Vikan - 16.06.1993, Page 36

okkur fyrir i starfi okkar sem
herbergisþernur. Áöur en við
gátum hafið störf þurfti að
leiðrétta misskilninginn hjá
nýja starfs mannastjóranum
og samskipti okkar við þá
konu voru heilt ævintýri út af
fyrir sig því hún var dálítið
Ijóshærð og dálítið heimsk og
skildi bara ekkert í þessu -
auk þess sem hún talaði ekki
stakt orð í ensku.
Viö fengum einn dag til aö
koma okkur fyrir áður en viö
hæfum störf. Herbergið, sem
við fengum, var í fallegu en
gömlu og niðurníddu húsi frá
árinu 1414. Það stóð á hót-
ellóðinni en hótelið sjálft er
gamalt munkaklaustur. Eng-
inn hafði búið í herberginu frá
síðasta sumri og þar sem ekki
hafði verið búist við okkur var
ekki búið að taka þar til. Það
voru því gular, grænar og
rauðar pöddur og kóngulær af
öllum stærðum og gerðum
sem tóku á móti okkur. Eftir
að hafa jafnað okkur á þeirri
sjón sem blasti viö okkur hóf-
um við útrýmingarherferð
vopnaðar sápu og sýklaeyði
og um kvöldiö sáum við að
þetta var alveg Ijómandi fal-
legt herbergi, stórt, bleikt og
rúmgott.
Eftir þessa og nokkra fleiri
byrjunarerfiðleika get ég ekki
sagt að við höfum verið himin-
lifandi en við vorum ákveðnar
í að gefast ekki upp. Vinnan
var mjög erfið og vinnutíminn
frá sjö á morgnana til hálffjög-
ur á daginn. Veörið var mjög
leíðinlegt fyrstu vikurnar og
það rigndi mikið. Maturinn var
4Anna og
Arnd í
kanó-
siglingu.
▲ íslensku
stelpurnar
á Steigen-
berger-
hótelinu.
Sía,
Magga,
Matthildur,
Anna og
Sigrún.
yfirleitt mjög vondur. Við
þekktum fáa og vorum of
þreyttar á kvöldin til aö kanna
næturlífið.
Einn daginn ákváöum við
að breyta þessum meinlæta
lifnaðarháttum sem fólust í því
að vinna, borða, sofa, skrifa
bréf, sofa, borða og vinna. Við
þrömmuðum því upp í háskól-
ann, ákveðnar í að kynnast
einhverjum Þjóðverjum. Allt
fór að óskum, við hittum strax
eina manninn sem við könn-
uöumst við í þessum tuttugu
þúsund manna skóla. Hann
kynnti okkur fyrir vinum sínum
og viö komumst að því að
nokkrir dyravarðanna á hótel-
inu voru í háskólanum. Þeir
fóru með okkur í partí, á kaffi-
hús, fleiri partí, böll og þar
fram eftir götunum.
Á einu háskólaballinu hitt-
um við Volker og Arnd og þar
með vorum við komnar inn í
góðan vinahóp í háskólanum.
Volker bjó á stúdentagarði þar
sem matarboð og partí voru
því sem næst daglegir við-
burðir. Við tóku stanslausar
skemmtanir og skyndilega
vorum við ekkert þreyttar
lengur. Það leið ekki eitt kvöld
án þess að viö færum eitt-
hvaö út, oftast á kaffihús,
pöbba eða í mat til Volker
sem var ánægjuleg tilbreyting
frá kartöflusúpunni á hótelinu.
Veðrið skánaði líka til muna
og í lok júlí og byrjun ágúst
var hitastigið á milli 35 og 40
gráður enda liggur Konstanz
á nokkurs konar suðupunkti í
dal á milli hárra fjalla.
í byrjun júní eða um svipað
leyti og allt snerist til betri
vegar mættum við tveimur ís-
lenskum stelpum í bænum og
komumst að því okkur til mik-
illar undrunar að þær höfðu
ráðið sig sem aðstoðarþjóna
á veitingastað á hótelinu sem
við unnum á. Þetta voru
Magga og Matthildur sem
urðu fljótlega góðar vinkonur
okkar. Stuttu síðar kynntumst
við nokkrum íslenskum krökk-
um sem voru í málaskóla
þarna í Konstanz. Fljótlega
byrjuðu belgískar og franskar
stelpur, sem stunduðu nám í
hótelskólum, að vinna á hótel-
inu auk nokkurra irskra og
einnar breskrar sem átti eftir
að verða góð vinkona mín en
þær höfðu komið þarna í
sama tilgangi og við. Þessar
stelpur fluttu inn I húsiö okkar
og vorum við þá ekki lengur
einar í þessu stóra, gamla
húsi. Allt I einu vorum við
búnar að eignast fullt af kunn-
ingjum og nokkra góða vini.
Einhvern veginn atvikaðist
það þannig að við vorum
miklu meira með Þjóðverjun-
um og írunum en íslendingum
enda vorum við komnar til
Þýskalands I þeim tilgangi að
upplifa eitthvað nýtt.
Þó aö öllum skemmtistöö-
um að einum undanskildum
væri lokað klukkan eitt á virk-
um dögum og þrjú um helgar
var skemmtanalífið í Kon-
stanz stórgott. Aðalstaðurinn
var Wunderbar og þangað
flykktist fólk á kvöldin frá öll-
um bæjunum í kring og ekki
síst frá Sviss en skemmtana-
lífið þar var ansi bágboriö.
Áður en langt um leið kynnt-
umst við eigandanum að
Wunderbar og þar með öllum
helstu stuöboltunum í bænum
sem reyndar voru af misjöfnu
sauðahúsi. Það var alltaf
gaman á Wunderbar og á
föstudögum var dansað úti
undir berum himni í þrjátíu
stiga hita og ósjaldan skrupp-
um við niöur á strönd þegar
skemmtistöðunum hafði veriö
lokað og syntum í vatninu. Á
eftir kveiktum við eld og feng-
um okkur kannski bjór eða
rauðvín. Krakkar í Þýskalandi
drekka mjög lítið samanborið
við íslendinga en marijúana er
algengt, bæði hjá háskóla-
krökkum og öðrum. Við létum
þaö þó eiga sig og héldum
okkur við rauðvínið.
Þó aö við stunduðum
skemmtanalífið grimmt þenn-
an tíma og mættum stundum í
vinnuna eftir aðeins nokkurra
tíma svefn slógum við aldrei
slöku við þar. Hefðum við gert
það hefðum við umsvifalaust
verið reknar. Frú Hansen, yfir-
36 VIKAN 12. TBL. 1993