Vikan - 16.06.1993, Blaðsíða 29

að fara í alvarlega megrun og
var reyndar búin að prófa
marga kúra án árangurs þeg-
ar ég uppgötvaði Zero-3. Ég
hafði líka reynt að stunda leik-
fimi og fara reglulega (
trimmtæki. Ég var búin að
hugsa mig lengi um þegar ég
lét loks til skarar skríða og
byrjaði. Árangurinn varð sá að
ég missti 41 kíló á einu ári.
Fyrstu vikurnar gekk þetta
mjög vel en svo komu tímabili
þegar þyngdin stóð í stað,
tvær til þrjár vikur. Þá er mikil-
vægt að gefast ekki upp held-
ur halda áfram. Gott er að
vigta sig alltaf á sömu dögum,
ég geri það alltaf á laugardög-
Hér og á stóru myndinni sjá-
um vió Hrafnhildi í dag.
Manni hennar hefur veriö
óskaó til hamingju með nýju
konuna! Hún dauósér eftir aó
hafa ekki farió fyrr i megrun.
um. Ég hef ekki átt í neins
konar erfiðleikum í tengslum
við megrunina og hef ekki
orðið vör við neinar aukaverk-
anir af hylkjunm."
- Stundaðirðu íþróttir með?
..Nei, ég vildi prófa að vera i
þessu eingöngu."
VERA STAÐFASTUR
- Er þetta kannski eins og að
hætta að reykja. þegar fólk
ákveður að grenna sig veru-
lega?
..Ég get trúað að þetta sé
svipuð ákvörðun þó að ég
hafi aldrei reykt sjálf. Maður
þarf að vera staðfastur og má
ekki vorkenna sjálfum sér. Ég
gerði það kannski fyrstu vik-
urnar og hugsaði mikið um
hvað aðrir mættu borða en
ekki ég sjálf. Ég hef gætt
þess að sneiða hjá öllum
sætindum og vera alltaf með-
vituð um það sem ég set ofan
i mig, annars getur maður
skemmt fyrir sér. Það má
flytja til dagana sem maður
borðar ekkert ef manni er til
dæmis boðið út að borða eða
vill af sérstökum ástæðum
geta notið matar og drykkjar.
Ég þurfti að gera slikt nokkuð
oft fyrst eftir að ég byrjaði og
á tímabili hélt ég að þetta
mundi ekki hafast."
- Hvernig líður þér þá
daga sem þú mátt ekki
borða?
„Ég hugsa ekkert út í það,
þetta er eins og hver annar
vani. Maður verður saddur af
hylkjunum og þarf ekki að
borða neitt annað þann dag-
inn. Hina dagana borða ég
heldur ekki eins mikið og ég
gerði áður en megrunin hófst.
Matarlystin minnkar sjálfkrafa,
löngunin verður minni, slíkt
gerist mjög fljótlega."
- Hversu lengi hafðir þú
verið ofþung?
„í tólf til fimmtán ár. Ég var
farin að finna fyrir þessu og
offitan var farin að há mér.
Þetta er allt annað líf núna.
ekkert sambærilegt, en það
sér maður auðvitað ekki fyrr
en eftir á. Mér líður miklu bet-
ur að öllu leyti og dauðsé eftir
að hafa ekki gert þetta löngu
fyrr. Þetta hefur líka breytt
ýmsu fyrir mig varðandi sam-
skipti við annað fólk og ég er
duglegri en áður að fara út á
meðal fólks. Þess má líka
geta að ég nota nú föt sem
eru sjö númerum minni en ég
notaði þegar ég var upp á mitt
besta. Fyrstu vikurnar var ég í
þvi að þrengja gömlu fötin.
það var mjög gaman. Maður-
inn minn er afskaplega
ánægður með árangurinn og
honum hefur jafnvel verið
óskað til hamingju með nýju
konuna, svo er fólk í gríni að
spyrja hvar Hrafnhildur sé.
þessi gamla, góða.
Ég ætla að halda þessu
áfram þangað til ég hef náð
kjörþyngd en hún er ekki langt
undan."
- Verður maður ekki bara
háður þessu?
■ „Það held ég ekki. Ég ætla
að gæta min á því að hætta
um leið og ég hef náð settu
marki. Síðan get ég byrjað
aftur ef mér sýnist allt ætla
sömu leið til baka."
Þess má geta að Zero-3
megrunarkúrinn fæst í Heilsu-
búðinni við Álfabakka eða
Belís-pöntunarsímanum. 91-
667580.
- Hvert er hlutfall Banda-
ríkjamanna af ferðamönnum
sem koma til íslands?
Þetta er stærsti hópurinn,
um það bil tuttugu og fimm
þúsund manns á ári en Þjóð-
verjar eru aðeins færri. Heild-
arfjöldi ferðamanna er hins
vegar um hundrað og fimmtíu
þúsund á ári. Það góða við
bandarísku ferðamennina er
að þeir eyða næstum því tvö-
falt á við aðra sem koma en
flest fólkið sem við fáum
er á leið-
inni til Evr-
ópu í þriðja
eða fjórða
sinn. Við
fáum fólk
sem ferðast
mikið og á
nóg af pen-
ingum. Banda-
rísku ferða-
mennirnir skila
sér líka fyrir utan háannatím-
ann en það hefur verið stefnan
hjá okkur að teygja úr ferða-
mannatímanum eins og hægt
er. Ekki má þó leita langt yfir
skammt, beint fyrir framan nef-
ið á okkur eru tugir þúsunda
farþega sem fara í gegnum
flugstöðina í Keflavík án þess
að fara inn í landið. Lítið er
eins og er gert til að laða þetta
fólk til (slands. Þessu verður
að veita meiri athygli og vera
með áróður í gangi á sem
flestum vígstöðvum f sam-
vinnu við viðkomandi hags-
munaaðila.
Annað stórt mál, sem er
stööugt deiluefni í ferðamálun-
um, er hvort við eigum að
byggja ráðstefnuhöll á íslandi.
Allar siðmenntaðar þjóðir eru
með svoleiðis og ástaeðan fyrir
því er ósköp einföld - það
skilar þjóðarbúinu hagnaði.
Þetta á ekkert að vera bitbein
en menn hafa verið að velta
fyrir sér nýtingunni á húsnæði
af þessu tagi. Mín skoðun er
sú að ráðstefnuhöll eigi að
þjóna einum tilgangi en ekki
eigi að vera að rembast við að
hafa hana fyrir hljómleikahöll
eða annars konar samkomu-
stað. Ekki er litið á það sem
óeðlilegan hlut þótt frystitog-
arar liggi í tugatali við
land-
Ef tíu þúsund
íslenskir
hestar væru i
Ameríku er
enginn vafi á
því aö viö
fengjum
a.m.k. þrjú til
f jögur þús.
feröamenn tll
íslands á ári
bara út á
þaö.
festar
þegar ekki gefur á sjó.
Menn stökkva ekki til og breyta
þeim í skemmtiferðaskip á milli
vertíða.
Ef málið snýst ekki um fisk-
veiðar eða kemur rollum ekki
við á einn eða annan hátt er
eins og (slendingar eigi erfitt
með að sjá hagnaðarmögu-
leikana sem eru til staðar. ís-
lendingar hafa verið tregir til
að fjárfesta í markaðssetningu
en það er eina leiðin til að
auka ferðamannastrauminn til
landsins. Það er í rauninni
hægt að líkja ráðstefnuhöll við
frystitogara því hún er ekkert
annað en staður þar sem hrá-
efnið er fólk en ekki fiskur.”
Þá er kominn tími fyrir Einar
að fara á hádegisfund og við
siglum niður Manhattan í gul-
um leigubíl. Á leiðinni virði ég
fyrir mér mannhafið fyrir utan
gluggana og ég hugsa um alla
fiskana sem ganga óverkaðir
um bæinn. □
Þaö góöa
viö banda-
rísku
feröa-
mennina
er aö þeir
eyöa
næstum
þvf tvöfalt
á vió aöra.
12.TBL. 1993 VIKAN 29