Vikan - 25.06.1998, Page 8

'&IM
a-
Við tölvuna. Barnabarnið, Jóel Kristinn,
er gúrúinn hennar í tölvumálum. „Eg hef gaman
af að þjálfa mig i erlendum bréfaskriftum," seg-
ir Salome, sem er forseti Soroptimistasambands
íslands.
nauðsynlegt og sjálfsagt að
þeir, sem eru eldri, hafa
þekkingu og reynslu, vinni
með þeim yngri meðan þeir
eru að komast inn í verkefn-
in. Mér finnst dapurlegast að
reynslu fólks skuli vera hafn-
að. Það er staðreynd,“ segir
hún með nokkrum þunga og
heldur áfram: „Það gengur
allt út á æskudýrkun. Það
getur gengið út í öfgar og
hefur kannski gert það að
vissu leyti. Ég held að ungt
fólk átti sig kannski á því
þegar það er komið í eldlín-
una að kannski væri svolítið
gott að hafa reynslu. Þetta er
ekki svona einfalt. Maður
bjargar ekki heiminum á
einu andartaki".
SÁLIN ER EKKIEINS
OG TÖLVA
Hún segist samt ekki hafa
fyllst örvæntingu og vonleysi
þegar henni varð ljóst að
dagar hennar á Alþingi væru
taldir:
„Það þýðir ekki að velta sér
upp úr eymd og volæði.
Maður á að taka lífinu létt
og gera gott úr öllum hlut-
8_________________________
um. Að vísu var
eitthvað inni í
mér sem kitlaði
mig svolítið. Sálin
er ekki eins og
tölva þar sem er
hægt að ýta á
takkann „eyða
gögnum“ og allt
gleymist. Hugur-
inn var á fleygi-
ferð; ég vaknaði
oft upp um miðjar
nætur og fór að
hugsa um hluti
sem ég átti ekki
að vera lengur að
hugsa um. Þá fór
ég niður, settist
við tölvuna mína
og skrifaði hugs-
anir mínar á blað;
nokkurs konar
dagbók. Það
reyndist mér vel.“
Hún viðurkennir
að henni sé ekki
alveg sama um hvað fer fram
á gamla vinnustaðnum henn-
ar og hún fylgist náið með
útsendingum frá Alþingi í
sjónvarpinu: „Reyndar ekk-
ert í líkingu við það sem ég
gerði fyrst eftir að ég hætti!“
segir hún hlæjandi. „Þá sett-
ist ég hátíðlega fyrir framan
tækið um leið og þingfundur
byrjaði og lifði mig svo mik-
ið inn í málin að ég stóð
sjálfa mig að því að hugsa:
„Hvað meinar hún með
þessu??“ eða „Æ, af hverju
sagði hann þetta?!“ Núna
kveiki ég gjarnan á sjónvarp-
inu þegar mikið er um að
vera á þinginu, hef það á og
heyri út undan mér hvað er
að gerast á meðan ég dunda
við eitthvað annað. En það
segi ég af einlægni að ég er
fegin að vera hætt. Ég hef
mikla samúð með þeim sem
sitja þarna daga og nætur,
örþreyttir. Þetta er mikil
álagsvinna, sérstaklega á
vorin og fyrir jólin.“
Hún segir að sér hafi liðið
vel á þessum vinnustað, þau
16 ár sem hún sat á þingi:
„Þótt mörgum finnist það
ótrúlegt þá er Alþingi mjög
góður vinnustaður. Það er
góður andi í húsinu og þing-
menn eru góðir kunningjar,
þvert á öll flokksbönd. Ég
hefði ekki viljað fara á mis
við þá reynslu sem ég fékk
sem þingmaður og síðar sem
forseti Alþingis.“
MÁLAR, SAUMAR OG
ALLTHITT!
Þegar hún kom heim eftir
síðasta vinnudaginn sinn á
Alþingi fyrir þremur árum
segist hún fyrst hafa einbeitt
sér að heimilisverkunum:
„Ég hafði vanrækt heimilið
allan þennan tíma, enda hef
ég aldrei komist upp á lag
með að hafa heimilishjálp,“
segir hún. „Húsverkin voru
bara unnin um helgar - ef ég
var þá heima um helgar... Ég
fór að gera hreint, raka lauf-
in í garðinum og mála...“
Já, hún málar alltaf allt
sjálf. Reyndar höfum við
heyrt að hún geri bókstaf-
lega allt sjálf á heimilinu,
flísaleggi, geri við allt sem
aflaga fer og sé meira að
segja góð í rafmagnstækjum:
„Auðvitað kann ég að
skipta um kló!“ segir hún og
skellihlær. „Maðurinn minn
vill bara helst ekki að ég sé
að fikta í rafmagni...!“ Úr
öðru gerir hún afskaplega lít-
ið, segir að þetta sé „ekkert
til að tala um.“ Og hún
saumar líka. Saumaði allt á
börnin og sjálfa sig áður fyrr
og saumar núna til dæmis
stundum á tengdadótturina,
Diddú.
Það hefur alltaf verið
mannmargt í Reykjahlíðinni
á sunnudögum. Þá koma
börn, tengdabörn og barna-
börn í heimsókn og Salome
kann vel að meta hversu
samheldin fjölskyldan er;
segist vilja halda í hefðir:
„Mér þykir vænt um að þessi
stóri hópur skuli sækja svona
mikið til okkar,“ segir hún.
ÚR KULDANUM í PÓLI-
TÍKINNI í HLÝJU
BJARTSÝNISSYSTRA
En Salome hefur meira að
gera en baka brúntertu og
taka á móti vinum og fjöl-
skyldu. Hún er forseti
Soroptimistasambands ís-
lands og þegar viðtalið var
tekið var hún að undirbúa
stórt þing á Akureyri, „Nor-
,Mér finnst nei-
kvœtt hversu djúp gjá
hefur verið sköpuð
milli æskunnar og
þeirra sem reynsluna
hafa. “
ræna vinadaga“, en þangað
komu 300 konur frá Norður-
löndunum:
„Mér þótti ákaflega vænt
um að Soroptimistar leituðu
til mín og báðu mig um að
bjóða mig fram til forseta
Landssambandsins, á sama
tíma og mér hafði verið
fleygt út í kuldann í stjórn-
málunum,“ segir hún, - en