Vikan - 29.06.1999, Síða 54

Lífsreynslusaga
Sambýlismaður minn
hafði algört vald yffir mér
„Ég kynntist fyrrum sam-
býlismanni mínum fyrst
þegar ég var átján ára
gömul. Hann var talsvert
eldri en ég og í byrjun
þoldi ég hann ekki en svo
fór hann að hafa mikil
áhrif á mig. Aðdráttarafl
hans orkaði svo sterkt á
mig að ég átti alltaf erfitt
með að segja nei við hann.
Mér fannst hann svaka-
lega flottur og hann „sjar-
meraði" mig alveg upp úr
skónum. Hann var það
sem kallað er á slæmri ís-
lensku „töffari". Við áttum
í ástarsambandi sem að
vísu var svona helgarsam-
band. Við hittumst af og
til, aðallega til að
skemmta okkur saman,
fara í bíó og á rúntinn.
Þetta gekk með hléum i
eitt og hálft ár en endaði
þegar ég kom heim í íbúð-
ina hans og sá að hann var
uppi í rúmi með konu sem
leigði með honum. Mér
varð svo mikið um að ég
gat ekki gengið að rúminu.
Ég megnaði ekki meira en
að standa í gættinni og
kikja inn. Ég sá í saman-
fléttaða fæturna á þeim
undan sænginni og um
stund var ég alveg mátt-
laus. Þegar ég fékk mátt-
inn aftur flýtti ég mér út
og ákvað að láta þennan
mann sigla sinn sjó.
s
tta árum seinna
hitti ég hann aftur.
Hann kom oft inn á
veitingastað þar sem ég var
að vinna og ég fann að
gömlu töfrarnir voru enn að
verki. Eg bað samstarfs-
menn mína gjarnan að
skipta við mig svo ég þyrfti
ekki að þjóna honum og
hljóp í uppvask eða annað á
meðan hann staldraði við.
Dag nokkurn ákvað hann að
láta mig ekki komast upp
með að forðast sig lengur og
leitaði mig uppi þar sem ég
var að gera upp kassa.
„Sæþelskan," sagði hann
blíðlega og ég fann hvernig
ég bráðnaði.
Hann bað mig að koma og
hitta sig á eftir, bara til að
spjalla. Innst inni vissi ég
hvernig spjallið myndi enda
og að ég ætti ekki að eiga
nein samskipti við þennan
mann framar. Ég fór samt
og í kjölfar þessarar nætur
fórum við að búa saman.
Hann var yndislegur í fyrstu.
Hrósaði mér stöðugt og
sýndi vinum sínum hreykinn
konuna sem hann bjó með.
„Sjáið þið hvað konan mín
er falleg," sagði hann og ég
hitnaði öll að innan. En
fljótlega fór að síga á ógæfu-
hliðina og ég fékk stöðugt
að heyra hversu ófullkomin
ég væri. Hann sagði mér að
ég væri feit, ljót og heimsk
og enginn annar maður
myndi nokkru sinni líta við
mér. A endanum fór ég að
trúa því þó að ég viti í dag
að þetta var fjarri sanni.
Eftir nokkurra rnánaða
sambúð varð ég ófrísk, alveg
án þess að hafa ætlað mér
það. Hann vildi að ég léti
eyða fóstrinu en það kom
ekki til greina af minni
hálfu. Ég vildi eiga barnið
þótt ég þyrfti að eiga það
ein. Innst inni vissi ég hvort
sem var að á hann var ekki
hægt að treysta. Þetta olli
nokkurri togstreitu okkar á
milli um tíma en ekki nægri
til þess að sambandið slitn-
aði.
Ég hafði auk þess grun
um að hann héldi fram hjá
því stundum fannst mér ég
skynja að hann væri með
einhverri annarri konu. Ein-
hverju sinni helltist þessi til-
finning yfir mig í vinnunni
og ég var viss um að hann
væri ekki einn heirna. Ég
bað um að fá að skreppa frá
og fór heim. Hann var í
sturtu með annarri konu og
líkt og í fyrra sinnið gat ég
mig hvergi hreyft, heldur
hneig máttlaus niður fyrir
framan baðherbergisdyrnar.
Hann varð mín var og lét
mig viljandi horfa á ástar-
leiki sína og hinnar konunn-
ar. Síðan rak hann mig út.
Ég hljóp beint á vinnustað
minn og þar brotnaði ég
sarnan inni á skrifstofu yfir-
manns míns og grét. Ég
sagði honum að ég þyrfti að
komast burt úr bænum og
hann tók því vel að sleppa
mér. Ég hafði samband við
atvinnurekanda úti á landi
sem ég hafði unnið hjá áður
og fékk strax vinnu. Svo
rnikið var vald sambýlis-
mannsins yfir mér að ég
vissi að það eina sem dygði
væri að flýja hann og reyna
að gleyma einhvers staðar
nógu langt frá honurn.
Um tíma gekk allt vel og
ég hélt mig frá honum. Svo
hitti ég hann fyrir tilviljun á
Laugaveginum á gamlársdag
og það var eins og alltaf
áður. Hann hafði einhver
óskiljanleg, segulmögnuð
áhrif á mig og ég endaði
heima hjá honum. Þessa
nótt grét ég stöðugt eins og
barn en hann fór að tala mig
inn á að reyna sambúð aftur.
Ég vissi að það væru mistök
en bæði var það þetta und-
arlega vald sem hann hafði
yfir mér og svo það að ég
var í aðra röndina hrædd við
að vera ein með barn þannig
að ég lét undan.
Hann á börn úr fyrri sam-
búð og fljótlega fóru þau að
venja komur sínar til okkar.
Ég átti einnig dóttur fyrir
sem var að mestu alin upp
hjá afa sínum og ömmu og
hún var einnig mikið inni á
heimilinu. Þegar kom að
fæðingu barnsins okkar neit-
aði hann að vera viðstaddur.
Vinkona mín var hjá mér og
kuldi hans og tillitsleysi
gagnvart mér vakti athygli á
fæðingardeildinni. Það gekk
erfiðlega að fá barnið til að
taka brjóst og hann lét mig
heyra að mínum klaufaskap
væri um að kenna. Dóttir
mín kvartaði einnig mikið
við mig undan því að hann
væri vondur við hana þegar
54