Menntamál - 01.12.1952, Qupperneq 12

122
MENNTAMÁL
hins opinbera, voru þeir oft furðu djarfir og framsýnir í
menntamálum. Mætti benda á ýmis dæmi þess. Sú ákvörð-
un að stofna þegar kennaraskóla, er almenn fræðsluskylda
var sett og námskröfur stórauknar með fræðslulögunum
1907, lýsir í senn samkvæmni og stórhug. Án Kennar-
skóla íslands hefði fræðslulöggjöfin frá 1907 ekki náð til-
gangi sínum. Það hefði á engan hátt nægt, þó að nokkrir
menn hefðu aflað sér kennaramenntunar erlendis,
raunverulega gerðu það örfáir menn, fyrr en efnt var til
kennaramenntunar hér á landi — fjöldi hinna myndi hafa
yfirgnæft, sem komið hefðu inn í barnaskólana með ófull-
nægjandi undirbúning og óheppileg viðhorf til starfsins.
Góðu heilli var Kennaraskóli íslands stofnaður um leið og
efnt var til þeirrar róttækustu breytingar, sem nokkru
sinni hefur verið gerð á fræðslukerfi þjóðarinnar. Kenn-
araskólinn á svo mikilvægan þátt í menntun þjóðarinnar,
að vel sómdi fyrir þá sök eina að veita honum hæfileg
starfsskilyrði.
En þegar unglinga- og gagnfræðaskólum f jölgaði í land-
inu, gátu kennaraefni þeirra ekki horfið að neinum sér-
skóla. Sú vöntun hefur orðið viðgangi framhaldsskólanna
þungur dragbítur, en hefði þó tekið betur í, ef nemendur
kennaraskólans hefðu ekki gengið inn í starf framhalds-
skólanna. Af föstum kennurum framhaldsskólanna eru
50% útskrifaðir frá Kennaraskóla Islands.
Það er ekki háskalaust að halda æsku landsins um ára-
bil í skólum, sem hafa ekki á að skipa fullmenntuðu og
æfðu kennaraliði. Unglingsárin eru vandasamt skeið i
skóla. Einmitt þá aukast námskröfurnar, en jafnfranit
kröfur um þekkingu kennarans. I miðskóla hefst fyrir al-
vöru sérhæfing í kennslu. Þá er ætlazt til, að kennarinn
beri fullt skyn á kennslugreinir sínar. Af þessu tvennu,
að unglingarnir verða erfiðari og að þekkingarkrafan verð-
ur strangari, vex miðskólakennaranum ólítill vandi. Eng-
inn getur kennt vel þá grein, sem hann sjálfur kann ekki