Menntamál - 01.05.1953, Blaðsíða 11

MENNTAMÁL
53
stökum nemanda. Þar er aftur á móti stytztur kennslu-
tími og húsnæði og kennslutæki oft af mjög skornum
skammti.
Nú er svo til ætlazt, að barnaskólarnir séu ekki ein-
göngu fræðslustofnanir, heldur og engu síður uppeldis-
stofnanir. Sú krafa er réttmæt, að þeim þætti skólastarfs-
ins sé betur sinnt en verið hefur, en henni verður ekki
fullnægt svo viðunandi sé, nema nokkuð verði dregið úr
því námsefni, sem nú er gert ráð fyrir að lært sé til barna-
prófs. Það þarf að veita rýmri tíma á stundaskrá skól-
anna til frjálsra félagsstarfa. Það verður alltaf að hafa
í huga, að það er hættulegt að gera of miklar kröfur til
starfsorku og getu nemendanna. Börnin eru lifandi ver-
ur, sem ekki er hægt að troða minnisatriðum í, eins og
heyi í poka. Þau eiga einka áhugamál og verða að fá
tíma til þess að sinna þeim.
Starfsdagur margra barna og unglinga, sem námið
stunda af kostgæfni og samvizkusemi, er óhóflega langur,
miðað við vinnudag fullorðinna. Viðurkenndur vinnudag-
ur er 8 stundir. Margt kyrrsetufólk vinnur þó mun
skemmri tíma. Tólf ára börn munu víða sækja kennslu
5—6 stundir á dag. Þá er heimanámið eftir. Það tekur
margar stundir, ef vel er lært. Hvað segir þessi saman-
burður? Er hér réttlæti og skynsemi á ferðinni? Því má
ekki gleyma, að börnin þurfa nokkurn tíma til frjálsra
leikja og útiveru. Einnig er áríðandi að muna það, að börn
þurfa mun meiri svefntíma en fullorðnir.
í þessu sambandi er fróðlegt að athuga það námsefni,
sem börnin eiga að nema til barnaprófs. Er víst, að kenn-
arar og foreldrar muni alltaf nægilega vel, hve mikils er
krafizt af börnunum?
Það verður alltaf að hafa í huga, að það er betra að
fara yfir minna námsefni og nema það til hlítar, en
fara yfir mikið og nema það illa. Hraflkunnátta í því,
sem á að læra, venur nemendurna á óvandvirkni, flaust-