúa mér að störfum
þar sem ég þarf að nota
höfuðið, eins og til dæmis
starfið mitt hjá The Fashion
Bureau."
Hvort gefur meira í aðra
hönd?
„Ja, í síðustu viku var ég
hér á íslandi við undirbúning
námskeiðsins. Þá bauöst mér
fyrirsætuverkefni í Englandi
og flaug þangað. Vinnan tók
einn dag og ég fékk tvö þús-
und pund (u.þ.b. tvö hundruð
DÚsund krónur) fyrir, sem er
miklu meira en ég fékk fyrir
undirbúning námskeiðsins."
Les hikaði og brosti. „Fjár-
hagslega hef ég meira út úr
fyrirsætustörfunum en það er
betra fyrir heilann að sinna
fyrirtækinu."
Varla getur þú kvartaö yfir
tekjunum af námskeiðinu?
„Það var ekki sérlega mikið
sem við þénuðum," svaraði
Les. „Það er dýrt fyrir níu
manns að fljúga til íslands og
gista á hóteli. Svo borgum við
leigu á aðstöðu og tækjum svo
það verður ekki svo mikið eftir.
Þó er nóg eftir til að við Linda
getum farið í gott sumarfrí.
Mér finnst mestu varða að fólk
hér á íslandi hafi séð að okkur
er treystandi og að við vinnum
jákvætt starf, því við Linda
höfum meira í hyggju hér á
landi.“
Við nánari eftirgrennslan
kom í Ijós að Linda og Les
ætla að hefja kynningu í út-
löndum á íslandi sem tilvöld-
um stað fyrir alls kyns mynda-
tökur. Þar gegnir birtan á
sumrin stóru hlutverki. Les
benti á að birtan gerði það að
verkum að hægt væri að taka
myndir nánast allan sólar-
hringinn. Þetta myndu margir
vilja nýta sér ef þeir fréttu af
þessu, svo og einstaka fegurð
landsins.
Eftir starfsfólki Les að
dæma myndi öðru fólki í
þessu fagi líka falla harla vel
hér á landi. Öllum sem störf-
uðu með Les á námskeiðinu
fannst svo gaman að þau
reyndu öll tiltæk ráð til að
missa af flugvélinni sem flutti
þau aftur heim.
„Áður en þau komu,“ sagði
Les, „leist þeim ekki meira en
svo á að koma hingað. ísland!
sögðu þau. Það er ekkert að
gerast þar. Er það ekki álíka
og Rússland? Bara snjór og
leiðindi. Nú eru þau hins vegar
á öðru máli. Þau hafa ferðast
um alla Evrópu en segja að
það sé skemmtilegast á ís-
landi og fallegt líka.“
„Eitthvert þeirra gekk svo
langt að segja að París væri
ekkert í samanþurði við
Reykjavík," skaut Linda inn í
■ en hún hafði fylgst með sam-
ræðunum. „Sjálfsagt eiga þau
líka öll eftir að koma hingaö
aftur.“
Umrætt starfsfólk verður þó
að svala ferðaþrá sinni i öðr-
um löndum á næstunni því
Les hyggst halda námskeið I
Noregi og Danmörku bráð-
lega.
„Það eru hlutfallslega fleiri
fallegar konur á Norðurlöndum
en annars staðar. Þær þurfa
ekki að hafa eins mikið fyrir
því að líta vel út og þurfa til
dæmis ekki eins mikinn farða
og konur annars staðar. Auk
þess tel ég að það sé markað-
ur fyrir starf okkar þar, eins og
hér á íslandi, því fáar eða eng-
ar stórar umboðsskrifstofur
starfa á Norðurlöndum. Það
hefur þvi minni tilgang að fara
til meginlands Evrópu þar sem
stærstu umboðsskrifstofur
heims hafa útibú. Hér á íslandi
eru til dæmis aðeins tvær stúlkn-
anna sem við völdum þegar
á skrá hjá íslenskum fyrir-
sætuumboðum. Önnur er hjá
Módel 79 og hin hjá lcelandic
Models."
Hverjar eru þær?
„Það væri ekki sanngjarnt
að segja frá því strax, hinna
vegna,“ svaraði Les og brosti.
(Lesendum skal bent á að
þessi orð voru töluð rétt aö
loknu námskeiðinu.)
Aö lokum vildum við fá að
vita meira um samband Les
og Lindu. Hvar og hvernig
kynntust þau?
„Það var fyrir einu ári í
Tokýo, í næturklúbbi." Les
varð fyrir svörum. „Ég var
mjög drukkinn en Linda
allsgáð. Þegar hún gekk inn
valt ég nærri því um koll við að
sjá hana. Guð minn góður -
hugsaði ég. Síðan eyddi ég
þremur sólarhringum í að skipu-
leggja hvernig ég ætti að ná í
hana því að í byrjun vildi hún
ekkert með mig hafa.“
„Mér leist ekkert á hann í
fyrstu." Þaö var Linda sem
lagði orð í belg.
Les leit stríðnislega á Lindu
og hélt áfram. „Vinkona henn-
ar var með vini mínum sem
bjó í sömu íbúð og ég. Hún
var mikið hjá honum og ég
nýtti mér það. Ég sagði henni
alla bestu brandarana sem ég
kunni, vaknaði snemma, rak-
aði mig og klæddi mig í bestu
fötin mín. Svo ætlaðist ég
auðvitað til að vinkonan segði
Lindu hvaö ég væri fyndinn,
skemmtilegur og sætur."
Les hefur greinilega orðið
að ósk sinni og eins gott fyrir
hann að Linda lét ekki fyrstu
áhrifin sem hann hafði á hana
ráða úrslitum.
„Að lokum tókst mér að fá
hana með mér á indverskan
matsölustað," hélt Les áfram.
„Þar gaf ég henni góðan mat
og stjanaði við hana. Hún trúir
dví ekki enn þann dag í dag
að hún hafi gengið í vel undir-
búna gildru."
Sagt er aö fjarlægðin geri
fjöllin blá og mennina meiri.
Samt hlýtur að vera erfitt að
vera í föstu sambandi milli
landa. Eins og er býr Linda í
Reykjavlk en Les í London.
„Við ætlum að fara saman í
frí núna til Bali eða Thai-
lands,“ sagði Les. „Svo tekur
hversdagsleikinn við. Síðan
oyrfti hún að læra að matreiöa
grænmetisrétti því ég hef verið
grænmetisæta í átta ár. Linda
er ekki orðin það - ennþá,“
bætti hann við og sendi henni
ásakandi augnaráð.
Það var ekki að sjá að Linda
kippti sér upp viö þetta og hún
sagði brosandi: „Hann er líka
á móti súkkulaði og kok, allri
óhollustu yfirleitt. Svo er hann
friðarsinni og á móti drápum á
dýrum, til dæmis hvölum."
„Ég veit hvað kom fyrir Bri-
an Adams þegar hann kom
hingað og sagði frá afstöðu
sinni til hvalveiða," sagði Les.
„Ég ætla ekki að lenda í því
sama, svo elskurnar mínar,
drepið þá endilega alla - hval-
ina.“ Les hló stríðnislega.
Honum tókst ekki að dylja
skoðanir sínar þrátt fyrir þessi
orð en nóg um það að sinni.
Nú var lögð fyrir hann spurn-
ing af allt öðrum toga.
Eruð þiö Linda trúlofuð?
„Nei,“ svaraði Les. „Linda
er bara tuttugu og tveggja ára
og ætti að gera ótalmargt áöur
en hún festir ráð sitt.“
Það er þá ekki búið að
ákveöa brúðkaupsdaginn?
„Nei,“ svaraði Les. „Hreint
ekki.“
Það er þá enn möguleiki fyr-
ir íslenska karlmenn að fá
Lindu fyrir konu?
Les brosti. „Við höfum
hugsað okkur að búa saman
og sjá hvað setur. Lindu lang-
ar að við búum á íslandi á
sumrin og í London á veturna.
Það fer allt eftir gengi The
Fashion Bureau. Fyrirtækið er
aðeins nokkurra mánaða
gamalt og ég er enn að ham-
ast við að læra allt um mark-
aðssetningu, almannatengsl
og þess háttar, svo að það er
alveg á huldu hvernig þetta
gengur allt og hvar ég bý (
framtiðinni. Það gæti eins orð-
ið í Bandaríkjunum."
Þegar þetta tölublað Vik-
unnar berst lesendum verður
Les floginn til Bretlands. Linda
gæti hins vegar verið hér enn
- ófarin í sumarfríið, svo -
strákar! - drífið ykkur nú! □
i
VIKAN 44 16.TBL. 1992