Vikan - 25.07.2000, Blaðsíða 8

brunatilfinningu á húðinni
því við spiluðum svo hátt,“
segir þessi rólyndismaður
hlæjandi.
„Svo spilaði ég reyndar
einnig með ýmsum ballhljóm-
sveitum en það var frekar
hugsað til að hala inn auka-
pening. Sú hljómsveit sem ég
var hins vegar lengst í og var
eiginlega mitt hugarfóstur var
hljómsveitin Bylur en í henni
gerðum við ýmsar tónlistar-
legar tilraunir."
Leó, Guðný og Torfi virð-
ast vera mjög samheldin fjöl-
skylda því auk sameiginlegs
áhuga á grænmetisfæði hafa
þau öll áhuga á andlegum
málefnum og leggja stund á
hugleiðslu.
„Ég fékk snemma áhuga á
jóga og fór að lesa mér til um
það. Áhugi þessi tengdist
óbeint tónlistinni því tveir af
mínum uppáhaldstónlistar-
mönnum John Mclaughlin og
Carlos Santana voru báðir
nemendur í andlegri íhugun
hjá manni sem heitir Sri Chin-
moy. Örlögin höguðu því svo
þannig að ég fór eitt sinn á
námskeið í tónlistarlækning-
um hjá Geir Vilhjálmssyni
sálfræðingi og hann kynnti
okkur jóga Sri Chinmoy,“
segir Leó.
„Fyrir þá sem ekki vita
hvað jóga snýst um má segja
að það gangi út á að ná jafn-
vægi og komast á aðeins
hærra stig. Maður kyrrir hug-
ann, festir hann við einhvern
ákveðinn hlut og fær aukna
orku. Auk þess fer maður að
finna hver maður er og hvað
maður vill. Þetta hefur hjálp-
að mér mjög mikið í tónlist-
inni og því eru tónlistin og
hugleiðslan nátengd í mínum
huga og gefa mér mikla lífs-
fyllingu,“ bætir Leó við.
Sumir virðast standa í þeirri
trú að jóga sé bara ein trúar-
brögðin enn:
„Nei, jóga er ekki trúar-
brögð því þú getur verið
hverrar trúar sem er og stund-
að jóga. Ég skil það mjög vel
að fólk haldi að þetta séu bara
ein trúarbrögðin enn og
kannski má segja að þetta
tengist trú á þann hátt að það
endar alltaf með því að þeir
sem stunda jóga fara að trúa
og skynja guð eða einhvern
æðri mátt ef þeir hafa ekki
gert það fyrir,“ segir Leó.
„Margir hafa eflaust fund-
ið fyrir sömu tilfinningu og
maður finnur fyrir í hug-
leiðslu, t.d. með sjálfum sér
úti í náttúrunni þar sem fólk
verður á einhvern hátt hluti af
friðnum. Það þarf því ekki að
vera flókið að hugleiða. Það
er t.d. gott fyrir þá sem eru
að byrja að hugleiða að hafa
ákveðinn stað og stund til að
hugleiða í friði. Það er eðli-
legt að hugurinn fari á flakk
þegar maður sest niður einn
með sjálfum sér og alls kyns
hversdagslegir hlutir eins og
hvað maður á að hafa matinn
eða hvað sé í bíó komi upp
en þegar maður áttar sig á því
að hugurinn er farinn á flakk
er ágætt að hafa einhvern
ákveðinn punkt til að ein-
beita sér að, t.d. kertaljós til
að beina huganum frá þessum
hversdagslegu hugsunum,“
segir Guðný.
Grænmeti fyrir séruitringa
Leó hefur verið græn-
metisæta frá því löngu áður
en það komst í tísku meðal al-
mennings, eða í um 25 ár og
Guðný og sonur þeirra Torfi
hafa líka lengi verið græn-
metisætur.
Af hverju datt þeim í hug
að snúa sér að grænmetinu?
„Alveg frá því að ég var
unglingur hefur mér þótt
ógeðfellt að borða dýr og ég
fann mikið fyrir því þegar ég
var að alast upp. Fólki fannst
sú afstaða þó á þeim tíma í
meira lagi skrýtin og fannst ég
vera hálfgerður furðufugl
sem ætti heima í einhverjum
sértrúarsöfnuði,“ segir Leó
og hlær.
,„Ég var svo um tvítugt þeg-
ar ég fór út í grænmetisfæðið
en gafst upp á því um tíma þar
sem að úrvalið í verslunum
var ekki mikið og ég ekki
duglegur að elda og fæðan því
aðallega samsett úr bökuðum
baunum, skyri, ristuðu brauði
og þess háttar,“ bætir Leó við
brosandi.
„Ég fór hins vegar alvar-
lega að hugsa um það að ger-
ast grænmetisæta eftir að hafa
lent inni á sjúkrahúsi vegna of
hárra magasýra. Þar kom í
ljós að maginn í mér þoldi
m.a. ekki kindakjöt. Smám
saman hætti ég því að borða
kjöt. Það var að sumu leyti
erfitt fyrst því maður var van-
ur þungmeltu kjöti og fannst
mann stundum vanta fyllingu
eftir grænmetisréttina. Eins
saknaði ég stundum „bras-
bragðsins“ af kjötinu og gerði
m.a. tilraunir með að steikja
rófur í raspi og slíkt. Smám
saman breyttist það hins veg-
ar og í dag vildi ég ekki skipta
því mér finnst þessi fæða
miklu betri og mér líður bet-
ur af henni.“
„Við erum samt alls ekki að
segja að þetta sé það eina
rétta. Okkur finnst þetta bara
vera það rétta fyrir okkur.
Það er auðvitað stór hluti af
mannkyninu sem borðar kjöt
og fisk og það er að sjálfsögðu
bara á valdi hvers og eins að
velja fyrir sjálfan sig. Það er
örugglega ekki hægt að finna
eina formúlu sem hentar öll-
um, þetta er bara flóknara en
svo,“ segir Guðný.
„Við borðum þó egg og
mjólk ólíkt sumum græn-
metisætum sem neyta engra
dýraafurða og svo borðum
við nú líka sætindi og fínar
kökur,“ bætir Guðný við að
lokum til að róa samviskubit-
inn blaðamanninn sem situr
með sæta köku fyrir framan
sig.
8
Vikaii