Vikan - 19.12.1957, Blaðsíða 23

FYRR
MYNDIN hér fyrir ofan er af jólum á gömlum
sveitabæ. Heimilisfólkið hefur safnazt saman
kringum dúkað jólaborðið. Fremst á myndinni sést
diskur með laufabrauði.
Með nýjum siðum hefur smekkur manna breyzt hér
á landi. Meðfylgjandi ljóð sýna hvaða matur Islending-
um hefur þótt beztur hér áður fyrr og hvað kallaður
var hátíðamatur á þeim tíma.
Þegar menn fóru að yrkja um himnaríki og vistina
þar efuðust þeir auðvitað ekki um að þar væri á boð-
stólum bezti matur sem þeir gátu hugsað sér. Um
matarræðið í Himnariki orkti síra Sigurður i Prest-
hólum:
Utvöldum guðs svo geðjast geð
gestaboð er til reitt,
kláravín, feiti og mergur með
mun þar til rétta veitt,
soddan veizlu vér sitjum að
sælir um eilíf ár.
o. s. frv.
OG NÚ
Amyndinni til hægri er dúkað veizluborð, skreytt gljáandi
borðrenningi, jólatré á miðju borði og kertum í silfur
stjökum, en allt er þetta sigilt skraut á jólaborð.
Matseðillinn gæti verið eitthvað á þessa leið, þ. e. a. s. ef
ekkert er til sparað og gestirnir eru miklir matmenn.
O
UPPBÖKUÐ BRÚNSÚPA
Gott er að bæta svosem einni skeið af mateira út í upp-
bakaða brúnsúpu til bragðbætis og hafa harðsoðnar eggja-
sneiðar í henni.
o
FISKUR OG RÆKJUR I SKELJUM
Fiskinum og rækjunum er blandað út í jafning, það látið
í skeljar, brauðmylsnu stráð yfir og bakað í ofni. 1 stað skelja
má nota eldfastar litlar skálar.
o
IIAMBORGARHRYGGUR MEÐ BRÚNUÐUM
KARTÖFLUM OG GRÆNMETI
Hamborgarhryggurinn er beztur ef ausið er yfir hann rauð-
víni í ofninum.
o
PÖNNUKÖKUR MEÐ tS EÐA ÁVAXTASALATl
Þegar ís er hafður innan í pönnukökum þarf helzt að stinga
þeim innpölckuðum aftur inn í ískápinn eftir að isinn er lát-
inn í.
- H E IIU I LI Ð -
RITSTJÓRI: ELlN PALMADÓTTIR
Lögbókarvisur
eftir HaJlgrím Pétursson
Kóngarnir drekka kryddað vín,
krásir drotningar taka til sín
biskupar súpu sæta,
lénsherrar brau'öi lifa á,
lögmenn vilja skattinn fá
grjónannu grautinn mœta,
sýslumenn éta fleskin forn,
fá sér hreppstjórar hákarlskorn,
bœndurnir skötu harða,
prestarnir bjór og brennivín,
— á blám kútum þurka skeggin sín —
húsgangar ísu harða.
Ferðamenn éta fisk og smér,
flot og kjöt ríkir geyma sér,
böðlarnir blóðmör snœða,
börnin riklinginn brytja sér,
bjúgu og sperðla þjófarner,
svanga menn sölin fœða,
yngisfólk flautir eta kann,
aldraðir þiggja mjólksopann,
stafkörlum strjúg skal senda,
tannlausum soðinn sundmagann,
sjómönnum kútmaga lifraðan.
Er svo „Lögbók“ á enda.
Gamalt matarkvœði
(sennilega um 200 ára gamalt)
Kvöldskatt fékk ég, kœr og þekk
kona gekk um beina,
magáls þekkja mundi ég smekk,
má því ekki leyna.
Efst lá kaka eins og þak,
sem eldsins bakan herti,
borðið spraka meður mak
í munn ég rak og herti.
Af barni rollu bringukoU
baugs lét tolla lína
á mínum bolla mœt og holl,
mátti ég hrolli týna.
Lángur þar hjá leggur var,
laukinn bar hann gæða,
bónda skar ég bitann snar,
blessun var að snœða.
Hákarls sniðið hafði kvið
hrundin iðu glansa,
lagði hann niður á leirfatið
lá mér við að stanza.
Stykki hér með hryggjar er
huppskeið skert ’ún mundi
flot og smérið baugsól ber
blossa hvera þundi.
VIKAN
23