Vikan - 19.12.1957, Blaðsíða 20

Titkynnini í/ nwn mord
6. eftir Agöthu Christie
FIMMTI KAFLI UNGFRU BLACKLOCK OG UNGFRU BUNNER fulltrúi, Letty frænka. Mitzi fékkst ekki til að fara til dyra. Hún er búin að loka sig inni í eldhúsinu og þaðan berast alveg stórkostlegir kvein- stafir. Ég get ekki ímyndað mér að við fáum nokkurn hádegisverð. Svo
LITTLE PADDOCKS reyndist ákaflega svipað þvi sem Craddock
lögreglufulltrúi hafði gert sér í hugarlund. Hann kom auga á
endur og hænsni og blómabeð, sem einhvern tíma hafði verið
ákaflega fallegt, en nú voru nokkur seinsprottin purpurarauð
gæsablóm að visna þar. Grasfletirnir og gangstígarnir báru merki
umhirðuleysis.
Craddock lögreglufulltrúi leit í kringum sig og dró sínar ályktanir:
— Hefur sennilega ekki mikiö lausafé tii að eyða í garðinn — hrifin af
blómum og hefur auga fyrir smekklegum blómabeðum. Þyrfti að mála húsið.
Hvaða hús þarf svosem ekki að mála nú á dögum ? Snotur eign!
Um leið og Craddock stöðvaði bílinn fyrir framan aðalinnganginn, kom
Fletcher lögregluþjónn fyrir hornið á húsinu. Fletcher var teinréttur og
bar sig vel. Hann minnti mest á varðmann.
— Nú ertu þarna, Fletcher? Nokkuð nýtt?
— Við erum búnir að rannsaka húsið. Scherz virðist ekki hafa skilið
eftir fingraför neins staðar. En hann var líka með hanska. Gluggar og
hurðir bera þess engin merki að hafa verið sprengd upp til að komast inn.
Hann virðist hafa komið frá Medenham með áætlunarbílnum, sem kemur
hingað klukkan sex. Mér skilst að hurðinni út í garðinn hafi verið læst
klukkan 5.30. Það er engu líkara en að hann hafi gengið beint inn um
framdyrnar. Ungfrú Blacklock segir að venjulega sé hurðin ólæst þangað
til húsinu sé lokað undir nóttina. Þjónustustúlkan heldur því aftur á móti
fram að dyrnar hafi verið læstar allan siðari hluta dagsins — en henni er
trúandi til að segja hvað sem er. Þú átt eftir að komast í kynni við skap-
ofsann í henni. Hún er frá einhverju Mið-Evrópulandanna.
— Er hún erfið viðureignar?
-— Já, svo sannarlega, svaraði Fletcher.
Craddock brosti og Fletcher hélt áfram að gefa honum skýrslu: — Raf-
magnið er í bezta lagi alls staðar. Við höfum ekki getað komizt að þvl
hvernig honum tókst að slökkva ljósin. Það fór aðeins eitt einasta öryggi.
Öryggið fyrir setustofuna og anddyrið. Nú á dögum eru loftljósin og lamp-
arnir venjulega ekki á sama örygginu — en þetta er gamalt hús og gömul
raflögn. Ég skil þó ekki hvernig hann hefur getað átt við öryggin, því
þau eru við hliðina á uppþvottaklefanum, svo að hann hefði orðið að fara í
gegnum eldhúsið til að komast þangað, og þá hefði þjónustustúlkan séð
hann.
— Nema hún hafi verið í vitorði með honum.
— Það er ekki ósennilegt. Bæði útlendingar — ég mundi heldur ekki
treysta henni hið allra minnsta.
Craddoek sá nú að tvö stór skelfd augu horfðu á hann gegnum glerið
í forstofuhurðinni. Andlitið, sem var flatt út á rúðunni, sást ógreinilega.
Er þetta hún?
Andlitið hvarf af rúðunni. Craddock hringdi dyrabjöllunni. Eftir langa
bið opnaði ung, lagleg stúlka með rauðbrúnt hár og heldur óánægjuleg á
svipinn dyrnar fyrir þeim.
— Craddock lögreglufulltrúi, sagði Craddock.
Hin fallegu brúnu augu ungu stúlkunnar horfðu kuldalega á hann, og
hún sagði: — Komið inn fyrir. Ungfrú Blacklock á von á yður.
Craddock sá að anddyrið var langt og mjótt og þar virtust vera næst-
um óeðlilega margar hurðir.
Unga stúlkan opnaði dyr til vinstri og sagði: — Craddock lögreglu-
I Little Paddocks, á heimili ungfrú Biacklock, hefur maður
dáið af skotsári undir óvenjuiegum kringumstæðum. Hann hefur
ruðst inn í húsið, eftir að hafa boðað alla hennar kunningja þangað
með auglýsingu um morð, sem allir halda að sé einhvers konar
frumleg aðferð til að bjóða heim. Þegar allir eru saman komnir i
stofunni, slokkna ljósin, maður birtist í dyrunum með vasaljós,
sem hann lætur leika um stofuna, síðan er skotið tveimur skotum,
og við það þriðja hnígur maðurinn sjálfur dauður niður með
kúlu í brjóstinu. Fyrsta skotið hefur rispað eyra ungfrú Blacklock
sjálfrar.
bætti hún við til skýringar og sneri máli sínu til Craddocks: — Henni er
ekkert um lögregluna gefið.. Að svo búnu hvarf unga stúlkan út úr stof-
unni og lokaði hurðinni á eftir sér.
Craddock gekk til móts við eiganda Dittle Paddocks. Fyrir framan
hann stóð há og röskleg kona um sextugt. Það voru eðlilegir sveipir í gráa
hárinu á henni, sem gerði hana höfðinglega ásýndum og fór vel við gáfu-
legt og einbeitnislegt andlitið. Augnaráðið var hvasst, kjálkasvipurinn
ákveðinn og hakan þver fyrir. Á vinstra eyranu á henni voru umbúðir.
Hún hafði engan andlitsfarða framan í sér og var látlaus í klæðaburði, í
vel sniðinni tweed dragt og peysu. Með þessu bar hún, þó undarlegt mætti
virðast, festi úr mynstruðum perlum — sem virtust benda til einhverrar
gamaldags tilfinningasemi, sem hvergi vottaði fyrir annars staðar.
Við hlið hennar stóð kringluleit kona á svipuðum aldri, eftirvæntingarfull
og illa greidd. Craddock var ekki í miklum vafa um að þetta væri Dóra
Bunner, lagskona hennar, sem Legg lögregluþjónn hafði minnst á í
skýrslu sinni og kallað „sveimhuga.“
Ungfrú Blacklock ávarpaði hann með þægilegri röddu menntaðrar
konu: — Komið þér sælir, Craddock fulltrúi. Þetta er ungfrú Bunner,
vinkona mín. Hún hjálpar mér við heimilisstjórnina. Gjörið svo vel að fá
yður sæti. Þér viljið víst ekki reykja?
— Nei, ekki þegar ég er í embættiserindum, ungfrú Blacklock.
— Það var leiðinlegt.
Craddock flýtti sér að renna æfðum augum um herbergið. Þetta var
ósvikin viktoríönsk setustofa, í tvennu lagi. Tveir háir gluggar í öðrum
helmingnum, útskotsgluggi í hinum ... stólar ... sófi... borð á miðju
gólfi með chrysanthemum — önnur skál í glugganum — allt heldur
snoturt þó það væri á engan hátt frumlegt. Það einasta sem ekki var í
fullu samræmi við hitt, var lítill silfurvasi með dauðum fjólum á borðinu
við bogadyrnar inn í hina stofuna. Þar sem hann gat ekki ímyndað sér
að ungfrú Blacklock gæti sætt sig við að hafa dauð blóm inni hjá sér,
skýrði hann það þannig að þetta væri það eina sem sýndi að eitthvað
hefði komið fyrir til að trufla þetta reglusama húshald.
— Mér skilst að þetta sé stofan, þar sem atburðurinn gerðist, ungfrú
Blacklock? sagði hann.
— Já.
-— Þér hefðuð átt að sjá hana í gær, sagði ungfrú Bunner. Allt á rúi og
stúi. Bæði litlu borðin á hliðinni, annað með brotinn fót —- fólkið rak
sig alls staðar á í myrkrinu — og einhver hefur lagt frá sér logandi
sígarettu og brennt eitt fallegasta húsgagnið. Fólk — einkum unga
fólkið er svo kærulaust í þeim efnum . . . Það var heppni að ekkert brotn-
aði af postulíninu . . .
Ungfrú Blacklock greip fram í í mildum en ákveðnum tón: — Dóra,
þetta eru hreinustu smámunir, þó manni geti gramizt þeir. Elg held það
væri bezt að við svöruðum einungis spurningum Craddocks fulltrúa.
— Þakka yður fyrir, ungfrú Blacklock. Ég mun brátt koma að því
sem gerðist hér i gærkvöldi. En fyrst ætla ég að biðja yður um að segja
mér hvar þér sáuð hinn látna — Rudi Scherz, fyrst.
— Rudi Scherz? Ungfrú Blacklock virtist undrandi. Heitir hann það?
Ég hélt að . . . jæja, það skiptir ekki máli. Ég hitti hann fyrst þegar ég
var að verzla í Medenham Spa fyrir — við skulum nú sjá, fyrir um það
bil þremur vikum. Við ungfrú Bunner og ég — fengum okkur hádegisverð
1 Royal Spa hótelinu. Þegar við vorum rétt að fara eftir matinn, heyrði
ég að einhver ávarpaði mig með nafni. Það var þessi ungi maður, sem
sagði: — Er þetta ekki ungfrú Blacklock? Síðan hélt hann áfram og
sagði að sennilega myndi ég ekki eftir honum, en að hann væri sonur
eiganda Hótel des Alpes í Montreaux, þar sem ég og systir mín höfðum
dvalið í næstum heilt ár á stríðsárunum.
—- Hotel des Alpes, Montreux, skrifaði Craddock í vasabókina sína.
Könnuðust þér við hann, ungfrú Blacklock?
— Néi, það gerði ég ekki. Satt að segja minntist ég þess ekki að hafa
nokkurn tíma séð hann fyrr. Þessir piltar í afgreiðslum hótelanna líta
allir út eins. Okkur leið ákaflega vel í Montreux og eigandinn var sér-
lega almennilegur við okkur, svo ég reyndi að vera ákaflega vingjarnleg
við piltinn og spurði hvort hann kynni við sig í Englandi. Hann játaði því
og sagði að faðir sinn hefði sent sig hingað til náms í hótelrekstri í sex
mánuði. Það virtist ekkert óeðlilegt við það.
— Og hvenær hittust þið svo aftur?
29
VIKAN