Vikan - 10.05.1999, Blaðsíða 6

Manstu eftir frænkunni
í síðasta fjölskylduboði
sem lýsti í smáatriðum
vanheilsu sinni? Hvern-
ig hún tíundaði allt sem
læknirinn sagði, sín
svör og viðbrögð og til-
tók nákvæmlega hvaða
tæki fór hvert og hvern-
ig tilfinning það var? Ef
þú manst eftir þessari
frænku eða einhverjum
líkum hvað fannst þér
þá um söguna? Fannst
þér kannski áhugavert
að heyra hvernig maga-
speglun fór fram og
vildir þú heyra meira?
Fannst þér kannski of
langt gengið og kennd-
irðu meira í brjósti um
fjölskyldu hennar, sem
sat undir sögunum með
þjáningarsvip, heldur
en hana?
einrúmi né manna í meðal
nema þegar það var haft í
flimtingum eða talað um
það í hálfkveðnum vísum.
Sómakær kona hefði fyrr
dottið dauð niður en að trúa
vinkonum sínum, systrum
eða móður fyrir því að ekki
væri allt sem skyldi undir
hjónasænginni. Hún hefði
sömuleiðis síst af öllu lýst
fimlegum hvflubrögðum
bónda síns ef því hefði verið
að skipta. í dag hika sumar
konur ekki við að trúa vin-
konum fyrir þess háttar mál-
um eða að leita sér hjálpar
sé eitthvað að.
Saumaklúbbur hér í bæ
var við það að lognast út
af því ein konan hafði fyr-
ir sið að segja sérlega
myndrænar og nákvæmar
sögur af bólfimi eigin-
manns síns á fundum
klúbbsins. Fæstar hinna
höfðu mikinn áhuga á
getu piltsins og þótti þetta
eingöngu pínlegt. Ein tók
loks af skarið hringdi í
vinkonuna og sagði henni
hreint út að saumaklúbb-
urinn teldi mörg önnur
umræðuefni áhugaverðari.
Konan tók erindinu ekki
illa og saumklúbburinn lif-
ir enn.
Fyrir ekki mörgum árum
var t.d. algengt að stjórnmál
væru ekki rædd innan fjöl-
skyldu. Sérstaklega átti
þetta við um inngöngu Is-
lands í NATO og veru
bandaríska hersins hér á
landi og í landhelgisdeilun-
um var helst ekki minnst á
mflur þegar íslendingar
hittu Breta á förnum vegi.
Nú á dögum stendur þjóðin
Oll þekkjum við
svona sögur. Ein-
hver, einhvers stað-
ar neyðir okkur til að hlusta
á eitthvað sem við viljum
alls ekki heyra. Stundum er
um verulega ósmekklega
hluti að ræða og allir eru
sammála um að slíkt gangi
ekki.
En eru einhver takmörk
fyrir því um hvað við ræð-
um? Eru einhver umræðu-
efni alveg bönnuð í boðum
eða á öðrum samkomum?
Þegar amma var ung var
kynlíf alls ekki rætt, hvorki í
6 Vikan
Texti: Steingerður Steinarsdóttir
Ljósmyndir: Hreinn Hreinsson,
Gudmundur Jóhannsson, Sigurjón
Ragnar og Gunnar Gunnarsson
í svipuðum sporum gagnvart
Bandaríkjamönnum því vei
þeim íslendingi sem nefnir
hvalveiði, hvalaát eða nýt-
ingu hvalastofna svo þeir
heyri til.
Það er athyglisvert að slík
viðkvæmni skuli vera ríkj-
andi gagnvart hvalveiðum
því í bók Larry King, How
to Talk to Anyone,
Anywhere, Anytime eða
Hvernig hægt er að tala við
hvern sem er, hvar sem er,
hvenær sem er, segir hann
að þarlendir spjallþættir,
sem ganga sífellt lengra í að
viðra einkalíf almennra
borgara, hafi gert það að
verkum að Bandaríkjamenn
tali um hvað sem er, hvar
sem er ef undanskilin er
upphæðin á launaávísuninni
og viðhorf þeirra til fóstur-
eyðinga. En hvað skyldi Is-
lendingum þykja smekk-
leysa að tala um og hvað
viljum við alls ekki vita um
náungann?
Sumir hafa þörf fyrir
að ræða við óviðkom-
andi fólk
Edda Sigurrós Sverris-
dóttir, kaupkona í Flex, er
þekkt fyrír að taka hlýlega
og vel á móti viðskiptavinum
sínum. Hún spjallar gjarnan
um daginn og veginn við þá
og hugsanlega fer ekki hjá
Edda