Vikan - 01.03.1999, Qupperneq 22

AUK k742d35-26a sia.is

Presturinn var á leiðinni
heim seint um kvöld þegar
hann mætti einu sóknar-
barni sínu, Jóni Jóns.
Jón var blindfullur, slag-
aði utan í prestinn og var
næstum búinn að fella hann.
Presturinn varð heldur
ókátur yfir þessu og sagði: „
Jæja Jón minn, ég er hrædd-
ur um að við hittumst ekki
hinum megin þegar við
kveðjum þessa jarðvist!“
Jón leit sljóum spurnar-
augum á prestinn og sagði
svo þvoglumæltur: „Nú,
varstu að gera eitthvað af
þér prestur minn?“

Og svo var
það lögfræð-
ingurinn sem
dó og kom til
himna
Hann var varla kominn
að Gullna hliðinu þegar
Lykla-Pétur kallaði á
nokkra engla
sem komu
hlaupandi,
gripu undir
handlegginga á
honum og stud-
du hann elsku-
lega að mjúk-
um hægindastól
innan við hlið-
ið. Einn þeirra fór og sótti
púða og setti við bakið á
honum, annar náði í heitt te
og sá þriðji
honum
yfir
Hann
varð svolítið hissa á
þessum móttökum og sagði:
„ Ekki það að ég hafi neitt
á móti svona móttökum, en
I gæludýrabúðinni
Hinn stolti kaupandi notaði tækifærið til
að spyrja eiganda búðarinnar um hundinn
sinn áður en hann færi með hann heim.
„Og þú ert alveg viss um að þessi hundur
sé tryggur?“
„ Já, já. Það er alveg gulltryggt. Ég er bú-
inn að selja hann þrisvar sinnum og hann
kemur alltaf til baka.“
er þetta ekki full mikið?“
„ Nei, góði maður, ég var
að lesa af reikingunum sem
þér hafið skrifað viðskipta-
vinunum að þér hljótið
að vera að minnsta kosti
193 ára gamall.
Það væri nú
annað hvort að
við reyndum að
hlúa vel að
yður.“

A
tann-
læknastof-
unni
Ungi tannlæknirinn
var mjög áhugasam-
ur og var M
alltaf að
reyna að finna nýjar að-
ferðir til að gera sjúklingun-
um lífið bærilegra í tann-
læknastólunum. Hann hafði
sérstakan áhuga á aðferðum
sem miðuðust að því að sem
minnst af deyfilyfjum væru
notuð í aðgerðum.
Hann þóttist hafa fundið
það út, að með því að
bregða sjúklingnum eða láta
hann finna til annars staðar
gæti hann dregið tennur úr
sjúklingi án þess að deyfa
hann nokkuð að ráði.
Næst þegar hann þurfti að
draga tönn gerði hann það
örsnöggt og stakk títuprjóni
í afturendann á sjúklingnum
um leið og hann kippti
tönninni upp.
„ Jæja Guðmundur, var
þetta nokkuð mjög sárt?“
spurði hann svo hróðugur.
„ Nei, nei, svo sem ekki.
En mikið rosalega lá rótin
djúpt!“
Heiðarleiki
borgar sig
Pétur kom stoltur heim til
foreldra sinna.
„Nú er ég búinn að læra
að það er betra að vera
heiðarlegur.“
„Mikið var það gott, Pét-
ur minn,“ sagði mamma
hans. „ Hvernig gerðist
það?“
„ Ég stal hjóli og
reyndi að selja
það fyrir
fimmhundruð kall,
en svo sá eigandinn
mig með það og
kom til mín og gaf
mér þúsund kall í
fundarlaun?"
Úr lesenda-
dálki erlends
kvennablaðs:
Kæri póstur,
_ Við erum
búin að vera gift í
þrjú ár en ég vissi ekki að
maðurinn minn væri alkó-
hólisti fyrr en um síðustu
helgi. Þá kom hann edrú
heim.
Kæri póstur,
Er nokkuð óviðeigandi að
ég gefi kvensjúkdómalækn-
inum mínum einhverja fal-
lega gjöf? Hann hefur verið
að reyna að hjálpa mér að
verða ófrísk í fimm ár og nú
tókst honum það loksins.
22 Vikan