Vikan - 20.05.1995, Blaðsíða 18

SAGA SÆVARS
myndu ganga frá mér. Þeir
tóku mig nokkurum sinnum
hengingartaki og missti ég
meðvitund af og til.
ÓLÖGLEG EIGNATAKA
Stuttu eftir handtöku, eða
þann 14. desember 1975,
var lagt hald á persónulegar
eigur mínar að Þverbrekku 4
í Kópavogi. Ekki var gerð
nein skrá yfir þá hluti sem
lagt var hald á. Samkvæmt
bókun lögreglu við Hverfis-
götu 14. des. 1975: „Farið
var yfir mikið magn skjala
sem var lagt hald á að Þver-
brekku 4 á heimili Sævars."
Enginn dómsúrskurður var
kveðinn ugp sem heimilaði
að hald yrði lagt á eigur mfn-
Ásetningur rannsókna-
raðila er augljós. Á blaða-
mannafundi fullyrða þeir að
sakborningar hafi gerst
sekir um að minnsta kosti
eitt morð og hafi jafnvel
fleiri mannslíf á samvisk-
unni. Þeir viðurkenna hins
vegar að þeir hafi engar
sannanir í höndunum,
hvorki játningar, lík né önn-
ur efnisleg gögn, máli sínu
til stuðnings. Þeir geta ekki
einu sinni skýrt frá því hvað
hafi verið kveikjan að grun-
semdum þeirra. Þeir lofa
hins vegar blaðamönnum
að þeir muni vinna „myrkr-
anna á milli" til þess að
upplýsa þessi dularfullu
mál og þó að játning á verk-
að fólkið, sem þar bjó, hafi
ekki orðið vart við neinn há-
vaða sem hægt væri að
setja f samband við þá at-
burði sem áttu að hafa gerst.
Enginn þeirra sjö aðila, sem
Grétar náði tali af á Hamars-
braut, mundi eftir neinu
óeðlilegu í janúarmánuði ár-
ið 1974.
FJARVISTARSÖNNUN
SKOTIÐ UNDAN
í fórum Arnar Höskulds-
sonar, fulltrúa Sakadóms,
voru málsskjöl frá Sakadómi
í ávana- og fíkniefnamálum
varðandi ólöglega meðferð
kannabisefna Sævars Cies-
ielski og fleiri. Á bls. 62 í
sömu gögnum gerir Viggó
RANNSÓKNARAÐILAR
DÆMDU Í MÁLINU
Sakadómur og rannsókn-
arlögreglan voru undir stjórn
yfirsakadómara sem jafn-
framt bar ábyrgð á rannsókn
málsins. Framkvæmda- og
dómsvald var á sömu hendi
sem samrýmist ekki mann-
réttindasáttmála Evrópu sem
Island var og er aðili að.
Einnig var það galli á
dómsmeðferð að ákærðu
fengu ekki að kynna sér sak-
argögn fyrr en löngu eftir að
kveðinn var upp dómur í
Sakadómi Reykjavíkur 19.
desemþer 1977. Þessi vinnu-
brögð samræmast ekki mann-
réttindasáttmála Evrópu.
Síöumúla-
fangelsíó.
Sævar
segist
hafa ver-
iö haföur
þar í fót-
járnum
tvívegis í
sex vikur
alls.
Meinaó
aö hafa
sængur-
fatnaö,
Ijós látió
loga í
klefanum
vikum
saman og
haldió
vöku fyrir
honum
meó há-
reysti.
ar. Ekki var gefin heimild til
þess að segja upp leigu-
samningi húsnæðisins sem
ég hafði til umráða.
Ekki verður séð hvaða til-
gangi það þjónaði í fjárdrátt-
armáli að leggja hald á pers-
ónulega muni eða fjarlægja
húsgögn og aðrar eigur frá
heimili mínu ef það tengdist
ekki sakarefninu. Freistandi
er að álykta að þá þegar hafi
verið búið að hanna at-
burðarás G.G. mála og ætla
mér aðild að þessum mál-
um.
YFIRLÝSINGAR
FULLTRÚA SAKADÓMS
Rannsóknaraðilar gáfu yf-
irlýsingar til fjölmiðla við upp-
haf rannsóknar. í Vísi var
haft eftir aðalfulltrúa Saka-
dóms Reykjavíkur, Erni
Höskuldssyni, um hina grun-
uðu: „Það er ekki hægt að
segja að þeir hafi ekkert við-
urkennt, en þetta gengur
hægt og rólega, játning á
verkinu liggur ekki fyrir.“
Lögmenn voru boðaðir á
fund í Sakadómi Reykjavíkur
af Erni Höskuldssyni sam-
kvæmt boðun. Þar var þeim
meinað að hafa samband
við skjólstæðinga sína:
...því málið er á við-
kvæmu stigi“.
inu liggi ekki fyrir verður
hennar aflað „hægt og ró-
lega“.
SÝNDARMENNSKA
í skýrslu, sem tekin var af
Albert Klahn Skaftasyni
þann 23. desember, segist
hann hafa ekið með farm á
ákveðinn stað út í Hafnar-
fjarðarhraun. Ekki voru kall-
aðir út leitarflokkar til að leita
á því svæði sem Albert
nefndi.
Ekki var gerð vettvangs-
rannsókn á Hamarsbraut fyrr
en mörgum mánuðum seinna
og þá fjarlægt teppi úr íbúð-
inni og teknar Ijósmyndir.
Ekki var gerð hin hefð-
bundna vettvangsskýrsla þar
sem tilgreind eru sýni sem
tekin voru.
HLIÐRUN
STAÐREYNDA
Grétari Sæmundssyni rann-
sóknarlögreglumanni var fal-
ið í aprílmánuði 1976 að tala
við fólk sem bjó á Hamars-
braut 11 í janúar 1974. Grét-
ar gerði ekki neina skýrslu í
þessu sambandi, ekki fyrr en
Gísli Guðmundsson yfirlög-
regluþjónn krafðist hennar í
marsmánuði 1977. í skýrsl-
unni kemur fram að mjög
hljóðbært sé milli hæða og
Guðmundsson leigubílstjóri
grein fyrir því að hann hafi
ekið með mig föstudaginn
25. janúar austur í Gljúfurár-
holt í Ölfusi. Ég hafi haft
með mér mat, farið einsam-
all og ætlað að dvelja þar í
heimsókn í einhvern tíma. í
gögnum fíkniefnadómstóls-
ins má einníg sjá að ég hafi
ekki komið aftur til Reykja-
víkur fyrr en sunnudaginn
27. janúar en þá ók Viggó
Guðmundsson mér að Ham-
arsbraut 11 og kom ég þang-
að í fyrsta sinn eftir langan
tíma.
Örn Höskuldsson, Eggert
N. Bjarnason og Sigurbjörn
Víðir Eggertsson tjáðu allir
Gísla Gðmundssyni að Viggó
hefði verið tekinn til yfir-
heyrslu og verið geymdur
um tíma í vörslu lögreglunn-
ar en láðst hefði að taka
skýrslu eða skrá niður fram-
burð hans!
Hvergi finnst gæsluvarð-
haldsúrskurður sem var
kveðinn upp yfir Viggó, eða
á hvaða forsendum hann var
gerður.
Sakadómarar kröfðust
ekki skýringa. Hvorki var
Viggó Guðmundsson spurð-
ur fyrir dómi né haft upp á
því fólki sem bjó austur í
Gljúfurárholti á þeim tíma.
FANGAVERÐIR TÓKU
ÞÁTT Í ÓLÖGMÆTUM
AÐGERÐUM
Mér var meinað um útivist
í marga mánuði. Hafður í fót-
járnum tvívegis í sex vikur
alls. Meinað að hafa sæng-
urfatnað í níu mánuði. Það
var tekið af mér tóbak auk
skriffæra og lesefnis. Ljós
látið loga í klefanum vikum
saman. Haldið var vöku fyrir
mér með háreysti og öðrum
ofbeldisverkum.
Hlynur Þór Magnússon,
sem var fangavörður í fang-
elsinu að Síðumúla, segir í
viðtali við vikublaðið Eintak
14. apríl 1994 að fangavörð-
unum hafi verið sigað á sak-
borninga af rannsóknarlög-
reglumönnum. í greininni
kemur fram að alls konar
hlutum var logið að sakborn-
ingum í þvf skyni að brjóta
þá niður og fá þá til að játa.
Haldið var uppi hávaða og
látum með því að berja hurð-
ir og veggi klefanna að utan.
Hlynur Þór segir: „Þegar ég
var nýbyrjaður að vinna í
Síðumúlafangelsi var þetta
til dæmis gert við klefa Sæv-
ars, bæði til að halda fyrir
honum vöku og eins til að
hræða hann. Svo var nánast
allt tekið af honum, tóbak,
skriffæri, bækur og fleira.
1 8 VIKAN 5. TBL. 1995