Vikan - 15.10.1992, Side 51

ekki eftir því sem við getum kallað frumeðli.
Þetta verður allt að koma af sjálfu sér. Við
erum allir meira og minna sjálflærðir.
Ragnar: Svo höfum við verið að æfa mikið
saman núna.
Vikan: Hvenær byrjaðirðu að spila?
Ragnar: Fjórtán ára. Ég er tuttugu og fjög-
urra ára núna. Ég var eiginlega búinn að
leggja trommurnar á hilluna þegar ég byrjaði
með Lipstick Lovers.
Vikan: í hvaða hljómsveitum hafðirðu ver-
ið?
Ragnar: Bara óþekktum bílskúrsböndum.
Vikan: En þú, Bjarki?
Bjarki: Það er það sama með mig. Ég var
síðan líka í nokkrum smáböndum i Bandarikj-
unum. Þar tóku margir upp hárið og stóðu
síðan fyrir framan spegilinn í marga klukku-
tíma. Þegar átti að fara að spila gerðist ekk-
ert. Menn vissu að það þyrfti ákveðna ímynd,
sinntu henni og gleymdu tónlistinni. Hjá okkur
í Lipstick Lovers er númer eitt tvö og þrjú að
hafa músíkina á hreinu og svo heppilega vildi
til að við erum allir svona rokk og ról týpur.
Vikan: Sömu týpur segirðu, samt eruð þið
eins og gripnir hvor úr sinni áttinni?
Bjarki: Já, hann er í vinnunni, ekki ég.
Vikan: Léstu þá klippa þig áður en þú
komst í viðtalið?
Ragnar: Nei, alls ekki. Ég kann bara betur
við mig með stutt hár. Samt er ég rokkari af
lífi og sál. Ég hef gaman af því að vera fínt
klæddur og ég hef gaman af því að vera
rokkklæddur þegar ég er að spila. Þetta er
hálfgert leiksvið hjá mér.
Bjarki: Það er einmitt gott að hafa þá tvo
svona vegna þess að þegar fólk sér einhverja
tvo síðhærða gaura eins og mig og hinn gítar-
leikarann þá heldur það að þetta sé eitthvert
þungarokksdæmi en þegar hinir tveir, þessir
stutthærðu, bætast við þá er þetta poppdæmi.
Við erum þarna einhvers staðar í miðjunni,
þetta er bara rokk og ról og búið mál, sko. Við
vorum einmitt að pæla í því um daginn hvern-
ig við náum sameiginlegri stefnu þrátt fyrir að
vera ólíkir þegar við komum saman og spil-
um.
Vikan: Eruð þið þá ólíkir lika í einkalífinu?
Ragnar: Ja, við erum allir á föstu.
Vikan: Fjölskyldumenn, jafnvel?
Ragnar: Við Heimir eigum báðir börn.
i'
21.TBL. 1992 VIKAN 51