Vikan - 20.05.1995, Page 19

Það miðaði allt að því að
knýja fram játningar." Hann
segir einnig að rannsóknar-
mennirnir hafi komið á hverj-
um degi og lagt þeim línurn-
ar, rætt fram og aftur hvaða
aðferðum skyldi beitt.
„Skipulega var reynt að
brjóta sakborningana niður
og nánast allt var talið rétt-
lætanlegt til að leysa málið
sem fyrst og var sama
hvaða aðferðum var beitt til
þess. Ég vil taka það fram
að fangaverðir beittu ekki
harðræði að eigin frumkvæði
heldur kom það frá rann-
sóknarmönnum. Fangaverð-
irnir voru hundarnir sem þeir
siguðu." Hlynur Þór segir
jafnframt um harðræðið:
„Það vissu allir um þetta og
það fór ekki fram hjá nokkr-
um manni.“
FANGELSIÐ VAR
ÓLÖGLEG VISTARVERA
Fangelsið var ólögleg vist-
arvera samkvæmt alþjóðleg-
um stöðlum. Viðurkennt var
af fangelsisyfirvöldum að
loftræsting væri biluð og
blési heitu eða köldu lofti til
skiptis í lokaða klefana, að-
allega miðsvæðis í fangels-
inu.
Borgaryfirvöld gáfu leyfi
fyrir breytingum á húsi í
Síðumúla sem skyldi þá
breytt í fangageymslu lög-
reglu. Það var aðeins gert
ráð fyrir að menn væru hafð-
ir þar í haldi í mesta lagi sól-
arhring. Því var hins vegar
breytt 1972 í gæsluvarð-
haldsfangelsi án tilskilinna
leyfa. Hvorki fór það fyrir
borgarráðsfund né tóku heil-
brigðisyfirvöld það út. Það
var ekki fyrr en 1978 að út-
tekt var gerð á hitasveiflum í
loftræstikerfi fangelsisins.
Ég var hafður eitt og
hálft ár í sex fermetra klefa
með óopnanlegum glugga
og suðandi loftræstikerfi dag
og nótt sem blés misheitu
lofti í klefann. Ég var hafður í
hámarkseinangrun í rúm tvö
ár.
LYFJAGJAFIR í
EINANGRUN
Mór voru gefnir stórir
skammtar af lyfjum, þung-
lyndis- og vöðvaslakandi lyfj-
um, án þess að gangast
undir læknisskoðun sérfræð-
ings. Lyfjagafir fangelsis-
læknis voru vítaverðar og
ekkert eftirlit haft með því
hvað sakborningum var gef-
ið af lyfjum. Hlynur Þór
Magnússon segir m.a. um
lyfjagjöf í Síðumúla: „Reynt
var að mylja flest lyfin svo
fangarnir gætu ekki geymt
þau uppi í sér. Þeir voru
meira og minna á lyfjum,
fyrst og fremst þó róandi. í
sumum tilvikum voru þetta
gríðarlegir skammtar og ég
er ekki í nokkrum vafa um
að það hafði áhrif á dóm-
greind þeirra."
Langvarandi einangrun og
sá djöfulskapur, er ég varð
fyrir af fangavörðum og
rannsóknaraðilum auk lyfja-
gjafa, varð þess valdandi að
ég var ekki dómbær á það
sem ég staðfesti í skýrslum
hjá rannsóknaraðilum í Síðu-
múlafangelsi með undir-
skriftum eða fyrir dómi Saka-
dóms er málið var þar til um-
fjöllunar árið 1977.
FORMGALLAR
Við málsmeðferð fyrir
Sakadómi og Hæstarétti vant-
aði í dómsgögn G.G. mál-
anna handtökuúrskurð ásamt
húsleitarheimild að Þver-
brekku 4 Kópavogi. í dóms-
gögnum G.G. málanna vant-
ar einnig gæsluvarðhalds-
úrskurð er var kveðinn upp í
Sakadómi af Erni Höskulds-
syni fulltrúa þann 12. des-
ember 1975.
Ekki var tekin skýrsla af
húsráðanda á Hamarsbraut
11 þar sem Guðmundur á að
hafa beðið bana.
Ekki var tekin skýrsla af
eiganda Toyota eða Volks-
wagen bifreiða en sam-
kvæmt dómsniðurstöðu eiga
umræddar bifreiðar að hafa
verið notaðar til þess að
flytja lík Guðmundar Einars-
sonar.
Ekki var Viggó Guðmunds-
son leigubílstjóri yfirheyrður í
Sakadómi vegna fjarvistar-
sönnunar minnar. Ekki voru
íbúar að Gljúfurárholti Ölfusi
yfirheyrðir en það fólk gat
staðfest fjarvist mína.
Rannsókn fíkniefnamáls-
ins var ekki lögð fram eða
höfð til hliðsjónar við úrlausn
Guðmundarmálsins. Þar kem-
ur fram verustaður minn
þann tíma sem Guðmundur
Einarsson hvarf.
SÝKN OG
SKAÐABÆTUR
Við upphaf rannsóknar
G.G. mála var fyrirfram
ákveðið að sakborningar
væru viðriðnir mannshvarf.
Það var ekkert gert til þess
að breyta þeirri mynd. Þrátt
fyrir að rannsóknaraðilar
hefðu gögn í höndunum um
dvalarstað minn á þeim
sömu dögum og Guðmund-
ur hvarf þá var það ekki
rannsakað. Það hlýtur að
teljast refsivert í svo alvar-
legu máli. Þeir viðhéldu
óbreyttu ástandi. Á meðan
þurftu sakborningar að sæta
harðri einangrunarvist.
Hættulegri og kvalarfullri á
sál og líkama. Fjarvistar-
sönnun mín byggir ekki á
óljósum minningum sak-
borninga eða annarra aðila
heldur má finna hana í
skýrslum fíkniefnalögregl-
unnar, skýrslum sem gerðar
voru á sama tíma og sá
glæpur, sem ég var sakaður
um, á að hafa átt sér stað.
Þetta er að sjálfsögðu kjarni
málsins sem ekki verður litið
fram hjá.
Ég geri kröfu um að vera
sýknaður af fyrrnefndum mál-
um og að mér verði bætt
upp sú niðurlæging sem ég
hef þurft að þola. □
Þessi mynd
var tekin af
Sævari á
Litla
Hrauni er
blaðamaö-
ur frá tíma-
ritinu Sam-
úel átti við-
tal viö
hann áriö
1978. Yfir-
skrift viö-
talsins var:
„Ég treysti
því aö ég
veröi sýkn-
aður í
Hæsta-
rétti.“
5. TBL. 1995 VIKAN 19