Vikan - 20.05.1995, Blaðsíða 37

LYKLABARNIÐ POPPSTJARNAN
FRH. AF BLS. 10
komst Sif næst því
að gera skammar-
strik.“
Fjölskyldan flutti úr
Háaleitishverfinu og
upp í Breiðholt. Sif
hóf þá nám í Hóla-
brekkuskóla. Þá
hafði Árni kynnst eig-
inkonu sinni, Bryn-
dísi Guðmundsdótt-
ur, og hófu þau bú-
skap í sama húsi og
fjölskylda Árna bjó í.
Árni og Bryndís
héldu í framhalds-
nám til Tennessee í
Bandaríkjunum og
dvaldi Sif hjá þeim
sumarið 1985. Þá
var hún 17 ára og
gat létt undir með því
að gæta dætra
þeirra.
„Bandarísku pilt-
arnir voru að gefa
henni auga en hún
vildi ekkert með þá
hafa. Henni fannst
sá siður, að fara á
„date“, heldur ekki
nógu spennandi."
Um haustið hélt
Sif aftur heim og
stuttu síðar bárust
Árna og Bryndísi
þær fréttir að hún
hefði verið kosin
Ungfrú Norðurlönd.
„Við urðum að
sjálfsögðu mjög stolt
af Sif. Það var alltaf
Ijóst að hún hafði
hæfileika í fyrirsæt-
ustörf því hún hafði
alltaf verið baeði ákveðin og
myndarleg. Ég hafði hins
vegar ekki búist við því að
fegurð hennar yrði mæld í
neinni keppni."
Sif lauk BA-prófi í ensku
og starfar nú sem flugfreyja.
Árni segir náms- og starfs-
valið ekki hafa komið sér á
óvart því Sif hafi alltaf haft
gaman af að ferðast.
„Samskipti okkar hafa
breyst mikið í gegnum árin.
Til að byrja með hafði ald-
ursmunurinn mikil áhrif á
þau. Nú tengjumst við mikið
í gegnum börnin okkar. Sif á
eina dóttur og þrjá fóstursyni
sem leika sér við börnin mín.
Fram á gamalsaldur verður
Sif alltaf litla systir mín.“
RÓMANTÍSKUR HIPPI
Fyrsta minningin, sem Sif
á um Árna, er sú þegar hann
kom með henni fyrsta skóla-
daginn í Álftamýrarskóla. Þá
var hann orðinn 17 ára.
„Pabbi og mamma þurftu
bæði að vinna svo hann var
sendur með mig. Mér þótti
það allt í lagi. Ég man að öll
börnin í bekknum áttu að
teikna mynd og ég teiknaði
mynd af Árna.“
Arni tveggja ára gamall.
Á sumrin sá Sif lítið af
Árna því þá vann hann í
Vestmannaeyjum. Hann hef-
ur þó eflaust haft tfma til fleiri
hluta en að vinna. Sú saga
er alltént til af honum og
Þorsteini, bróður hans, að
einn daginn hafi þeir tekið
reiðhjól nágrannans og mál-
að það grænt. Svo biðu þeir
í leyni eftir því að maðurinn
birtist til að sjá hvernig hann
brygðist við.
Árni var snemma mjög
ábyrgur og einhverju sinni,
þegar foreldrar hans brugðu
sér til útlanda, var honum
falið að hafa yfirumsjón með
heimilishaldinu. Hverju barni
var fengið ákveðið verk sem
það átti að sinna á meðan.
Eitt sá um uppvaskið, annað
um hreingerningar og svo
framvegis. Árni þótti mikill
harðstjóri og fögnuðu syst-
kini hans ákaft þegar foreldr-
arnir komu til baka.
„Árni hefur alltaf verið mik-
ið fyrir börn. Hann nennti að
leika við mig og vinkonur
mfnar. Ég gat líka alltaf reitt
mig á Árna. Hann stríddi mér
aldrei, enda var hann orðinn
of gamall til þess þegar ég
kom til sögunnar. Ég man
eftir honum sem síðhærðum
slána með skipt ( miðju.
Hann var alltaf með gítarinn
í höndunum að semja lög og
texta. Sum lögin var ég með
um. Þá var hún aðeins 10
eða 11 ára gömul.
„Hann bauð mér að
syngja bakrödd þegar lagið
var tekið upp en ég hélt nú
ekki.“
Þegar Árni var enn í
menntaskóla spurði Sif hann
einhverju sinni hvort hann
ætlaði nú ekki að fara að fá
sér konu. Hann svaraði því
til að hann ætlaði sér að
verða piparsveinn.
„Mér fannst mjög sorglegt
að hann ætti ekki eftir eign-
ast konu eins og aðrir strák-
ar. Ekki leið þó á löngu þar til
Bryndís kom inn í líf Árna.
Hún var með spangargler-
augu, í grárri kápu og með
heklaðan klút um hálsinn.
Þau voru dálítið hippaleg.
Maóskyrturnar voru í al-
gleymingi og svo óku þau
um á bragga. Fyrst um sinn
bjuggu þau í sama húsi og
við í Breiðholtinu. Ég tók
strax miklu ástfóstri við elstu
dóttur þeirra."
Sif finnst eðlilegt að Árni
hafi farið út í stjórnmál.
„Hann er stjórnsamur en
jafnframt réttlátur og stendur
við það sem hann segir. Auk
þess er Árni mjög hjálþsam-
ur. Ef ég þarf hjálp við að
flytja eða mála stofuna er
hann fyrstur á staðinn. Ég
get líka alltaf leitað til hans
um ráð.“
Fjölskyldumynd tekin í kringum 1972. Arni er efst til hægri og
Sif viö hliö móöur sinnar.
á heilanum mörgum árum
síðar. Ætli Árni hafi ekki ver-
ið rómantískur hippi.“
Árni spilaði gjarnan með
vinum sínum og stundum
notuðu þeir hæfileikana til
að gera símaat.
„Þeir hringdu i fólk, sem
þeir fundu í símaskránni,
sögðust vera frá Ríkisút-
varpinu og buðu viðkomandi
að velja sér óskalög. Þeir
gættu sín á að taka fram að
þau ættu helst að vera ís-
lensk. Flestir urðu hissa en
nefndu þó eitthvert skemmti-
legt lag. Strákarnir léku lagið
og Árni söng upp í símtólið.
Svo þökkuðu þeir pent fyrir
og kvöddu ef ekki var þegar
búið að leggja á á hinum
enda linunnar."
Sif fannst Árni vera popp-
stjarna og ekki minnkaði álit
hennar á honum þegar lag
eftir hann var valið Þjóðhá-
tíðarlagið í Vestmannaeyj-
Sif hefur tekið eftir því að
Árni kallar dætur sínar
stundum ósjálfrátt Sif.
„Honum finnst ég enn
vera lítil stelpa eins og þær
þótt ég sé að verða þrítug.
Ég þarf að reyna að venja
hann af þessu!“ segir Sif
hlæjandi. □
5.TBL.1995 VIKAN 37
BERNSKUMINNINGAR